De maandag begon nog gewoon en regulier met lekker hard werken in ’s-Hertogenbosch. Een van mijn mensen daar is een diesel die graag wat langer doorgaat, waardoor ik al snel voorbij zes uur schiet qua overleggen. Aangezien ik daar ook de nodige file mee vermijd, vind ik dat prima.

Op dinsdag regelt de man de nodige boodschappen voor mij, ik vul dat aan met een paar echte Brabantse worstenbroodjes van de Keilekkere bakker om de hoek. Er komen namelijk een paar vrienden borrelen. Vanaf half zes praten we aan onze keukentafel uitgebreid bij over de zomer, werk, het leven. Het is half negen voordat ze vertrokken zijn, de man komt heel lief even helpen met opruimen.

Op woensdag moet ik een koffertje pakken, we gaan met het team van mijn baas naar de hei. Maar eerst ga ik in ’s-Hertogenbosch mijn gezicht laten zien. Ik probeer mijn medewerkers te stimuleren vaker dan 1 dag op kantoor te werken, ik geef zelf het goede voorbeeld. Na de lunch rij ik naar ons kantoor in Rotterdam, alwaar de hei is vandaag. De aangevraagde autorisatie werkt prima, ik mag de parkeergarage van dit chique kantoor ook in. Bij de receptie zie ik Tim zitten, de chauffeur van mijn baas. We kletsen kort bij, hij ontfermt zich over mijn koffertje. Ik ga daarna naar boven, naar de Vijverzaal. Die inderdaad uitkijkt op de vijver achter het pand, met daarin kooikarpers van minstens een meter. Grote vijver. Van drie tot vijf hebben we een samenvattende sessie over artificial intelligence, een onderwerp dat hot is en waarvan we bij dit bedrijf het nodige gebruik maken. Aangezien ik over data management ga heb ik mij al goed ingelezen over dit onderwerp, we doen het op een integere manier. Ook AI kun je op een voorspelbare en reproduceerbare manier gebruiken, wat in mijn branche een vereiste is.

Even na vijf uur lopen we naar het Depot op de kunstboulevard. Daar ontmoeten we Patrick van der Jagt, een ex dakloze/verslaafde die ons een stuk Rotterdam door zijn ogen laat zien. Ondertussen maken we hier en daar een paar foto’s. We lopen vooral veel en lang, Rotterdam is aangenaam zonnig en warm. Even na zeven uur zet hij ons af op Rotterdam Centraal en gaat zelf naar huis in Castricum. Wij pakken de metro naar Wilhelminahaven en lopen dan langs Hotel New York naar ons restaurant van vanavond, De matroos en het meisje. Mooie tent met een goed concept. We beginnen met een bruisende Riesling en wat oesters, daarna krijgen we vijf gangen geserveerd. De baas kiest er bijpassende wijnen bij uit, alhoewel ik niet weet hoe hij bij een verrassingsmenu een bijpassende wijn kan kiezen. Het klopt ongeveer: lekker eten en lekkere wijnen.

Na het toetje gaan we op zoek naar een leuke kroeg, uiteindelijk besluiten we na twee pogingen op Zuid om de watertaxi te nemen naar de Houthaven en komen we uit in Locus, een studentenkroeg waar deze en genen menig uurtje heeft doorgebracht. Ook wij maken er nog twee uurtjes stuk met een biertje en een kroegspelletje. Ik verlies ruimschoots door gebrek aan kennis over achtergrondfeitjes van mijn collega’s, geheel voorspelbaar. Vervolgens zetten we twee collega’s af bij hun Wikkelboot in de Willemshaven. Aangezien er geen Uber te krijgen is, lopen wij door een nog behoorlijk warme nacht terug naar de Rijnhaven voor onze Wikkelboot. Tim heeft inderdaad keurig de juiste bagage op de juiste boot weten te krijgen. Met collega Muriel deel ik de eerste boot, de drie overige mannen mogen doorlopen naar de laatste boot. Het is dan twee uur, tijd voor een bed.

