Op maandag werk ik in ’s-Hertogenbosch. Het is een ondertussen best wel reguliere maandag, met veel weekstarts, vergaderingen, bilaterale ontmoetingen en een paar dossiers die ik onder handen neem. Een van de medewerkers is ziek en dat dossier kan niet langer blijven liggen, dus met wat vereende krachten pak ik dat op. Ook introduceer ik een nieuwe gewoonte door in een vergadering met de hele afdeling zelf mijn laptop open te klappen en in te loggen op de vergadering. Daardoor kan iedereen meegenieten van mijn mimiek, de zaalcamera pikt dat niet op.

Ook op dinsdag ben ik in het zuiden. Mijn baas komt heel aardig naar mijn werkplek voor ons overleg, hij heeft bedacht dat hij beter naar ons kan toekomen dan dat wij (hij heeft met ook twee andere collega’s overleggen) naar hem lopen op de andere locatie. Nu maakt het vandaag voor mij niet uit, want ik heb een overleg met een collega RvB-lid van hem, op de andere locatie, dus ik loop alsnog gezellig naar het pand in het centrum. Ik krijg de nodige input van onze CFO en ik heb ondertussen ook al de nodige input voor hem terug over de interactie van onze teams en wat andere zaken. Aan het eind van de middag heb ik de kick-off voor het mentoringprogramma. Ook hier verschijnt een RvB-lid, in dit geval de CEO, om ons alvast te bedanken voor onze energie en tijd die we hierin willen steken en het belang aan te geven. Tijdens de kick-off barst er helaas een beveiligingsincident los, waardoor ik de netwerkborrel zo snel als netjes is verlaat om even mee te helpen met de communicatie naar medewerkers toe.

Een collega-concurrent wordt ook aangevallen, met een andere techniek.

We worden aangevallen op een manier die ik al wel eerder gezien heb en die beter wordt uitgevoerd dan ik eerder ben tegengekomen. Mijn collega’s zorgen ondertussen dat we weer veilig zijn, ik stap daarna met een gerust hart de auto in.

Op woensdag schrikken de katten een beetje. Ik begin met thuiswerken. Reden hiervoor is dat ik ’s middags in Amsterdam mag zijn en ik een vergadering heb die ik prima tijdens het mij daarheen verplaatsen kan gebruiken om te luisteren. Aan het eind van de middag wacht ik het einde van de file niet af, omdat we naar concert gaan vanavond. Het is druk op de A2 en met enige vertraging ben ik toch keurig op tijd thuis voor het eten. Na het eten fietsen we naar de binnenstad voor een concert in de kleine zaal van Quatuor Arod met 3 derde strijkkwartetten. We zitten op de gebruikelijke plaatsen, F14 en -16. Voor de pauze krijgen we het derde strijkkwartet van Haydn en Brahms voorgeschoteld. Na de pauze het derde van Sjostakovitsj. De altviolist stemt tussen alle delen in. In het laatste deel knapt de E-snaar van de eerste violist. Het kwartet gaat af en komt enkele minuten later weer terug om het concert uit te spelen. Na het welverdiende applaus krijgen we nog een toegift, maar niet voordat we te horen krijgen dat na Haydn er ook al een snaar geknapt was. Dat verklaart het wat langere intermezzo met Brahms en het meer dan gebruikelijke stemmen van de altviolist. Darmsnaren, ze zijn gevoeliger voor breuk maar de klank is het waard.

Wij rijden na dit prachtige concert terug naar huis voor een wat kortere nacht slapen. Ik begin eraan te wennen.
Alhoewel, op donderdag drink ik wel een extra kop koffie. Ik ben op kantoor in Amsterdam voor veel afspraken, waaronder met de directeur HR. Die blijkt bij mij om de hoek te wonen, we hebben veel klets. Omdat ik via het netwerk de sollicitatieprocedure bij deze werkgever ben binnengekomen, heb ik hem helemaal niet gesproken tot nu toe. Dat halen we dus even in. ’s Avonds ga ik uit eten met collega’s van twee werkgevers geleden. Een daarvan heb ik meegevraagd naar mijn vorige werkgever en hij is een maand geleden overgestapt naar een baan in een hele andere branche. Een van deze ondertussen vrienden zit nog steeds, of eigenlijk alweer, bij onze werkgever waar we elkaar hebben leren kennen, de derde is gaan zzp-en. We kletsen heerlijk bij in een verbouwde Rechtbank met een goed bord eten en een glas. De volgende keer spreken we bij mij af, aangezien het gehoor van de ondertussen wat oudere mannen het rumoer van een restaurant niet meer goed aankunnen.

Op vrijdag ga ik opnieuw naar Amsterdam, dit omdat er een managementteamvergadering is waarbij een collega en ik de nodige uitleg mogen geven over ons werk en werkwijze. Ik probeer dit soort zaken zoveel mogelijk nog in persoon te doen voorlopig, dat maakt de communicatie toch iets makkelijker. Zeker als je weet dat bij dit bedrijf het gebruikelijk is om een zaalcamera te gebruiken en niet allemaal in te loggen op de vergadering waardoor je meer zou kunnen meekrijgen van de persoonlijke gezichtsuitdrukkingen.

Ik lunch gezellig met een ook aanwezige collega. Na de lunch rij ik naar Reeuwijk waar ik mijn voormalige loopbaancoach ontmoet. We praten uitgebreid bij over de ontwikkelingen in zijn leven en mijn loopbaan. Hij heeft nog wat mooie tips voor een volgende stap en daagt me uit na te denken wat ik hiervoor nodig heb. Daar ga ik over nadenken, want ik heb geen pasklaar antwoord. Terug in Utrecht zorg ik dat de auto netjes gewassen is voor het weekend en ga ik thuis de houtkachel stoken.

