Het vorige blog eindigt met dineren bij het Wilhelminapark ter gelegenheid van oudejaarsavond van de man. Dit blog begint met lunchen bij datzelfde Wilhelminapark, nu met de dochters en mannen. De nieuwe verjaardagstraditie is dat de dochters hun vader meenemen op een dagje uit, dat gaat 7 mei gebeuren. De bestemming is dit jaar Beekse Bergen. We kletsen onder het genot van alweer uitstekend eten en drinken uitgebreid bij over alle belevenissen en vieren de man zijn verjaardag.

Deel van de cadeau's van de man

Daarna volgt een drukke week met voldoende dossiers, gesprekken, in beweging zetten van nieuwe ontwikkelingen, bijpraten met lunch met een oud-collega van 25 jaar geleden, borrelen met huidige collega’s. Op donderdag heb ik een wat uitdagende agenda, waarin ik tussendoor met kat Charlie even naar de dierenarts ga vanwege een zere poot en wat dozen wijn mag opvissen op een plek waar ik niet makkelijk met de auto kom. Daarna doe ik nog snel een vergadering, voordat ik in de stad nog even wat nieuwe kleding koop. Aansluitend ga ik in de Janskerk genieten van weer een uitstekende Evensong, deze keer verzorgd door het Kampen Boys Choir onder leiding van Rintje te Wies, met Sander van den Houten aan het orgel. Hanna Rijken organiseert dit toch maar weer mooi. Hugh Morris, directeur van de Royal School of Church Music leest de tweede lezing, Engels Engels is zo prachtig! Deze dag bestaat uit een heleboel puzzelstukjes die precies in elkaar vallen, zowel op het werk als privé. Dan heb ik een soort A-teamgevoel: ‘I love it when a plan comes together’.

Ik dacht altijd dat ik de leeftijd van een kat x zeven moest doen, is helemaal niet waar. Bij deze de juiste omrekentabel. De man is voorlopig nog de oudste thuis, ik alweer een tijdje de jongste.

De zaterdag vieren we de verjaardag van de oudste broer. Ik haal hem en mijn zus op, we rijden daarna naar Friesland voor taartjes bij de koffie, in de tuin werken door hazelnootloten uit te zetten, te snoeien, onkruid te wieden etcetera. Mijn vader maakt ondertussen preitaart voor het avondeten, wij laten nog even de grote honden uit in het bos. Tussen alle buien door keuvelen we zo lekker met wat arbeid onder de handen. Mijn zus rijdt ons vervolgens terug naar Utrecht, in mijn auto. Het is voor een keer lekker om op mijn eigen achterbank de terugreis te beleven.

Niet bewerkte foto van Leila, soms is het licht zo prachtig! Zij is gewoon een boefje. Altijd. 

Op zondag doe ik eerst een rotklus in Excel voor het werk en besluit halverwege dat ik hier een echte nerd voor nodig heb. Die heb ik toevallig in mijn team zitten, dus daar maak ik een afspraak mee voor de komende week. Daarna ga ik een grote ronde wandelen, want de kilometers deze maand komen er niet vanzelf. Tenslotte kook ik asperges om de mooie zondag af te sluiten. Verder lees ik Vertel het niet aan je broer van Meir Shalev uit. Prachtig! Ik heb eerder een boek van hem gelezen, dat ik uit de kast pak en op de herleesstapel leg (rechts).

