De week begon traditiegetrouw met een ritje naar het noorden en terug. Gewoon omdat het kan en ik daardoor even bij Sophia’s kan gaan lunchen met een collega. Een keer per jaar praten we even goed bij over haar business en mijn services. Buiten in het zonnetje, omdat het kan. Verder heb ik een aantal fysieke afspraken, al dan niet gecombineerd met schermafspraken. Ik kan redelijk op tijd vertrekken voor de 156 kilometer naar huis.

Op dinsdag ga ik ook naar kantoor. Het dichtstbijzijnde kantoor. Niet omdat ik ook maar een enkele afspraak heb maar omdat het kantoor koel is. Ik ga aan het werk nadat ik wat gewandeld heb. Dankzij het nieuwe golfhorloge, dat ik draag om eraan te wennen, weet ik ondertussen dat ik veel meer stappen zet dan mijn telefoon registreerde. Kwam door een instelling. Na een koele dag stap ik in een relatief koele auto voor een koele rit naar huis. Terwijl het buiten 38 graden is. Thuis stap ik binnen twee meter van de voordeur uit de koele auto zo het nog koele (25 graden) huis in. Hoe hoger in het huis hoe warmer het wordt, maar zelfs mijn werkkamer haalt nog maar de 28 graden, zolang ik er niet ben.

Na opnieuw een heerlijke avondmaaltijd kunnen we daardoor op de gewone tijd naar bed. De katjes vinden het allemaal wel gezegend en willen gewoon onder de lege dekbedhoes liggen, op hun gewone plek. Tegen mij aan.

Ook op woensdagochtend ga ik naar Den Haag, want ik heb een superbelangrijke lunchafspraak in Wassenaar. Met een van de secretaresses, voordat ze op vakantie gaat. Even bijkletsen en de stand van de wereld doornemen in De Landbouw, waar toutes Wassenaar komt lunchen. De rest is op vakantie. ’s Avonds loop ik nog naar Meneer Vink voor bijkletsen met een collega. Ik had toch al gezegd dat het vakantie is?

Tot zover gaat het goed met het in balans proberen te houden van het aantal werkuren. Op de donderdag gaat het helemaal mis. Deze week moet namelijk het budget voor onze afdeling voor 2023-2025 in de systemen zitten en vandaag moeten we, de controllers en ik, een punt zien te bereiken dat ik kan voorleggen aan mijn collega’s. Ik ben de grote coördinator dit jaar, omdat de baas op vakantie is. Daarnaast hebben we andere controllers dan anders, want die van ons is nu eerst op sabbatical en daarna heeft hij intern een andere baan. Uiteindelijk hebben de junior controller en ik om 21.30 uur voldoende overzicht, nadat ik verschillende mensen vandaag op de huid heb gezeten met de laatste stand van zaken die nog niet helemaal de laatste stand van zaken bleek te zijn. Het overzicht geeft een te hoog budget aan, dat kan niet, maar daar kan ik vanavond even niets aan doen.

Op vrijdag rij ik weer naar het hoge noorden. Ik heb een medewerker die jarig is en zondag 50 jaar in dienst. VIJFTIG jaar in dienst. Eind deze zomer gaat ze iets vervroegd afzwaaien, na dit jubileum.

Met de collega’s spreek ik af hoe ik het budget voor de komende jaren ga afmaken, ik eet een puntje taart en er wordt opgemerkt dat ik er ben voor deze bijzondere gelegenheid. Daarna rij ik naar Haarzuilen, al bellend, voor de tweede negen holes op De Haar. Na wat inslaan zijn Robin en ik zover om af te gaan slaan op 10. De eerste paar holes heb ik nog niet helemaal alle slagen te pakken en ben ik iets te druk met mijn nieuwe horloge. Daarop mag ik namelijk bij elke slag aangeven wat ik heb gebruikt en aan het eind van de hole even de score invullen met het aantal puts dat ik heb geslagen. Geen idee wat me dit uiteindelijk gaat opleveren, maar daar kom ik zaterdag achter.

Twee holes die ik helemaal goed geregistreerd heb en ook prima gespeeld 😉

Na een lekkere negen holes met een uitstekend resultaat dat geen invloed heeft op mijn handicap (de hoogste acht kaarten van de laatste 20 tellen, en ik had blijkbaar een goede kaart te verdedigen), gaan we lekker op het terras een biertje (0.0%) pakken. Daarna rij ik naar huis voor een frietjesavond (ja, frietjes en een stokje kipsate, met pindasaus en mayo voor mij) en op tijd slapen.

Want op zaterdag ben ik om kwart over zes weer present op het werk. Deze keer digitaal. Ik kijk de laatste versie van het budget na en besluit dat het even goed is. Het verschil is gezakt tot onder de 0,5% van het geheel, waarvan ik voor de helft weet waardoor het komt na wat zoekwerk. 0,25% afwijking op 80 meloenen vind ik voor deze eerste ronde een acceptabel resultaat, ik geef de junior controller de duimen omhoog en informeer mijn collega’s van dit resultaat. Verder vraag ik wat gegevens op zodat ik maandag verder kan met de kostenverdeelselutels.

