De maandag begint iets anders dan anders, namelijk gewoon thuis. Ik heb het weekend drie wassen gedraaid, gedurende de week doe ik er nog een. Tussendoor draai ik de drogende was, vouw ik deze op en ruim ik weer ergens op. Op donderdagavond vouw ik de laatste t-shirts van de man en ruim deze op. Gedurende verschillende vergaderingen rij ik halverwege de ochtend naar Leeuwarden. Er is iets fout gegaan in de agenda, uiteindelijk heb ik maar 1 overleg met iemand op dezelfde plek, de rest is toch via schermpjes. Halverwege de middag rij ik door de flinke rukwinden alweer terug, om de toorn van de katjes zoveel mogelijk te vermijden. Ik meld mij om vijf uur terug thuis, ze krijgen dan eerst brokken. Ik werk natuurlijk gewoon door. Ze hebben wel een nieuwe routine qua eten, ik maak dat een uur eerder en laat het rustig opwarmen in een kast voordat ze het krijgen. Zelf eet ik pannenkoeken, deze keer vooral met kaas en spruitjes. De rest eet ik dinsdag als lunch.

Die dinsdag werk ik thuis, net zoals de woensdag. Op dinsdag loop ik na de regen naar het gebouw van a.s.r. voor een ontmoeting met een van de RvB-leden. Dankzij een zieke collega bij Finance werk ik de avond door om iets af te krijgen. De mogelijke oplossing om haar afwezigheid op te vangen draait een paar keer door mijn hoofd heen, er is nog geen uitslag.

Ondertussen blijf ik aan het gedicht schaven.

Ook op woensdag lukt het me tussen de bedrijven en het werk door voldoende beweging te krijgen, onder meer door te gaan stemmen, op de begraafplaats. Dat blijven bewegen moet ook wel, want ik ga borrelen bij mijn voormalige baas. Even de vasten halverwege onderbreken met een wijntje en kaasjes. Heerlijk. Rozig ga ik naar huis en direct mijn bed in.

Op donderdag ga ik na alle ochtendroutines naar Den Haag, gewoon werken. Ik heb veel verschillende vergaderingen in veel verschillende settings. Uiteindelijk past het allemaal, ondanks dat mijn agenda aan de begin van de dag dat nog niet helemaal op elkaar had. Mijn nieuwe secretaresse, Lulu, is een kanjer en met een klein beetje hulp van mij en het lot past het weer allemaal. Ik ben op tijd terug voor brokken en verschillende vergaderingen thuis. Ook heb ik weer voldoende vergaderingen met de overnemende partij a.s.r. om hen uit te leggen wat ik wil. De uitleg blijft noodzakelijk, mijn gedachten vertaald door een externe partij, geïnterpreteerd door een andere externe partij, levert niet altijd een helder verhaal op. De mondelinge toelichting doet echter wonderen.

De katjes wilde heel graag in de kast van de man. Hij werd gemist.

Op vrijdag rij ik op de gebruikelijke tijd naar Den Haag. Daar ga ik echter eerst wandelen, anders komt het niet goed vandaag. Na een gezellige vergadering waarbij ik vooral aan het regelen ben dat mijn afspraken gaan passen en een excel redt van corruptie, ga ik lunchen met een wederzijdse kennis van mijn coach Rob. Daarna ga ik naar mijn zieke collega. Ik tref haar moeder en kan rustig met haar bijpraten voordat de collega zich meldt. Er is genoeg te delen qua zorgen. Aansluitend drinken we thee en ga ik met de collega nog even kort wandelen en naar de apotheek. Ze is best in de war.

Daarna ga ik weer de auto in, voor meer vergaderingen en overleggen. In de auto is dat een stuk makkelijker dan in de trein, zoals vorige week vrijdag, op ongeveer dezelfde tijd.

Uiteindelijk meldt ik me een minuut later dan mijn eigen planning in de Willibrorduskerk, bij Wouter. Tijd voor repetitie. Hij heeft de afgelopen drie uur de registraties zitten uitzoeken, wij studeren ons daar in ruim drie kwartier doorheen. Ik heb dan enig gevoel wat mij zondag te wachten staat aan. Op weg naar huis koop ik een magnetronmaaltijd. Ik heb geen zin in chipsvrijdag. Thuis gekomen heb ik ook geen zin meer in werk, ik steek de houtkachel aan en ga uiteindelijk extreem vroeg slapen. Dit was me een werkweek wel, ik blijf de stress de baas.

Op zaterdagochtend word ik door de katjes op tijd uit bed geschopt. Na de normale ochtendroutine ga ik een rondje wandelen en snel even croissants kopen bij de bakker. Dan ga ik de auto in, de man ophalen in Hoenderloo. Op de terugweg babbelen we uitgebreid, thuis drinken we koffie met de croissants. Dan ga ik een uur werken, een periodieke schenking regelen voor fonds Roos, de mailbox terugbrengen tot behapbare proporties. Aansluitend ga ik een uur trainen. Golf. Op de putting green en de driving range werk ik aan mijn techniek. Daarna gaan we lunchen bij Anne&Max, net zoals vorige week zaterdag. Ik eet wat anders, de man niet. Alhoewel, het toetje wordt nu chocoladetaart, gedeeld, geen worteltjestaart.

Dan probeer ik een uurtje te slapen. Dat lukt helaas niet. Dus ga ik op mijn werkkamer nog wat zaken regelen. Leila komt er gezellig bij zitten, zoals Leila dat kan.