Mijn hoofdgerecht bij De matroos, ik ben de enige vegetarian in dit gezelschap

Stipt om vijf uur ben ik alweer wakker en helaas lukt het me ook niet meer ondanks verwoede pogingen om terug in slaap te vallen. Dus ik ga lekker uitgebreid de kranten lezen. Om half acht sta ik op, om acht uur hebben wij het ontbijt op tafel staan en kunnen de mannen van even verderop aanschuiven. Dan ruimen we snel op en gaan we met de watertaxi terug naar de overkant, terug naar kantoor. Even na negen uur zijn we weer compleet, enigszins natgeregend dankzij flinke buien, om kwart over negen hebben we onze eerste gast van vandaag voor het inhoudelijk bespreken van een veranderdossier. Zo gaat het de dag door, om half twaalf doen we met ons allen de wekelijkse leiderschapscall. Dat is een bijpraatmoment voor al onze managers waarbij wij even kunnen zenden waar we mee bezig zijn en zij hun successen en eventuele zorgen met ons kunnen delen. Dat laatste vooral als ze dat in de lokale managementteams niet voldoende hebben kunnen doen. Om twaalf uur lopen we door alweer regen naar de even verderop gelegen Heilige Boontjes. We krijgen een uitstekend Twaalf Uurtje uitgeserveerd door niet superhandige bediening, allemaal mensen die werkervaring opdoen omdat ze een afstand tot de arbeidsmarkt hebben. Na de lunch ontmoeten we oprichter en drijvende kracht Rodney, hij neemt ons mee naar kantoor boven voor een uur uitleg over zijn werk. Ook hij is ex-verslaafde, ex-gedetineerde. Waar Patrick van gisteren ‘pas’ een paar jaar weer nuchter is, heeft Rodney alweer dertig jaar de bevrediging in niet verslavende middelen gevonden. Alhoewel, succesvol werken is ook best verslavend, weet ik uit ervaring. Hij maakt er in ieder geval een groot succes van, is hoog opgeleid ondertussen en ook handig met veel mensen van verschillende achtergronden. De bijbehorende koffiebranderij is ook een groot succes.

Na de lunch hebben we nog een paar belangrijke HR-onderwerpen op de agenda staan, uiteindelijk zijn we rond vijf uur klaar. Na gezamenlijk opruimen gaan we elk weer ons weegs, ik door de files naar huis waar ik om zeven uur kan aansluiten bij het diner. Daarna vroeg naar bed, ik heb wat in te halen.

Vrijdag heb ik een dag onboarding. De volgorde is verkeerd om, komende woensdag heb ik die van de werkgever, deze is van de stafafdeling waar ik bij hoor. Ik ontmoet 20 nieuwe collega’s en 4 reeds bekende collega’s. Na veel uitleg over de werking van het een en ander is het tijd voor een gezamenlijke lunch en aansluitend een tour door het gebouw. We mogen even de dealing room in en bewonderen een deel van de kunstcollectie. Na de lunch is het tijd voor een introductie op scrumwerken. Aangezien ik dat pas twee keer geïmplementeerd heb, gaan een nieuwe collega en ik verder kennismaken. We stonden toch al op elkaars lijstje, dus we maken gebruik van de mogelijkheden. Om vier uur is deze dag klaar en ben ik er klaar mee, ik breng mezelf veilig terug naar huis. Ik ben op tijd terug om even naar de opticien te kunnen lopen. Minstens een keer per week heb ik een brillenglas los in de hand, ik durf blijkbaar het schroefje niet hard genoeg aan te draaien. Werk voor een vakman. Na de frietjes thuis ga ik opnieuw op tijd naar bed, ben nog steeds een beetje brak.