Aansluitend ga ik croissantjes kopen bij de bakker, thuis met de man een croissantje eten bij een kopje koffie en met het restant en mijn broer rij ik weer naar Friesland.

Na de koffie aldaar beginnen we aan de klussenlijst. Broer gaat de laurier snoeien bij de carport, ik ga samen met mijn vader even rode en witte bessen plukken voor de verschillende familieleden (zus, manlief/ik en de familie Friesland voor vanavond als toetje). Daarna verzamel ik een aanhanger vol met gereedschap voor het boswerk van vandaag. Maar eerst lunch. Zij eten de resterende croissantjes op, ik heb een kaasbol voor mezelf meegenomen. Tijdens het rustuur van mijn ouders en de honden ontdoen mijn broer en ik alle paden van overhangende braam, te laag hangende takken en ander in de weg hangend groen. Ook verplaatsen we nog een omgevallen boom van het pad (diameter nog geen 10 centimeter en volledig vermolmd, dus geen enkele uitdaging). Waarom ik een kettingzaag bij me heb, weet ik niet meer. De meegebracht bosmaaier gaat wel lekker tekeer onder mijn ondertussen vakkundige ervaren handen. Alle kanten langs het pad van de ijsbaan worden ontdaan van brandnetel en braam, nadat ik de overhangende boom met de handzaag een paar takken lichter heb gemaakt. Tegen de tijd dat ik terug ben aan het begin van de ijsbaan heeft mijn broer het pad ook weer netjes aangeharkt. Hij neemt vanaf daar de quad en aanhanger stukje voor stukje mee terug richting huis, terwijl ik begin met de paden schoonblazen. Opnieuw grote vroemmmmmm. Het mag weer, het is 15 juli geweest en alle kleine dieren zijn groot genoeg om uit te vliegen en weg te lopen. De tweetakmachines hebben er na wat kleine aanmoediging veel zin in.

We drinken een kan sap leeg om daarna verder te gaan met het boswerk. Na nog een uur zijn alle paden schoon en kunnen mijn ouders en de honden zonder over vele dennenappels of onder dennennaalden verstopte takken te struikelen weer hun dagelijkse ronde door het bos lopen. Tevens is de rododendron net achter het hek weer een meter ingekort zodat we met de verschillende machines er makkelijk langs kunnen rijden.

Na het opruimen van al het afval en materiaal en een opfrisbeurt is het tijd voor de borrel, aansluitend help ik mijn vader het eten te maken uit De Krat: kipkoftegehakt met orzo, aangemaakt met gefruite ui, courgette en knoflook en een salade van komkommer, tomaatjes en rucula aangemaakt met een pestodressing. Toe hebben we bessen met slagroom en suiker.

Ik ga daarna traditiegetrouw met een fles wijn onder de arm richting het Boshuis, mijn broer blijft damesvoetbal kijken. Ik hoor hem niet ‘thuis’ komen rond middernacht.

Op zondag ben ik gewoon om 05.15u weer wakker, het is een drukte van jewelste voor mijn zolderraam met vliegende zwaluwen. Na een lui ochtendritueel ga ik weer aan het werk, er wachten nog wat notulen om uit te werken nu de secretaris op vakantie is. Ondertussen heb ik contact met een collega over een storing op onze website. Ook krijg ik een half uurtje oppasdienst voor de teckel, die gewoon lekker opgekruld op het bankje gaat slapen in het Boshuis. Dit terwijl mijn ouders met de grote honden en de kat een rondje door het aangeharkte bos gaan lopen. Ons werk van gisteren wordt goedgekeurd. Na de koffie ga ik nog even wat steentjes op de oprit met mijn vader iets lager leggen, zodat het elektrisch aangedreven hek er niet meer overheen schuurt. Dan zijn de klussen anders dan het omzetten van de composthopen echt op. Aangezien het te warm is voor de rest van de familie, begin ik daar niet aan. Waar ik wel aan begin is het verder weghakken van het reeds gezaagde hout in het kloofhok. Want hoe trots ik twee weken geleden ook was op mezelf, die lariksblokken staan er toch ook nog steeds. Daar heb ik nog geen kettingzaag en vooral die veel te warme zaagbroek niet voor nodig. Ik begin er lekker aan en na een half uur hakken ben ik halverwege deze stapel.

De stapel na het kloofwerk, ik schat dit in op nog eens 30-45minuten werk.

Het is echt warm, dus ga ik eerst maar eens opruimen. Dat zijn 3 volle kruiwagens vol, wat niet echt lekker stapelt. Het is na dit uur werk ook voor mij genoeg op deze toch wat warmere ochtend. Ik ga douchen, de afwas doen en het Boshuis verder opruimen. Daarna laad ik alle bagage in de auto en vergeet zelfs de bessen voor de verschillende adressen in de woonplaats niet in te laden. Broer heeft nog een kop koffie gekregen en onder gezellig geklets van hem rijden we vlot weer terug naar huis.

De nieuwe houtstapel, in drie stappen.

Daar constateer ik dat ik toch stiekem 10 uur extra gewerkt heb deze week. Dat is meer dan ik mezelf beloofd had en uren die ik ook had kunnen besteden aan het lezen van dat nieuwe boek. Ik ben nog steeds niet voorbij pagina 1.