Op zaterdag laad ik na de ochtendwandeling en de laatste boodschappen de auto vol en haal ik broer en zus op. Samen rijden we naar onze ouders in Friesland. Daar eten we de eerste meegebrachte taart op ter ere van de geboortedag van mijn overleden broer. Hij is niet ouder dan 43 geworden. Na de koffie en het doornemen van de klussenlijst doe ik een suggestie over een verdeling van de klussen tot het rustuur en voor tijdens het rustuur en maak ik een verdeling over de aanwezigen. Na omkleden zorg ik vervolgens dat iedereen het juiste gereedschap heeft voor de eerste klus. Mijn vader en broer gaan snoeien (scharen, kruiwagens voor het afval), mijn zus gaat eerst de zolder van de schuur zuigen (verlengsnoer, oude stofzuiger). Ik pak ondertussen de ladder alvast, ga daarna de oprit ontdoen van heel veel beukennootjes die ik naar de composthoop breng met emmers. Dan ontdoe ik het dak van het oude kippenhok, tegenwoordig houtopslag, van vogelpoep. De zwaluwen onder de overstek van de schuur waar het kippenhok tegenaan staat hebben er weer een flinke bende van gemaakt, ik ruim het op. Daarna haal ik de nodige vogelhuisjes van de verschillende gevels af. Mijn zus is ondertussen zover dat ze de ladder opklimt en een afvoer schoonmaakt. Daarmee loopt het water weer van het dak. Mijn vader is klaar met snoeien en gaat vogelhuisjes schoonmaken, de rest helpt hem daar even bij, zodat ik ze weer kan ophangen. Ondertussen bereid ik de klussen voor tijdens het rustuur alvast voor, door nieuw gereedschap te verzamelen en wat zaken na te kijken. Maar eerst krijgen we een kop thee met een croissantje of chocoladebroodje, een van de laatste boodschappen van mij van vanmorgen.

Na de lunch gaan mijn ouders en de honden een slaapje doen en gaan wij met de quad, aanhanger en het nodige gereedschap het bos in. We gooien de kruiwagens met snoeiafval leeg, ruimen een afgevallen grote tak uit het weiland van de buurman op. Ik ga wat berken die er nog liggen rooien door ze in handzame blokken te zagen terwijl broer en zus een steunpaal van een boom gaan verwijderen. Daarna helpen ze mij door al het hout op te laden. We laten de quad staan en lopen langs de ijsbaan helemaal naar achteren voor wat snoeiwerk en het opnemen van de stand van het bos. Zo is het gat waar de twee eiken gevallen zijn en we vorige winter flink ons best hebben gedaan om alles op te ruimen ondertussen alweer mooi dichtgegroeid. De wilgen die we er geplant hebben slaan goed aan.

We zijn terug op het terrein aan het eind van het rustuur. Na de thee gaan we nog even aan het werk, vooral met opruimen. Ik zaag in het kloofhok nog wat zaken op maat, mijn broer doet een nasnoeibeurt van alle beukenhagen. Mijn zus helpt ondertussen mijn vader met het voorbereiden van het avondeten. Ik ruim buiten al het gereedschap op nadat ik het hout heb uitgeladen en zorg dat ook de quad weer terug op zijn plek staat.

Na flink handenwassen kan ik aan de borrel en aansluitend eten. We krijgen stoemp van aardappel, peterseliewortel, pompoen en spinazie met een worstje erbij. Heerlijk. Toe krijgen we appels van eigen boom onder soezendeeg, ook heel lekker. Dan is het half acht en voor mij tijd om naar het Boshuis te vertrekken. Nog geen uur later lig ik in bed, nog even na te genieten van veel moois van vandaag en de afgelopen dagen.

Op zondag ben ik om zes uur weer op en ga ik stilletjes de werklaptop openklappen. Op vrijdagmiddag niet werken tot het eind van de middag betekent de nodige mail om naar te kijken en wat zaken te ordenen. Ik ben er net mee klaar als mijn zus ook opstaat en we precies met zonsopgang (7.48uur) de hei op lopen. We hebben helemaal niet naar het weerbericht gekeken en krijgen een lichte bui op onze bolletjes. Desondanks lopen we lekker een rondje. Terug op het erf gaat zij ontbijten bij mijn ouders, ik pak snel een kop koffie voor mijzelf in het Boshuis en ga dan een start maken het kloofhok op te ruimen. Dat betekent kloven en kleinere takken en stammetjes verplaatsen naar het houthok. Vijf volle kruiwagens later loopt het zweet over mijn gezicht en is het genoeg geweest. Met wat extra opletten gisteren en vandaag en juist buigen en tillen kan ik voorkomen dat ik veel rugpijn krijg. Terwijl de rest de grote honden en de poes gaan uitlaten in het bos, ga ik snel douchen en daarna met de teckel Belle wachten op wat komen gaat. Nogmaals koffie, deze keer met een wintertaart van Verspeek. Het is voor mij mijn ontbijt. Na de uitgebreide koffie nemen mijn vader en ik de klussen voor de volgende keer dat ik er ben door (schilderen van planken/schutting als het weer het toelaat). Vervolgens ruimen we het Boshuis op, laden we de auto in en rij ik ons weer naar Utrecht. Thuis maak ik wat te eten voor mijzelf en thee voor de man en mij, het is al bijna halverwege de middag. Na wat schrijven aan dit blog stap ik terug de auto in, deze keer met mijn golftas. Samen met mijn golfjuf ga ik nog wat slijpen aan mijn korte spel, het golfseizoen is nog niet helemaal klaar. Terug thuis gaat de houtkachel aan, de CD speler krijgt een zetje en ik schrijf het blog af. Het was weer een mooie week.