Dus zo gezegd, zo gedaan. Tussendoor loop ik even naar de bakker voor een croissantje en later op de ochtend heb ik een afspraak bij de opticien. Helaas, ik ben toe aan een leesbril. De vermoeidheid en hoofdpijn van de afgelopen maanden hebben een duidelijke oorzaak.

Na een rondje lopen door de regen en vele bladeren maak ik het werk af. Dan stook ik de houtkachel kort op voor tijdens de lunch. Gewoon omdat het kan. Na de lunch is het tijd voor een uurtje slapen. De katjes komen er gezellig bijliggen. Ze hebben er een neus voor. Ongeacht wat ze aan het doen zijn waar in huis, zodra ik het dekbed optil staat er een katje naast het bed met vragende ogen. De tweede volgt op blokafstand.

Hierna kleed ik mij snel om in concertkleding en met nog een kopje koffie wacht ik het voorrijden van de organist af. Hij brengt ons met gezwinde spoed naar het altijd pittoreske Beusichem, waar we in de dorpskerk zullen repeteren, eten en een concert geven. Wij beginnen op basis van de in vorige jaren opgebouwde registratie-aanwijzingen met het doornemen van het Requiem van Mozart. Dit Bätz-orgel kent geen zwelkast, terwijl het Requiem geschreven is voor strijkorkest. Dat moeiteloos van hard naar zacht kan gaan. Dit orgel dus niet. Daarom ben ik vandaag de humane zwelkast, die met snel in- en uitschakelen van de registers een aanzwellend en dimmend orkest mag gaan simuleren. We lopen alle beginstanden door en op- en afbouwscenario’s, voordat het koor zich bij ons voegt voor inzingen. Om half vier zijn we allemaal zover dat we de doorloop- of generale repetitie kunnen aanvangen.

Zoek de verschillen in de voor- en naregistratieaanwijzingen. Tijdens het concert is het weer anders gegaan, alhoewel de basis natuurlijk hetzelfde is gebleven.

Het is de zesde of zevende keer dat we dit concert op deze plek geven en elke keer is toch weer anders. In dit geval gaat de repetitie lekker en het concert minder goed.

Rond zes uur is het repeteren gedaan en ga ik nog een rondje buiten banjeren. Het regent echter te hard, zodat ik na extra proviand ingeslagen te hebben bij de lokale supermarkt, mij weer bij het gezelschap voeg voor een boterham. Met nog een kop koffie na begeef ik mij weer naar de orgelzolder, om op de harde kerkbank die daar staat een uiltje te knappen. Even de ogen dicht en met het geroezemoes van het gezelschap en later het binnenkomende publiek in energiebesparende stand. Ik ben op tijd weer wakker om me op te laden voor het concert, dat om acht uur gaat beginnen.

Wat natuurlijk niet om acht uur begint maar iets later (zie topfoto, ik wachtend op....met dank aan de organist voor de foto). Na het Ave Verum van Mozart worden we welkom geheten door dominee Leendert Jan van Lingen. Hij zal met een aantal verhalen kleur geven aan deze avond om stil te staan bij ons leven en de overledenen. Ik mis het gedicht van eerdere jaren, maar ik heb dat gelukkig op deze site opgeslagen.

We spelen ons manmoedig door een sterker dan in de repetitie zingend koor, ongelijkheden in de ritmiek en andere concertvoorvallen heen tot een sfeervol einde. Na vijf kwartier is de arbeid gedaan en kan ik alles weer inpakken. Morgen hebben we een vergelijkbare dag, maar dan op een voor mij totaal onbekend orgel in een totaal onbekende kerk in Utrecht. Plus het concert is ’s middags, aansluitend aan de repetitie. Dat vraagt weer andere alertheid. Dus word ik met dezelfde gezwinde spoed als op de heenweg weer thuisgebracht voor een nacht slapen, een ochtendritueel met een extra kop koffie, nog meer weekendkranten en een paar uur werken. De zondag lijkt daarmee veel op de zaterdag, behalve dat ik rond borreltijd thuis zal zijn en mij voor de houtkachel ga nestelen met een glas wijn.

Voor volgend jaar (note-to-myself): trek echt je allerhoogste hakken aan, zodat je niet de hele avond op je tenen hoeft te staan om over de organist heen de juiste registers te bedienen. Nadeel: voor het omslaan van de bladzijden zal je vele squadoefeningen doen om de juiste hoogte te bereiken of langzamerhand door je rug gaan.