De zaterdag begint relaxed. Ik loop de verschillende bakkers af voor croissantjes en tompoezen en rij daarna alleen naar mijn ouders. Een minuut na mij arriveren broer en zus. We kletsen bij, drinken koffie bij een haardvuurtje. Mijn vader heeft het stookseizoen alvast geopend, ik ben nog niet zover. Na de koffie verdeel ik de klussen. Broer en zus gaan uilenkasten schoonmaken, tegels en zand ophalen, terwijl ik een stuk gevallen eik kort zaag en klaar leg voor transport. Ik neem de stammetjes vast mee in de kruiwagen en stapel deze op in het houthok. Mijn zus helpt daarna mijn vader de tegels leggen, mijn broer laadt de eikentakken op de aanhanger. Dan is het alweer tijd voor de lunch. Na de lunch regent het helaas, wij trekken ons vanwege het rustuur van mijn ouders terug in het Boshuis. Om half drie nemen we de gok en vertrekken we met het nodige materiaal naar het bos, richting tweede poel. Daar laat ik mijn broer de rechterkant van het pad langs de ijsbaan snoeien en help ik mijn zus de bosmaaier starten en ergonomisch bedienen.

Als iedereen aan het werk is, ga ik een gevallen berk in moten zagen. De zaag is helaas bot ondertussen en ik moet de ketting slijpen. We krijgen ook nog te maken met een pittig buitje, niet lang genoeg om te gaan schuilen. Net als we het werk afgerond hebben voor nu en op de terugweg zijn, komt mijn moeder ons halen voor de thee. We doen daarom eerst een stukje inspectie, daarna lopen we mee terug. Er is versgebakken gembercake voor bij de thee, heerlijk. Na de thee gaan broer en zus met de quad/opgeladen aanhanger terug het bos in, ik doe wat klusjes in huis en rommel wat op het erf. Daarbij ruim ik het gebruikte materiaal alvast op. Zij krijgen een flinke en ook langere bui over zich heen en zijn ruim later terug dan afgesproken. Ik help even met het afladen van spullen en ruim alles op, terwijl zij een handdoek door hun haar halen. Ik kan ondertussen mijn vader vast helpen met de laatste voorbereiding voor het koken, aansluitend heffen we het borrelglas. Mijn vader en ik koken aansluitend een maaltje mosselen met gestoofde groentjes, venkelsalade en geroosterde aardappelen. Het is smullen. Na de koffie met bonbons vertrekt mijn zus naar huis en ik met een fles wijn naar het Boshuis. Ik kom niet verder dan 1 glas, dan vallen mijn ogen al dicht. Dus ik ga vroeg naar bed.

De poes van mijn ouders wil ook knuffels, zolang ik op de plek van mijn moeder zit

Op zondag ben ik wel op de gebruikelijke tijd wakker, maar nu draai ik mij gewoon om. Pas om acht uur word ik weer wakker, dan heb ik elf uur in bed gelegen. Met tussendoor alleen even opstaan voor pijnstillers, want mijn rug heeft het flink begeven. Het vervangen van het bijna dagelijks planken door pilates is blijkbaar niet bevorderlijk voor wat ik probeer te doen aan boswerk. Helaas, het is niet anders.

'Mijn' klussenlijst, mijn moeder had nog wat ander zaken op haar lijst staan

Na een vlug ontbijt ga ik ongewassen terug aan het boswerk. Maaien rond de appelboom en voor, buiten het hek. Het gras rondom de brievenbus en op de opritten. Mijn broer heeft dan zijn ontbijt op en gaat terug het bos in, het werk van gisteren even afmaken. Hij komt een klein uur later met de rest van het hout terug, we laden af en uit. Daarna gaan alle machines terug naar hun plek, ruimen wij het Boshuis op en gaan we koffiedrinken. Daarna gaat het nodige de auto in, nemen wij afscheid en rijden we onder het genot van het zondagochtendconcert vanuit het concertgebouw terug naar Utrecht. Ik zet mijn broer thuis af en ga na het uitladen van de auto met de man lunchen. Omdat ik nog steeds moe ben, ga ik daarna middagslaapje doen. Na opfrissen fiets ik snel naar neef Rogier voor nog een sessie familiearchief opschonen. Het lukt ons om er helemaal doorheen te komen, hiep hoi. We hebben veel weggegooid en de rest geordend in nieuwe dozen. Thuis krijg ik een heerlijke paddenstoelen stoof voordat ik dit blog afschrijf en publiceer. Ook vanavond ga ik weer op tijd naar bed, denk ik zomaar. De spieren doen flink pijn, het herfst- en winterwerk is weer begonnen en vergt een andere conditie.