Om half vier ga ik met mijn achternicht Fa de auto in, we gaan naar haar tantes/mijn nichten voor een verjaardagsfeestje. Ik ontmoet daar oude en nieuwe bekenden, geniet van interessante conversaties en uitstekend eten. De nichten spreek ik te weinig, maar dat is verjaardagsfeesten eigen. Met Fa rij ik met gezwinde spoed weer terug naar Utrecht, zij mag op zondag studeren, ik werken. Thuis tref ik een fles port met een paar glazen op de schoorsteenmantel aan, voor een afsluiting van deze dag.

De zondag begint met koffie, nog een stukje weekendkrant, planken. De gebruikelijke zaken. Daarna ga ik aan het werk, kort onderbroken door een kopje koffie. Met een collega ziek, hebben we besproken hoe ik kan helpen om dat gemis zo goed mogelijk te compenseren de komende periode. Ik maak daarvoor een aantal zaken in orde en bereid de nodige communicatie voor. Aan een dossier kom ik niet toe. De betere omschrijving is dat ik nog niet alle input heb gekregen en geen zin heb op basis van halve informatie mij te gaan verdiepen. Dat komt een andere keer, het heeft geen grote haast.

Om de week van voldoende beweging af te maken ga ik een rondje wandelen en koop ik wat verjaardagskaarten. Terwijl het water voor de thee opstaat, schrijf ik deze en voorzie ik ze van een postzegel. Ondertussen dek ik de tafel voor de lunch.

De man heeft mij ondertussen het concertseizoen 23-24 laten uitzoeken zodat hij de nodige kaartjes kan bestellen. Na de lunch kleed ik mij om in volledig zwart. Mijn ballorige bui om blauwe sokken aan te houden wordt teneer geslagen. Ik ben ondertussen nog bezig om een zin uit het gedicht te veranderen om het ritme te verbeteren. Dat heeft nog even nodig.

Ik haast mij vervolgens weer naar de Willibrorduskerk. Voor repetitie. Opnieuw ben ik iets later dan ik gepland heb.

We spelen op aangepaste registratie vooral door de noten heen, ik probeer ondertussen wat registratiehandelingen te onthouden. De leden en dirigent van het koor d’Allure verzamel zich ondertussen al babbelend ook rond het orgel, Wouter speelt stoïcijns verder. Wij krijgen om half twee pauze en brengen die door in een volle pastorie. Er zijn nog veel kerkgangers van de ochtendmis. Om twee uur gaan we weer de koude kerk in. Pas om tien voor half drie komt het koor naar achter voor de gezamenlijke repetitie. We doen delen van Laudes Organi van Kordály, ik improviseer de benodigde registraties. Ook besluiten we om het koor wat meer te steunen om iets voller te registreren op bepaalde plekken. Dat werken we niet uit, we gaan het gewoon doen. Na ook nog even een stukje Bach en Mendelssohn gedaan te hebben, gaat het koor pauzeren. Wij spelen de belangrijke delen van Andriessen door. Een repetitie op vrijdag is leuk, vandaag gaat het erom.

Terwijl Wouter weer gaat opwarmen, leer ik de nodige registraties op echt belangrijke moment uit mijn hoofd. Het zijn er maar een paar, maar wel belangrijk. Om half vier zit het publiek, er zijn bekenden bij. We beginnen met Bach, spelen daarna Mendelssohn. Dan gaat het koor naar voren voor de a-capellastukken. Ik blijf op de orgelbank zitten en neem nogmaals de belangrijke passages door. Als het koor terug achterin is, zittend in de orgelbanken, staat Andriessen klaar. Omdat het nu echt werken wordt, heb ik mijn jas uitgetrokken. Geconcentreerd en met een mooie timing qua samenwerking speelt Wouter een uitstekende uitvoering van Thema met variaties. Heerlijk.

Foto Wouter van Belle van het moment tussen repetitie en concert in: registrant oefent droog

Daarna gaan we voor de uitdaging van Kodály. Ik controleer de beginstand twee keer en verander het nodige, desondanks staat er iets anders dan dat Wouter bedoeld heeft. Er zit een trompet te veel in. Ik hoor het verschil wel, desondanks doe ik er niets aan tot de eerste registratiewisseling. Dit klinkt goed genoeg. Mezelf tot de orde roepend werk ik vervolgens een zeer geconcentreerde sessie af, met ook nu de nodige improvisatie om het koor meer te ondersteunen dan we hadden bedacht vooraf. Op de juiste momenten met wat contact over de mogelijkheden en onmogelijkheden, zonder Wouter af te leiden van de noten die hij moet spelen, werken we een goede uitvoering van dit uitdagende werk af.

Het totale programma was:

Bach – Kyrie uit Mis in G BWV 236 (met orgel)

Mendelssohn – Aus Tiefer Not (met orgel)

Ton de Leeuw – Het visschertje

Barber – To be Sung on the Water

Ned Rorem – From an unknown past
Deel 3: My blood so red
Deel 1: Western wind

Escher – Ciel, air et vents – Sonnet

H Andriessen – Thema met variaties voor orgel

Kodály – Laudes Organi (met orgel)

 

Na het welverdiende applaus ruim ik het orgel op, leg alle spullen klaar om in de tas te verdwijnen, zet ik de orgelbank weer op de lage stand. Na een kort afscheid spoed ik mij naar huis. Daar brandt de houtkachel. Ik warm mijn koude voeten, breng mijn handen weer op temperatuur rond een beker thee.

Het is tijd om het gedicht af te maken, ik weet eindelijk hoe ik die ene zin in het juiste ritme kan krijgen. Heb je enig idee welke regel het was? Als het goed is is deze niet meer te onderscheiden van de rest.