25 november begint met gewoon werken. Terwijl mijn team gaat oefenen met een crisis en hoe ze die willen managen, ga ik naar huis. De man heeft namelijk daar overleg met zijn huisarts over de toekomst en een goed einde. Ze heeft ook heel lief een griepprik meegenomen, de naald/spuit kan bij ons zo de prikcontainer in. Na het bespreken van de praktische zaken stapt ze weer op de fiets en ga ik bij de apotheek wat opiaten ophalen voor de man. Ik voel me af en toe net een drugsrunner.
Op dinsdag begint mijn werkdag in ’s-Hertogenbosch, waar ik nader kennis ga maken met het hoofd van de nieuwe afdeling die ik erbij krijg. Het is een goed gesprek, we gaan er samen wel uitkomen. Na de lunch met een nieuwe medewerker stap ik in de auto naar Amsterdam, voor een interview met de toezichthouder. Het is een wat taai gesprek. Dan ga ik snel naar huis, eten koken en gezellig zijn.

Ook op woensdag werk ik in Amsterdam. Ik maak kennis met een nieuwe vertegenwoordiger van een leverancier waar ik veel zaken mee doe. Verder stemmen we alle salarisverhogingen en variabele beloningen onderling af in het management team. We zijn scherp op de inhoud en netjes in de relatie, zoals het hoort. Mijn baas begeleidt ons daar goed in.

Op donderdag ben ik alweer in Amsterdam voor een volle dag medewerkers spreken. Maar ik begin de dag met een groot overleg en eindig de dag met het voorzien van de toezichthouder van veel antwoorden op gestelde vragen.

Beatrixpark Amsterdam

Op vrijdag heb ik een rommeldagje met afhandelen van dossiers, een ad hoc crisis overleg, veel boodschappen doen, eten voor de katjes halen samen met de man, visueel het huis opruimen en schoonmaken. En dan ontdekt de man dat de koelkast en vriezer stuk zijn. Je raadt het al, die koelkast en vriezer die ik net vandaag tot de nok heb gevuld. Gelukkig hebben we een reservevriezer en is het buiten koud genoeg om de inhoud van de koelkast tijdelijk te bewaren. Ik organiseer een leenkoelkast bij mijn zwager die ik aan het eind van de middag ga ophalen. Mijn broer helpt even met uitladen en in de keuken zetten. Daarna kroelt hij de katjes bij een kopje koffie en loopt hij weer naar huis. Ondertussen heb ik een nieuwe ID-kaart aangevraagd in het stadskantoor en een rondje door de stad gedaan. De man heeft zijn rustuur overgeslagen en is druk doende een nieuwe koelkast te regelen. Zo was deze drukke doendag een pietsje drukker dan gepland. Samen komen we er goed uit.

Op zaterdag ga ik mijn broer ophalen en rijden we samen naar Friesland. Auto rijden gaat prima met mijn hernia-achtige klachten. In Friesland rommelen we lekker wat op het erf. Voor de lunch maken we de dakgoten schoon. Het op- en neer klimmen van de ladder gaat mij echt prima af. We houden rustuur, daarna ga ik de wildcamera weer terughangen in het bos. Verder ruim ik takken op van de paden, de storm eerder in de week heeft het nodige dood hout naar beneden laten komen. Mijn vader heeft met de handzaag een over het pad liggende boom deels opgeruimd, heel handig met een steuntje eronder zodat zijn zaag niet vast kwam te zitten. Hij is 87, ik heb er bewondering voor.

De man wordt ondertussen bezig gehouden door een vriendin met lunch en ’s avonds eet hij iets uit de magnetron. Wij krijgen preitaart van mijn vader, terwijl mijn broer de houtkachel stookt. Mijn moeder en ik bepalen het kerstdiner, we hebben een nieuwe traditie. Na het eten rij ik ons weer terug, deze keer kunnen we dankzij beter weer gemiddeld wel 100km/u op de snelweg en hou ik 60km batterij over. Het had dus harder gekund, maar dit was eigenlijk wel prima.
Op zondag is het gezellige aanloopdag. Mijn zus komt met wat medisch materiaal de 32 nietjes uit de rug van de man halen. Altijd handig, zo’n pijndokter in de familie onder deze omstandigheden. We overleggen nog even over de medicatie. Daarna komt jongste dochter met man en kinderen koffie drinken en vooral koekjes eten. Als ze vertrokken zijn, bak ik om het feest compleet te maken spekpannenkoeken. ’s Avonds eten we Marokaanse lamsstoof. Ook lekker. Ik ben ondertussen erg terughoudend geworden met alcohol drinken. De combinatie met de iets opgevoerde pijnmedicatie levert geen trek op, wat de alcohol extra hard laat aankomen. Ook daarin doe ik even mee met de man.

