Dit blog begint op zondag 8 december. Geen idee meer wat ik precies gedaan heb, maar het heeft geresulteerd in mijn aanwezigheid bij het feest van het adventsconcert van het Kathedrale Koor Utrecht, de Koorschool Utrecht en het Domstad Jeugdorkest. Dat laatste bestaat 30 jaar dit jaar. Onder leiding van Hester Steensma en Gerrit Maas werd er afwisselend en een afwisselend programma ten gehore gebracht, begeleid door Wouter van Belle op het orgel. Die ik dan weer door wat partituren heen sla en voorzie van wat registraties.

Op maandag en dinsdagochtend werk ik gewoon lekker, het is tijd van beoordelingen en de toezichthouder is ook nog steeds binnen en wil de nodige interviews houden, stukken lezen en vragen beantwoord krijgen. Op dinsdag ben ik ruim op tijd in het Anthoniusziekenhuis in Leidsche Rijn. Daar maak ik het mee dat ik te vroeg aan de beurt ben bij de specialist (neuroloog, had de man al gehad, telt niet mee voor het totaal aantal specialisten wat we gezien hebben). Hij kijkt me na, laat me veel verschillende oefeningen doen en heeft de opbeurende uitspraak: ‘ja, dit lijkt inderdaad wel een hernia, en die klapvoet, daarvan weet ik niet zeker of die overgaat, maar ja, er is nu ook niets meer aan te doen’. Ik ga maar gezellig andere dingen doen dan daar over nadenken, zoals werken aan verder herstel door te blijven bewegen en zoveel mogelijk proberen te slapen als dat lukt.

Op woensdag hebben we ons kwartaalfeest op het werk, waarbij we iedereen die het wil horen, laten zien wat we de afgelopen periode gemaakt hebben en vertellen wat we de komende periode gaan doen. Aan het eind van de middag gaan we pubquizen, afscheid nemen van een collega en aansluitend een hapje eten. Dat sla ik over, ik ben te moe en heb nog net te veel last van de pijn om gezellig te blijven, dus ga ik thuis lekker op tijd naar bed.

The quizmaster

Op donderdag, na een dag werken, komt nicht N. lekker eten. We praten uitgebreid bij, maar ook nu is mijn energie op een gegeven moment gewoon op. Gelukkig is dat na het eten, want koken is nog even mijn taakje. De man doet alweer heel veel in het huishouden, dit nog niet.

Op vrijdag, het is de 13^e, heb ik een afspraak bij de mondhygiëniste en aansluitend de tandarts. Verder ga ik gezellig langs mijn apotheek voor een herhaalrecept, wat ik eigenlijk niet nodig heb. Maar zonder komen zitten, heb ik even geen zin in. We sluiten de dag van rondjes boodschappen doen, lunchen, tussendoor wat werken heerlijk ontspannen af voor de houtkachel.

Op zaterdag maak ik het boodschappen doen af en ga ik bij de reguliere apotheek vragen of de kwartaalvoorraad voor de man er al is. Die blijkt bijna compleet te zijn, maar wel bij de andere apotheek. Dus daar rij ik maar even heen, het kan maar binnen zijn. Terug thuis controleren we de hoeveelheden en blijkt er een medicijn verkeerd geleverd te zijn en van een medicijn te weinig. De man gaat mailen met de apotheek. Ik trek mij terug op een bankje met wat katjes voor een paar uur slapen. Want er staat een intensieve middag en avond op het programma. Wouter heeft namelijk van drie tot ruim zes uur een repetitie met opeenvolgend het concertkoor, het studentenkoor en het koor van de koorschool van Ars Musica, in de grote kerk in Oudewater. We zijn mooi op tijd en ik kan nog even snel het orgel ongeveer leren kennen en we krijgen de camera ter plaatsen aan de praat. Daarna is het in een koude kerk hard doorwerken door het voor ons deels nieuwe repertoire heen. Tussen repetitie en concert in kunnen we bij de lokale Chinees aansluiten voor een snelle hap bami of nasi. Terug in de kerk leg ik de muziek op volgorde in de map, zodat in ieder geval dat ons geen parten gaat spelen. Om kwart voor acht zitten we er klaar voor en het gaat goed. Ik heb zelfs, tussen blijven opletten en handelen in, tijd om te genieten van de hoge kwaliteit van de koren achter ons. Het applaus is wat zuinig, maar dat ligt zeker niet aan de uitvoerenden. Het zal wel gewoonte zijn alhier. Na al deze inspanningen pakken we weer in en na een kort napraatrondje rij ik ons weer naar huis.

