Maandag heb ik in Leeuwarden gewerkt, uiteindelijk was het een gewone hele dag. Dat lukt als ik de bus van 07.10 uur neem op Schiermonnikoog, de boot van 07.30u. Dan red ik het om negen uur op kantoor te zijn. Best een normale tijd voor normale mensen. Aan het eind van de middag rij ik naar huis om samen met de man te eten en aansluitend naar college te gaan.

Dinsdag en woensdag werk ik thuis. Dinsdagavond ga ik koffiedrinken bij een vriend in Vleuten, horen hoe het gaat. Woensdag vul ik eind van de middag met speculaas bakken. Veel gevulde speculaas. Aansluitend eten we sushi, net zoals twaalf jaar geleden. De eerste keer dat we samen uit eten gingen. Omdat vrienden van ons, eigenlijk de kern van de groep samen met de man, alweer hadden afgezegd om een of andere reden. Het heeft daarna nog een hele tijd geduurd voordat we een stel zijn geworden, het begin was gemaakt.

Op donderdag ben ik in Den Haag. Door de dag heen gaat de speculaas als een woord in een ouderling, vooral in collega’s. Samen met een naaste collega rij ik aan het eind van de dag terug naar huis. Ik geef thuis de katjes eten, de man heeft het al heel lief klaargezet. Aansluitend lopen de collega en ik naar de stad om uit eten te gaan met twee oud-collega’s. Supergezellig en te lang geleden.

Op vrijdag werk ik ook in Den Haag. Niet omdat het moet, maar vooral om te laten zien dat ik mij aan de afspraken hou en sommige collega’s niet. Ik rij op tijd weer terug voor wat andere afspraken, zoals een vakkundige mishandeling door de schoonheidsspecialiste. Af en toe is dat nodig om er daarna beter uit te zien.

Na het eten gaan de man en ik naar Tivoli Vredenburg. We gaan naar een concert waar ik al weken naar uitkijk en waarvan ik heb gehoopt dat er niets tussen is gekomen. Dankzij het universum lukt het allemaal, wij gaan vanavond naar Voces8. Het is een a capellagroep uit Engeland die ik al jaren volg. Nu heb ik de kans om ze live te horen, om de hoek. Vroeger ging ik nog wel eens voor dit soort zaken naar Brussel of nog erger, naar London of New York. Nu wacht ik gewoon af totdat ze naar mij komen. Het is een fantastisch concert! Live zijn ze natuurlijk anders dan de meer dan gelikte opnames waar elk foutje eruit gesneden is. Desondanks is het geweldig om deze mensen een keer in real life (IRL) te zien en vooral te horen. Werkelijk geweldig! Ze nemen de tijd om zaken uit te leggen, aandacht te vragen voor hun foundation en veel ‘tongue-in-cheek’ grapjes te maken. Heerlijk! Volledig verzadigd fiets ik op wolken naar huis en neem ik een glaasje port om bij te komen.  Het duurt even voordat ik ga slapen na al het nagenieten.

Op zaterdag heb ik zelf een concertdag. Het is er weer eentje. Ik begin echter met het inpakken van alle Sinterklaascadeautjes voor de verschillende adressen. Daarna ga ik nog snel even wandelen, voordat we de tentoonstelling De Nieuwe Vrouw in het Singer Museum gaan bezoeken. Deze is bijna ten einde en we hebben eindelijk een moment in de agenda gevonden. Gewoon om tien uur, als eerste naar binnen. Heerlijk, hele zalen voor onszelf, geen last van ander bezoek. Er is een groep die een excursie krijgt, van dezelfde cursus als wij op de maandag volgen. Wij volgen onze eigen weg en gaan daarna lekker koffiedrinken. Daarna rijden we weer naar huis, stoken een houtvuurtje en lunchen samen. Aansluitend ga ik nog even slapen. Dan is het tijd om de organist van dienst, Wouter van Belle, op te halen en samen rijden we naar Vianen. We worden warm welkom geheten in een behoorlijk koude kerk. Ik ben blij dat ik warme thee bij me heb. We worstelen ons door wat repetitiewerk heen, zodat ik het orgel kan leren kennen. Ondertussen wordt er rondom ons geprutst aan techniek. Uiteindelijk moeten we het doen met een set speakers (thank God) en de eigen cameraopstelling. Aansluitend hebben we solistenrepetitie en daarna generale. De dirigent vergeet elke keer in de microfoon te praten, waardoor we met moeite kunnen volgen wat er moet gebeuren. Ik ben ook afgeleid door alle ellende met techniek. Het is geen fijne repetitie, ik vraag me af waarom ik dit ook alweer leuk vind.

