Op zondag hebben we eerst neef K. en zijn Duitse vrouw op bezoek. Ze zijn tussen een wedstrijd van PSV en iets anders even bij ons neergestreken voor thee en veel schuimpjes. Zij spreekt ondertussen meer dan goed Nederlands. De man is moe, dus aansluitend is het rustuur in huis, want om vijf uur verwachten we de oudste kleindochter alweer voor het eten. We kletsen heerlijk bij met deze jonge dame, die een wijntje meedrinkt en het daar ook bij laat. Verder eten we pasta met verse tomatensaus die ik even maak. Zo is het weekend weer voorbij, als de man naderhand de keuken aan kant heeft gemaakt.

Keuringsdienst van kroeltjes

Op maandag ben ik de grote spreekstalmeester op mijn eigen afdelingsbijeenkomst. Eens per jaar kijken we met heel veel plezier naar het vorige jaar, waarin weer een grote prestatie is neergezet door tevreden medewerkers. Ook kijken we uitgebreid vooruit hoe we dat dit jaar voor elkaar gaan krijgen met afdelingsdoelstellingen, roadmaps en verbeterplannen voor de samenwerking. Omdat ik eigenlijk een introvert ben, ben ik altijd bekaf na zo’n dag met veel zenden en ondertussen alle signalen proberen op te pikken.

Er waren maar weinig collega's....die hun afwas lieten staan

De dinsdag is een hele andere dag. Met de man en een niet zo hele handige rolstoel van het ziekenhuis rijden we al vroeg op de dag een rondje voor het ophalen van een formulier. Ik kijk snel even wat er moet gebeuren en begin te lachen. Desondanks maken we het protocol maar even af en gaat hij bloedprikken. Eigenlijk moeten we nu een uur gaan zitten wachten op de uitslag. Dat doen we niet, we gaan ons vast melden bij het volgende loket. Daar vragen ze inderdaad, zoals ik al vermoede, of er niet toevallig recentelijk (niet zijnde vandaag) een waarde bekend is waarvoor de man net is wezen prikken. Natuurlijk is die er, de man heeft een paar weken geleden een volledig bloedbeeld terug gekregen. Daar zit deze waarde ook bij. Dus kunnen we meteen door naar wachtkamer 4. Daar zitten we nog niet of hij wordt al gevraagd voor het vervolg, een CT-scan met contrastvloeistof. Daarom moest dus zijn nierfunctie even bepaald worden. Zonder verdere vragen wordt hij door de scan gehaald, ik heb net koffie gehaald voor mijzelf als hij alweer voor mij staat. Zo zijn we snel weer thuis. Daar wacht de was op mij, en de schoonmaakster. Ik werk nog even wat totdat alle was gedaan is en de droger draait, dan stap ik in de auto naar het zuiden voor werken op het werk.

Voor

Na

Op woensdag rij ik nog wat verder naar het zuiden om op landgoed Nuwenhuys nog een flinke slag te slaan tegen de bramen. Ze staan menshoog en het kost mij de nodige uren om die weer gelijk met de grond te maken en ook zodanig klein te hakselen dat ik er niet over struikel. De bosmaaier is er handig bij, de rest doe ik met een ouderwetse snoeischaar. Dat is ook wel zo lekker, want dan maak ik even geen lawaai en kan ik meedoen aan vergaderingen. Zonder beeld dan, want ze hoeven niet te weten dat ik ondertussen iets met mijn handen aan het doen ben. Met de lunch in de hand rij ik aan het begin van de middag moe en voldaan door naar het werk. Ook op donderdag werk ik daar.

Op vrijdag doen we het weer heel anders. Ik heb verschillende dossiers waar ik me doorheen graaf. Ondertussen loop ik rondjes voor boodschappen, waarvan een met de man. Hij kiest hamburgers van de slagers voor onze wekelijkse snackavond vanavond.  De rugpijn is niet helemaal weg, dus maar even niet te veel tegelijkertijd willen tillen, daarom verdeel ik de rest van de boodschappen over meerdere keren.  ’s Middags breng ik de man naar zijn tandarts. Daar is hij even onder de pannen, dus ga ik een heerlijk rondje in de zon lopen door weer eens een nieuwe wijk voor het behalen van de benodigde stappen. Daarna breng ik hem terug en ga weer wat werken. Dan krijg ik het gezellige bericht van hem dat ze in het UMC hebben ontdekt dat het komende week vakantieweek is. Dus dat de afspraak van komende maandag niet door kan gaan. Die afspraak waar mijn werkdag omheen gebouwd is. Blijmoedig ga ik de maandagmiddag een week later dan maar vrij maken. Op het tijdstip dat ook weer anders is. Ter compensatie bak ik daarna een paar uien tot ze donkerbruin zijn en maken we daarna de hamburgers. Ze zijn erg lekker zo, de man heeft het er de hele week nog over.

