Deze week is anders gelopen dan eerder bedacht. Ik heb dan wel geen Covid gekregen ondanks een close-call, maar wel ergens een keelontsteking opgelopen. De bijwerking van de Covid booster hebben er ook wel ingehakt, ik was erg moe met de nodige andere bijverschijnselen. Maar geen Covid betekent dat ik het gewone programma afwerk. Tot donderdagochtend. Ik was reeds voorbereid dat er iets in de lucht hing. Desondanks overvalt het nieuws van een nieuwe werkgever door overname me toch een beetje. Het programma voor de donderdag wordt volledig omgegooid, ik ben blij dat ik naar kantoor in Den Haag ben gereden en dat een van mijn managers vandaag in Leeuwarden werkt. Ik vang de eerste reacties op en deel mijn eerdere ervaringen. Gezamenlijk vertellen we later op de dag het nieuws, geven we achtergronden en horen alle zorgen aan. De man heeft aan het eind van de dag de kachel lekker opgestookt voor mij, ik trek een fles wijn open en gebruik het laatste restje van mijn stem voor een update.

Ondertussen blijkt in Friesland mijn vader getroffen te worden door meerdere hartstilstanden. Mijn zus is er, niet helemaal toevallig want het is haar verjaardag. Mijn vader komt elke keer zelf weer bij, maar gaat toch voor de zekerheid met de ambulance naar het ziekenhuis. Mijn zus gaat er achteraan met de auto en mag, als arts, mee bij alle onderzoeken. Mijn vader blijft in het ziekenhuis aan de monitor totdat er een pacemaker is geplaatst, ergens in de komende week. De met de eerder dit jaar geïmplanteerde chip uitgelezen data en het feitenrelaas van mijn zus zijn aanleiding genoeg. Ondanks dat het verder prima gaat met mijn vader, blijft het schrikken. Mijn moeder zorgt ondertussen op het erf voor alle dagelijks geregel van honden.

Ik ben op vrijdagochtend weer even op het werk in Den Haag om na te praten met dezen en genen. Daarna rij ik terug naar huis voor lunch en een korte wandeling. Aansluitend vertrek ik met de achternicht naar Noord-Holland voor een middagje takkenwijven zijn. Bij mijn nichten, haar tantes.

We zijn er keurig om half drie, laden uit, zetten auto’s aan de kant, ik test wat trapjes en doe wat noodzakelijk vijlwerk aan de kettingzaag. Nichten hebben ondertussen grote takkenscharen en versnipperaar in stelling gebracht. Als alles er klaar voor is, begin ik aan het vellen van bovenbeendikke takken op twee meter hoogte. Het waait best stevig, ik oefen hier een totaal nieuwe techniek van geduld hebben tot het juiste moment. Want sommige takken wil ik echt een andere kant op hebben dan dat ze van nature zouden vallen. De wind helpt me soms wel en soms niet. Nicht N. is zo verstandig om een trapje over de net geplaatste laadpaal te zetten, met een tak kom ik echt niet uit. Als bijna alle bomen rondom de parkeerplaats ontdaan zijn van metershoge takken en de verwerking goed op gang is, ben ik toe aan pauze. Ik krijg thee met een appelmuffin en extra koekjes. Na een tweede beker thee ben ik weer toe aan wat zagen. Opnieuw wat takken op hoogte. Daarna een vuistdikke boom, gewoon omhalen. Ik denk dat ik er niet meer dan een minuut over gedaan heb met het zetten van een velkerf en daarna netjes laten vallen waar ik het boompje wil hebben. Dit is andere koek dan trap plaatsen, oplopen, zaagsnede zetten, trap af, trap verzetten en zo een aantal keren herhalen. Met twee voeten op de grond is het toch echt makkelijker.

Wilgen achteraan

Ik verplaats het gereedschap en een trapje naar achteren om aan de negentien reguliere wilgen te beginnen. De nichten en achternicht werken ondertussen rond de parkeerplaats in een gestaag tempo door om alles op te ruimen, het is takkenveel.

Rond zes uur ben ik klaar. Ik mag de boel de boel laten achterin, het is een takkenbende van hier tot jewelste. De dames hebben er minstens nog een zaterdagmiddag lol mee. Ik ruim al mijn spullen op en laad de auto weer in. Ondertussen klop ik het nodige zaagsel van mijzelf voordat ik naar binnen ga voor de borrel. Ik ben best moe van deze paar uur inspanning en blijven nadenken, mijn conditie is vandaag niet 100%.

Takkenbende

Onder het genot van uitstekende wijnen wordt ondertussen een heerlijk voorgerecht, hoofdgerecht en nagerecht geserveerd en opgesmikkeld, terwijl de verhalen over en weer gaan. Voldaan stap ik in de auto voor de terugrit. Het was een productieve en vooral gezellige dag met de nichten, a.k.a. de takkenwijven voor vandaag. Of gewoon lieve mensen, die ook nog foto's maken op het juiste moment (nicht D.). Alle credits naar haar vandaag voor het beeldmateriaal.