Op zondag staan we laat op, Leila laat ons uitslapen. Na de fles wijn van gisteravond ben ik wat sloom. Na het tweede kopje koffie ben ik toe aan douchen, insmeren, planken en daarna een stuk blog schrijven. Ik heb niet genoeg tijd om het af te maken, het bed moet nog worden opgemaakt en de wasmand een verdieping hoger. Ik krijg nog een kopje koffie terwijl ik de laatste zaken in mijn weekendtas stop. Want het is tijd om weer naar mijn ouders te gaan.

Daar is een nieuwe routine gaande. Dankzij een enorm hondenluik in de voordeur, is het niet meer mogelijk om ’s ochtends in alle vroegte het houten hek te openen en mijzelf met de auto uit te laten. Desondanks mag de auto nog wel naar binnen als ik aankom. Ik parkeer deze op de gebruikelijke plek en ga vervolgens bijkletsen en koffiedrinken bij mijn ouders. Aansluitend kijken we door de klussen voor vandaag heen. Niet veel bijzonders op het programma, dus mijn hoofdtaak is het kloofhok zo leeg mogelijk krijgen.

Bij aanvang

Maar eerst halen mijn vader en ik de anti-zwaluwpoep bescherming van het dakje van een van de houthokken. Ik heb eerder dit jaar de spijkers niet al te diep geslagen, dus het is een klein klusje, samen. Daarna slijp ik de kettingzaag. Deze was weer eens een scheve schaats aan het zagen de laatste keer, dus ik slijp de ene kant vaker dan de andere kant. Nadat ik mijn zaagbroek heb aangetrokken en de helm heb opgezet, ga ik uitproberen of het goed gegaan is. Mijn intuïtie klopte voor deze keer, ik kan weer recht door de blokken heenkomen. Moet ik wel zeggen dat ik de zaag meteen op eiken heb geslepen, wat een minder scherpe hoek betekent. Voor berken kan ik behoorlijk scherp slijpen, waarbij een hoek van 45graden niet ongebruikelijk is, voor eiken kom ik niet verder dan 30graden slijphoek.

Gezaagd

Na het zagen is het tijd voor de meegebrachte lunch, alvorens ik mij met de kloofhamer opnieuw naar het houthok begeef. In delen, met tussendoor af en toe pauze, ga ik de blokken te lijf. Het is eigenlijk te warm voor dit werk, mijn hartslag is bovengemiddeld. Kruiwagen voor kruiwagen kloof ik vol en stapel ik op in het houthok naast de carport. Tussendoor maak ik ter afwisseling nog een wandeling door het bos en bij de tweede poel verspreid ik het twee weken geleden verzamelde grondwerk uit de poel wat over de vlakte. Zo kom ik ook nog aan mijn stappen voor vandaag. Terug in het kloofhok kom ik niet helemaal aan het einde, het is teveel voor vandaag met deze warmte.

Terug bij de schuur help ik mijn vader met het afronden van de klussen en opruimen van het gereedschap. Daarna ga ik het nodige zweet en houtsnippers afspoelen onder de douche. Het is tenslotte bijna tijd voor de borrel. Deze genieten we in de keuken, de nieuwe hond Tess gedoogd me ondertussen ook goed. Aansluitend schil ik van de boom gevallen appeltjes en maak ik een crumble. Als deze samen in de oven staan, bakken mijn vader en ik snel even wat roerbakgroenten met ei en verkruimeld feta. Aansluitend eten we de verse appel-crumble. Daarna heb ik de uitdaging om met net een glas wijn teveel de auto buiten het hek te gaan zetten. Gelukkig heeft de auto veel piepjes, waardoor ik deze niet tegen het houten hek aanzet maar 10 centimeter ervoor. Morgen mag ik bepakt en bezakt over het hek klimmen, aangezien de honden tegenwoordig dankzij het nieuwe luik in de voordeur over het erf kunnen dwalen. Ik zou niet willen dat er een gezien of ongezien het terrein afloopt. Daarom de nieuwe gewoonte: mijn auto voor het hek in plaats van erachter.