Op zaterdag heb ik weer eens golfles. Dankzij de hernia is dat een paar maanden overgeslagen, maar nu ga ik weer goed genoeg om alles te doen. Daarna ga ik met de man in de auto even naar de Rijnlaan, waar hij het diepvriesvoer voor de katten ophaalt. Terug thuis staat verder alles in het teken van gaan lunchen met de kinderen en aanhang bij het Wilhelminapark. Het zijn een paar gezellige uren in de serre, waarbij ik ook nog eens heerlijk eet. Het gaat weinig over ziek zijn en des te meer over de dromen en plannen van de kinderen. Gelukkig maar. Terug thuis ga ik een laat middagslaapje doen. Na de heerlijke lunch hoeven we geen regulier avondeten meer. Met wat snacks zakken we onderuit voor het houtvuur en zetten we Conclave op. Goede film! Lekker om deze ook thuis te kunnen kijken.

Op zondag hebben we een rustige dag. Ik werk wat, loop, doen mijn dagelijkse fitnessoefeningen, slaap, lees, stook houtkachel, maak lamscurry. Gewoon, een rommelzondag met veel rust.

Want op maandag heb ik een rustige werkdag. Ik doe veel ongeplande zaken. Deze week is de deadline van de jaardoelen. Aangezien ik ruim twintig directe medewerkers heb, is dat nog even doorbijten. Veel van hen vinden dit maar een lastig taakje, dat ze graag tot het einde laten liggen. Ik heb hen mijn doelen al in de tweede week van januari gestuurd, aangezien ik mezelf geleerd heb vervelende taakjes zo snel mogelijk weg te werken. Verder krijgen we een uur uitleg over autisme op de werkvloer. Een van onze medewerker heeft een diagnose, met wat extra hulp komen we daar gezamenlijk prima uit. Wat meer achtergrond is het wel goed dat we deze uitleg krijgen.

Ook deze dinsdag begin ik thuis, omdat de was niet vanzelf gaat. Op tijd ga ik weer richting het werk.

Woensdag werk ik ook, in Amsterdam. Alhoewel, werken? Ik begin met een paar uur dossiers vreten. Daarna wandel ik naar Gelderlandplein. Want ik heb eindelijk bedacht waar Leila haar eczeem vandaan heeft. Het moeten de brokken zijn, dus ik haal andere voor haar. Aansluitend ga ik koffiedrinken met een oud-collega, die nu bij de ABN werkt. Af en toe ontmoeten we elkaar nog even om bij te praten over het vakgebied en het leven. ’s-Middags heb ik eerst regulier overleg met de baas en daarna met de rest van de collega’s. We verbouwen daarvoor de te grote vergaderzaal tot een iets intiemere setting. Aan het eind van de dag, als de beurs gesloten is, verzamelen we ons in de grote zaal op de bovenste verdieping. Met uitzicht op de files op de A10 worden we bijgepraat over alle belangrijke cijfers van het afgelopen jaar. Dit is voor onze CEO en CFO meteen de generale repetitie voordat ze morgen de rest van de wereld bijpraten. Wij doen daarom altijd erg ons best om ook goede vragen te stellen. Aangezien de cijfers prima zijn, lukt dat niet heel goed. Desondanks weten we tachtig procent van de door de analisten gestelde vragen al te ‘raden’. Ook ik ben aandeelhouder en de extra kapitaalteruggave in de vorm van extra dividend is een leuke meevaller. Ik rij daarna met hoge snelheid naar huis, want ook op donderdag ben ik weer in Amsterdam. Dan is de dag drukbezet met veel vergaderingen. Ook mag ik naar de AFM voor een goed gesprek. In tegenstelling tot mijn collega’s, maak ik uitgebreid aantekeningen van hetgeen we bespreken en afspreken. Terug op het werk hol ik door naar een mini-college van Martin van Staveren. Binnenkort ga ik een college-reeks bij hem volgen op Nyenrode. We sluiten het mini-college af met een borrel, waar ik de verschillende collega’s beter leer kennen. Op tijd ga ik de file in om vanavond wel weer thuis te eten, nadat ik de auto aan de lader heb gelegd. Voordat ik kan slapen ruim ik mijn werkmailbox op en klus ik nog wat aan de aantekeningen van het bezoek aan de AFM.

Voor

Na

Vrijdag heb ik een mooie dag om de batterijduur van de auto te testen. Ik begin met het afmaken van de notulen AFM en die rondsturen. Dan ga ik verder met naar Breda rijden, al vergaderend, voor nog een ochtend bramen maaien. Tussendoor bel ik met een collega over een mooie uitdaging die we samen hebben. Het lukt me af te maken qua bramen maaien met wat ik graag af wilde hebben, plus nog wat extra. Daardoor kan ik voor twaalf uur alweer terug in de auto zitten. Via de Veldkeuken, waar ik vier broden voor mijn ouders ophaal, rij ik naar huis. Daar zet ik de auto aan de lader en ga ik nog wat boodschappen doen en werken. Dat was niet de bedoeling, eigenlijk ben ik vrij vandaag. Maar werk gaat voor het meisje. Om half vier zit ik weer in de bijna opgeladen auto, want ik word in Appelscha verwacht. Een oud-collega is deze week vijftig geworden en viert dat met een etentje voor familie, vrienden en wat oud-collega’s.

