De jaarlijkse Comeniusherdenking in Naarden trekt weer de nodige hotemetoten. Tussen de repetitie en het eerste deel van de lezing in zit ik voor het afstuderen wat werk te ordenen en uit te werken. Wouter en ik zijn om negen uur weggereden van de carpool, van tien tot twaalf uur hebben we zitten werken op een orgel in restauratie. Jos is tevreden over hoe het klinkt, dat vergoelijkt het ongenoegen over een niet speelklaar en soms regelrecht vals orgel enigszins. Tussen de bedrijven door doe ik wat reviewwerk voor Delta Lloyd en bereid ik een presentatie voor.

Tijdens het uitdenken van wat ideeën begint het publiek binnen te stromen. De modekleur van dit jaar is fuchsia, eventueel gecombineerd met geel of oranje. Dat harde roze wil ik misschien nog wel een keer gaan dragen, maar niet in de hoeveelheden die ik hier zie. Het publiek vermaakt zich vooral met elkaar, ik eet ondertussen een boterham en drink een door de organisatie geschonken kopje thee.

Het programma voor ons is wel veeleisend maar vooral met lange pauzes tussendoor. We mogen elke keer iets doen en daarna een uur aandachtig genieten van de rest van feestelijkheden. Zoals de lezing van professor Klamer. Na de pauze mogen we nog een keer de Comeniuscantate ten gehore brengen. Daarna wordt de laureaat, professor Robbert Dijkgraaf, toegesproken. Hij is een zeldzaam soort wetenschapper. Hij is een begenadigd docent die de gave heeft om zeer ingewikkelde problemen simpel te vertellen. Hij krijgt dit jaar de Comeniusprijs na deze Comeniuslezing. Het aanwezige Ascolta kwartet besluit vervolgens het geheel.

Na het inpakken en een snel drankje is het tijd voor de terugreis. Het weer blijft prachtig. Toch nog maar even een half uurtje in de tuin werken.

Noot van de redactie: dit blijkt de eerste Comeniusherdenking te zijn geweest. Meer informatie is te vinden op wikisage of op de website van het museum.