Tussen repetitie en concert drink ik nog een beker thee en herorden ik alle kennis die ik heb opgedaan, maak wat laatste aantekeningen. Het concert daarna loopt als een zonnetje, we spelen de sterren van de hemel. Alles gaat zoals we beoogd hebben.

We hebben wel eens netter aantekeningen gemaakt.....

Na het concert kom ik erachter dat ik alleen naar huis kan rijden, ik heb ondertussen al onze spullen ingepakt en de orgelsleutel ingeleverd. Daarom ben ik lekker op tijd thuis en kan ik nog een glaasje port drinken.

Op zondag is het alweer een concertdag die anders is. Ik begin met gewone zaken zoals planken, werken, administratie bijwerken, alweer extra uurtje slapen, rondje lopen door wat neerslag. We lunchen met gebakken eieren. Daarna kleed ik mij om in concertkleding en rij ik naar Werkhoven. Ook dit ‘gehucht’ heeft meer dan een kerk, ik gok op de juiste. Een van de koorleden en zeer belangrijke geluidsman (hij regels onze ‘oren’) is er al, ik mag alvast naar het orgel. Daar bekijk ik alvast wat de mogelijkheden zijn, zet het orgel aan en regel wat verlichting. Wouter volgt op een blok afstand. Hier is nog niet alles uitgezocht. Terwijl Wouter de verschillende beginstanden uitprobeert, noteer ik zo goed en kwaad wat het moet zijn. We bespreken ook het opbouwschema naar een fortissimo, wat we geen enkele keer op die manier gaan gebruiken. Net zoals gisteren doen we het ongeveer anders. Tijdens de repetitie met het koor maak ik nog wat aanvullende aantekeningen terwijl we ons door het Requiem van Mozart heen ploegen. Vandaag is de uitdaging dat het koor en solisten voor in de kerk staan, wij achterin en boven. Wel de warmste plek, die desondanks behoorlijk koud is. Tussen repetitie en concert zorg ik eerst voor een sluitende administratie op een verse bladzijde in het notitieblok. Toch handig als ik straks snel moet schakelen. Daarna neem ik nog een kop thee en controleer ik nogmaals dat ik de administratie goed heb overgeschreven. Zekerheid voor alles.

Dit concert heeft weer andere uitdagingen dan gisteravond. Daar moesten we het in de repetitie doen met valse tongwerken en een hanger, waarna het concert fantastisch ging. Vandaag moeten we een afstand zien te overbruggen. In het concert ben ik af en toe de weg volledig kwijt tussen een vooruit spelende organist en een koor uit boxen dat ‘achterloopt’. Het verschil is heel anders dan bijvoorbeeld in de St. Catharinakerk, waar ik de vertraging gewend ben. Hier schakel ik niet op tijd over op vooral naar de organist kijken en luisteren, waardoor ik af en toe bijna te laat ben. Hij wijzigt ook nog links en rechts wat aan beginstanden of zomaar tussendoor. Laatste uitdaging is dat er nu WEL een zwelkast op het orgel zit, waardoor ik niet de enige ben die over hard en zacht gaat. Dat vergt weer een heel ander samenspel dan gisteravond.

We sluiten desondanks goed af en ruimen deze keer samen op. Ik ga daarna snel naar huis om weer op te warmen voor een snorrende houtkachel, met een glaasje wijn. Het was weer een goed weekend.