Op maandag ga ik, zoals gebruikelijk, lekker werken in ’s-Hertogenbosch. Halverwege de middag rij ik echter naar huis en ga ik naar mijn eigen huisarts. Of eigenlijk de waarnemer van mijn eigen huisarts. Geloof ik. Deze constateert een hernia met neurologische uitval in de voet. Niet ernstig, maar wel even iets om verder naar te laten kijken door een neuroloog. In tegenstelling tot vorige week, toen ik een assistent aan de telefoon had, krijg ik gewoon een mooie dosis aanvullende pijnmedicatie mee. Slapen is ook belangrijk in deze situatie, verder is het advies vooral doorgaan met mijn oefeningen, blijven wandelen en bezig blijven. Stil in een hoekje gaan zitten sippen helpt niets en niemand.

Het in beweging blijven gaat goed, het blijven slapen niet. Desondanks ga ik dinsdag wel lekker werken. ’s Avonds komt een vriendin eten, ik heb een nieuw recept gemaakt op verzoek van de man uit het ondertussen goed gebruikte Super Simpel. Wij vinden het echt een aanrader, dit kookboek. De vriendin geniet er ook van. Zij is met twee uithuizige dochters, een dochter die aan het werk is en de man in het buitenland even alleen thuis. Zo samen eten werkt dan prima. Zij en ik roddelen ondertussen lekker bij over ons werk.

Op woensdag werk ik een lange dag in ’s-Hertogenbosch. In het overleg van het management team van mijn baas worden de nodige wijzigingen aangekondigd. Er zit beweging in de verschillende samenstellingen, wat goed is. Anders roesten we vast. Aansluitend eten we in de Rozenkamer (ik heb het niet verzonnen) een uitstekend diner, gekookt door onze vaste kok Jeroen. Thuis krijgt de man heel eenvoudig iets uit de magnetron, ik word verwend met gamba’s en ravioli vooraf, haasfilet met aalbessensaus, krokantje van spek, spruitjes, puree en jus en witte chocoladepanacotta met frambozen toe. Daarna rij ik door weer en wind met een gematigde snelheid naar huis en lig ik op tijd in bed. Ook nu slaap ik helaas onvoldoende door toch te erge pijn. Lopen, oefeningen doen en zelfs zitten gaan goed, liggen is er niet meer bij. In tegenstelling tot de man kan ik niet zittend slapen. Ik probeer in deze nachten alle mogelijke houdingen, bankjes, stoelen, maar niets baat.

SinterKlaaske heeft ons goed bedacht dit jaar

Dus op donderdag bel ik mijn bericht van woensdag aan de huisarts na, om toch aanvullende pijnstilling te krijgen. Na een dag toekijken hoe een toezichthouder notulen van onze Raad van Commissarissen leest (en geen foto’s maakt) terwijl ik heel veel administratie en toehoorvergaderingen afwerk en wat andere vergaderingen ga ik de Sinterklaasfile in. Dan belt de assistent van de huisarts terug en wijzig ik mijn bestemming in de apotheek. Ook ik mag aan de opiaten. De apotheker waarschuwt voor alle bijwerkingen en indien die optreden geen autorijden. Aangezien ik de komende dagen dat kan vermijden, begin ik na het avondeten met een extra pilletje. En ’s nachts, gelijktijdig met de man, nog een. We ontwikkelen hiermee een nieuwe routine van elke zes uur samen even medicijnen nemen, wat prima werkt. Hij is daarin trouwer dan ik. De bijwerkingen van het nieuwe paardenmiddel gaan volledig aan mij voorbij, de werking helaas ook deels. Desondanks slaap ik meer uren dan de afgelopen nachten en die uren slaap ik ook beter. Daarmee word ik op vrijdag dan ook een stuk vrolijker wakker. Een vrijdag die bestaat uit rondjes boodschappen doen bijvoorbeeld. Gewoon deels met de auto, omdat ik geen enkele last heb van de pillen. Aan het begin van de middag doe ik nog een rondje in de buurt, inclusief apotheek. Het waait hard buiten, ik weet de ergste buien te vermijden. Aan het eind van de middag zit ik nog in een vergadering als de eerste dochter van de man uit haar werk komt. De tweede dochter sluit even later aan, met een krat vol eten. Haar man heeft vandaag Indisch gekookt voor ons.