Met enkelen van hen praat ik uitgebreid bij, zij werken ondertussen bij de overnemende partij. Waar ik ook klant van ben en maandelijks een uitdaging heb met de data-levering op tijd en juist krijgen. Niet geheel toevallig uit de hoek van hun nieuwe collega’s. Over deze en andere bijzonderheden kunnen we heerlijk praten, terwijl we een hapje eten. Op tijd vertrek ik uiteindelijk naar mijn ouders, die een kwartiertje verderop wonen. Daar praat ik gezellig bij met een fles wijn onder handbereik. Die fles gaat even later mee naar het Boshuis, waar ik later dan anders naar bed ga.

Op zaterdag slaap ik een beetje uit en start ik verder gewoon op met koffie, de krant, pilatus etcetera. Rond negen uur komt mijn moeder me halen voor een rondje wandelen met de honden. Het zijn er nog twee. De grootste heeft een dikke buik. Die zit hem niet in de weg, maar het is ook niet goed. Desondanks gaan we na telefonisch overleg met dierenarts eerst naar museum Belvedère na de koffie. Daar genieten we van een mooie tentoonstelling met werk van Jan Mankus. Het werk is ook een mooi tijdsbeeld uit 1909-1915 uit de streek. Aan de andere kant is een prachtige wand met etsen van Han van Hagen met als titel Takkenhoogte. Heel bijzonder en de moeite waard. Zijn catalogus gaat mee terug. Mijn moeder is de drukte niet meer gewend en daarom gaan we na een uurtje, inclusief koffiedrinken, weer op pad. De auto heeft even aan de lader gestaan, ik heb weer wat extra kilometers of extra harde kilometers te maken.

Voor

Na

Terug op het erf bij mijn ouders ga ik het bos in, nadat mijn vader en ik een nieuwe accu in de quad hebben gemonteerd. Ik doe het werk, mijn vader wijst aan. Dat werkt prima. Ik neem de halve schuur aan bosmachines mee, want ook hier is het nodige te doen. Uiteindelijk maai ik vooral bramen. Omdat ik dat de afgelopen jaren ook regelmatig heb gedaan, maak ik hier veel meters in korte tijd, het is een kwestie van een beetje bijhouden. Verder kap ik een boom voor in het houthok en zet ik wat grote tassen met hout klaar voor thuis. De buik van de grote hond is er niet minder groot op geworden, dus gaan we naar de dierenkliniek. Ik rij de auto van mijn ouders, met de grote hond in de achterbak en mijn moeder als passagier. De hond vindt alle onderzoeken, prikken, echo’s en wat dies meer zij niet heel leuk. Desondanks gedraagt hij zich braaf. Echt ziek voelt hij zich niet, maar helaas is het toch niet normaal. De bloeduitslagen laten even op zich wachten. Uiteindelijk zijn we twee uur onder de pannen, het lijkt net een gewoon ziekenhuis. Met medicijnen en een boosterinjectie in de hond gaan we terug naar huis. Daar eten we iets heel makkelijks, want ik ga nog door naar mijn eigen huis. Met gemiddeld een hoge snelheid, want de batterij van de auto kan het aan. De auto mag wel meteen aan de lader, want bijna leeg. Ik kom nog even bij van deze dag voordat ik ga slapen, met twee katjes in mijn knieholte.

De zondag is een soort zaterdag. Ik haal croissantjes bij de bakker, we drinken gezellig koffie. Ik doe verder wat maandtaakjes in het huishouden. Daarna ga ik de rest van de boodschappen doen, maak ik het balkonnetje boven de voordeur schoon en tenslotte ga ik het dak op voor de jaarlijkse inspectie en het ontdoen van takken. Ook dit taakje is doorgegeven, net zoals de maandtaakjes: putje schoonmaken, ruit ontkalken. Afgelopen week heb ik ook de CV ontlucht en bijgevuld. Ja, dat is de verkeerde volgorde, andersom is handiger. Verder heb ik de belastingaangifte ingevuld en uitgeprint voor controle. Om twaalf uur kunnen we lekker gaan lunchen bij Anne&Max en praten we wat bij, in een drukke zaak. Zo is het alweer halverwege de zondag en ga ik met de katjes lekker een middagslaapje doen. Aansluitend bak ik vast uien, want we eten weer hamburgers, stook ik houtkachel en schrijf ik blog. Dat is geen takkenwerk, maar gewoon leuk om te doen.