Plaats van handelen zaterdag, foto Wouter van Belle

Op zondag ben ik een hele dag vrij. Dat betekent dat ik vooral wat probeer bij te slapen. Want later naar bed gaan resulteert niet in later opstaan, dus zo’n avond concert wordt gevolgd met een korte nacht. Daarom krul ik mij op zondagochtend alweer op mijn bankje voor nog een paar uurtjes slapen. Heerlijk, de katjes kruipen erbij in de slaapzak. Ondertussen vlecht ik alle kerstliederen van het concert in mijn dromen. Ook de rest van de dag doe ik rustig aan, met een rondje stad lopen voor wat gezellige boodschappen.

Alleen op een bankje liggen? Kansloos.

De laatste week gewoon werken is een drukke week. Er moet nog even het een en ander gebeuren, ik ben daardoor veel op kantoor. Maar niet op woensdag. Dan werk ik heerlijk thuis, tussendoor een uurtje slapen. Ook wissel ik bij de apotheek van de man nog wat spullen om, want toch echt niet goed geleverd. Aan het eind van de dag ga ik naar een ondertussen traditionele borrel met vrienden bij vrienden. We nemen allemaal iets mee, ik heb zelfgemaakte zalmtartaar en een blauw kaasje bij me. Voor het eerst in weken drink ik weer en het bevalt me goed. Ik ben hard terug in de pijnmedicatie en dat gaat goed genoeg. We praten heerlijk bij over van alles en nog wat, het is erg gezellig.

Dat bekoop ik met een wat kortere nacht. Op donderdag rij ik eerst naar ’s-Hertogenbosch voor wat laatste gesprekken daar en kennismaking met de nieuwe afdeling. Tijdens de lunch rij ik naar Amsterdam voor de rest van de overleggen. Aan het eind van de dag mag ik het interview van mijn baas met onze toezichthouder notuleren. Altijd een mooi leermoment hoe hij dit soort dingen aanpakt. We praten ook nog even na met de Head of Mission, wat niet gebruikelijk is maar wel goed.  Ik ben daardoor pas na de files weer op de weg naar huis.

Mijn collega's aan de kerstlunch

De vrijdag bestaat uit werken, nog 3 stuurgroepen doorworstelen en wat zaken opruimen. Verder doe ik alvast wat boodschappen en haal ik voor mijzelf, voordat de komende weken toch echt apotheken dicht gaan vanwege wel of niet toegestane stakingen, nog even een herhaalrecept. Verder slaap ik nog een extra uurtje. Na het eten ga ik met mijn zus naar het Vrijdagavondconcert, de Notenkraker van Tsjaikovsky. Wij hebben de dresscode van feestelijk duidelijk gemist en genieten honderduit van alle glitters en de lol in het orkest en het Nationale Kinderkoor. Heerlijk.

Op zaterdag word ik rond half vier opgehaald door Wouter, we gaan de situatie in de Nieuwe Kerk in Amersfoort bekijken. Er staat een Flentroporgel dat we aan de praat krijgen en we zoeken wat basis- en veranderstanden uit. Ook hier is het programma feestelijk. Het Amersfoorts Vocaal Ensemble, onder leiding van bekende Gerard Beemster en met solisten Sofia Schuddeboom en Anneriek Bronsema, ook bekenden. We maken er ook daadwerkelijk een feest van door vooral stug en geconcentreerd door te werken. Tussendoor hebben we nog 20 minuten tijd om een boterham te eten voordat het concert om acht uur begint. Onder andere de Ceremony of Carols van Benjamin Britten komt langs, altijd goed. We sluiten de avond af met samenzang, waarbij we de maximale kracht van het orgel uitproberen. Na opruimen, afbouwen, nazit etcetera brengt Wouter me weer snel en veilig thuis.

Ook deze zondag kom ik tot niet veel. Extra slapen vanwege de korte nacht, koekjes bakken voor de kleinkinderen, rondje boodschappen doen, de kinderen en kleinkinderen koffie, thee of limonade geven. Dat soort werk. De kerstvakantie is begonnen.