Superdeluxe. Ik hoef alleen maar te gaan zitten en te zeggen waar ze pollepels en ander bestek kan vinden. We genieten met ons vieren uitgebreid van de gezelligheid en het eten. De dames tillen de tijdelijke koelkast ook nog even op twee hondjes zodat deze verrijdbaar wordt. De man ruimt de keuken naderhand op en samen zetten we nog even koffie, terwijl de dochters buiten een gewoonte van roken uitoefenen. Na een uitgebreid afscheid gaan wij op tijd naar bed, de katjes rollen zich aan ons voeteneind op.

De zaterdag is nog drukker. Te druk misschien. Ik ga eerst administratie doen en dan wandelen om de ontbijtcroissantjes te halen. Daarna haal ik de kerstversiering tevoorschijn en controleer ik welke batterijen er nodig zijn. De man vist een deel hiervan uit zijn voorraad, ik ga de rest bij Langerak halen (en even kijken naar de treintjes in de etalage). De man heeft ondertussen de keuken ontdaan van tijdelijke koelkast (heel handig, op hondjes dus verrijdbaard) en zo. Want ze komen de nieuwe koelkast brengen en plaatsen vandaag. Ergens tussen tien en twaalf. Het wordt vijf voor twaalf. Ondertussen is wel de nieuwe stofzuiger er, heb ik het nodige aan kartonverwerking gedaan, onder de keuken gezogen, van de oude koelkast alvast de stekker uit het stopcontact gehaald en zo voort. Ook ben ik begonnen aan het ophangen van de kerstversiering op mijn werkkamer. Daarbij kom ik tot mijn schrik erachter dat er het afgelopen jaar iets zich erg tegoed heeft gedaan aan alle veertjes. De echte veertjes zijn grotendeels opgegeten door een beestje, wat de versiering toch echt minder mooi maakt. Aan het eind van het seizoen ga ik eens kijken of ik de collectie drastisch ga inkrimpen hierdoor, voor nu doe ik even alsof mijn neus bloed.

Terwijl de mannen in de keuken bezig zijn met de koelkast, ga ik op weg naar repetitie. Daar ben ik dan veel eerder dan het afgesproken tijdstip van een uur, maar ik kan mooi even helpen met toch blaadjes omslaan en wat registraties doen. Zo midden in een repetitie vallen vind ik eigenlijk niet prettig, aan de andere kant krijg ik wel het nodige mee qua dynamiek. Als koor en orkest klaar zijn, gaan wij nog even een wat ingewikkelder stuk op het grote orgel doorspelen, daar was ik niet bij eerder op de ochtend. We veranderen er ook nog het nodige aan, want het koor staat lekker te zingen. Verder kijken de organist en ik alvast even naar het repertoire van het concert volgende week. Er zit veel muziek in.

Maar eerst doen we op 8 december het Adventsconcert met het KKU

Terug thuis tref ik de man in ruststand aan, ook ik ga nog een uurtje andere dingen doen. Daarna begin ik aan de klus van de kerstversiering in de woonkamer. Daar ben ik twee uur later mee klaar, precies als mijn zus en broer de ondertussen weer lege leenkoelkast komen ophalen. Want de nieuwe doet het prima en is ook weer gevuld. Ik ga na nog wat opruimen en zuigen (de nieuwe stofzuiger is een stuk stiller) en dan eindelijk op de bank zitten voor een brandende houtkachel. We eten hapjes, zonder alcohol en genieten van een opgeruimd en versierd huis. De adventstijd is nu echt begonnen voor mij.

Geen moment alleen op de bank....hier is het Charlie die erbij wil liggen.