Op maandag gaat het tempo op het werk verder omhoog. We zitten in een kwartaalafsluiting waarvan we ook onderdelen gaan publiceren naar de markt. Daarin hebben we een incident ontdekt, waardoor mijn team gevraagd wordt iets heel ingewikkelds te doen. Daar beginnen we aan na even goed nadenken, op dinsdag hebben we ontdekt dat we iets vergeten zijn en opnieuw gaan beginnen. Desondanks leveren we uiteindelijk, dankzij ook in de nacht werken, donderdag op en kunnen de knappe koppen gaan kijken wat ze moeten met onze output. Ondertussen heb ik bijna de gehele RvB in de chat zitten die ik om de paar uur informeer en eerste analyses geef. Ik kom ze ook in andere settings tegen en praat dan verder bij over feiten en fabels. Al met al levert dat een mooie werkweek op. Met het team van mijn baas eten we ook nog even gezellig en goed. We hebben, heel luxe, een eigen kok die tussendoor nog even een vers afgebakken broodje voor mij maakt voor de lunch en ’s avonds krijgen we asperges met een stukje vis. Super. Ik had gerekend op een bijpassend glaasje wijn en ga daardoor met de trein naar huis.

Op donderdagavond gaan de man en ik door alweer regen naar TivoliVredenburg, voor het vrijdagavondconcert. Dat klinkt gek, maar als je dit muziekcentrum op de avond voor Koningsdag wil proberen te bereiken, heb je een paar uur extra nodig. De organisatoren hadden zich dat gelukkig op tijd gerealiseerd, daarom is het concert op donderdag geprogrammeerd. We horen prachtige stukken, inclusief een voor mij nieuw fagotconcert van Rossini. Ook Dvorák 7 hoor ik niet elke dag. Een avond genieten.

Dan begint het weekend. Natuurlijk moet ik gewoon werken op vrijdag, maar die wordt gelardeerd met auto naar garage brengen en terug fietsen, tussendoor wandelen en daarna door een steeds drukker wordende stad terug naar de garage fietsen. Koningsnacht gaat gezellig worden, zo te zien. Ik heb mijn auto op tijd weer terug en kan thuis nog even een uurtje boek lezen voordat ik op de bank beneden het echt weekend inglij met Dagelijkse Kost terugkijken, hapje eten en een fles wijn.

Ook zonnige momenten dit weekend

Het weekend verloopt anders dan gepland. Eigenlijk zouden we, inclusief mijn moeder, op Koningsdag naar het graf van mijn broer gaan. 11 jaar geleden overleed hij, toen vielen de dagen hetzelfde. Ik zat toen boven aan de Vismarkt toen het bericht op vrijdagavond kwam dat mijn moeder hem gevonden had. Op zaterdag is hij destijds overgebracht naar het huis van mijn ouders, op zaterdag 4 mei begraven. Mijn moeder belt echter om half negen dat ze niet gaat komen, dankzij een slechte nacht slapen. Voor mij betekent dit een kleine verandering in de dag, die ik desondanks echt niet in de binnenstad van Utrecht ga doorbrengen. Wel heb ik een geluksmomentje met een eekhoorn, bij het Rosarium, gewoon in de stad. Het wordt verder het uitlezen van alweer een prachtig boek, Nirwana van Tommy Wieringa. Tussen het wandelen, tompouce eten en borreleten door natuurlijk. Ik begin daarna aan het volgende boek, Rome van Kiki van Dijk. Een thriller, die ik maar moeilijk wegleg.

Op zondag ga ik na de gewone arbeid wandelen naar de St.Aloysiuskerk. De kerk bestaat 100 jaar, ter gelegenheid daarvan heeft Wouter van Belle met hulp van fonds Roos een nieuwe mis geschreven die vandaag voor het eerst klinkt. Ik zit in de kerkbanken en vier een eucharistie, inclusief communie. Het is een hele feestelijke mis met een enthousiast koor dat erg zijn best doet op de mis. Verder is het een reünie van kerkmusici, inclusief twee voormalig dirigenten van het Kathedrale Koor Utrecht. Na de mis heb ik heel kort de gelegenheid de componist te feliciteren met zijn nieuwe werk. Daarna ga ik snel de zon weer in. Ik luister Goedemorgen met Nico van der Meel terug, dat afgesloten wordt met een stuk gespeeld door Willeke Smits, ook allemaal bekenden. De wereld is klein, in dit vakgebied dan toch.