(topfoto: de camelia bloeit, eindelijk)

De eerste week begint gewoon met werken in het zuiden. Aangezien gisteravond bekend is geworden dat de ING een significant belang heeft genomen in ons bedrijf, worden we om acht uur al bijgepraat door dezen en genen met kleine oogjes. Ze hebben een korte nacht gehad om alles in goede banen te leiden, aan mij de eer om mijn collega’s te voorzien van de juiste informatie gedurende de dag. Na de lunchvergadering rij ik naar huis en haal ik de man op voor een bezoek aan het UMC. Terwijl ik de auto daar parkeer is hij al door een fotosessie heen. Samen lopen we daarna naar Radiologie en zijn we weer eens meer dan op tijd. Ook de artsen lopen voor op schema waardoor de man zijn flesje chocomel nog niet eens opheeft, of hij wordt al gehaald. Vooral de orthopeed kijkt elke keer met de nodige belangstelling naar het bewegingsapparaat van de man als hij naar de spreekkamer loopt. De dienstdoende radiologe neemt met ons het dossier door en we bespreken de recente klachten van grote vermoeidheid en de benauwdheid zonder alle overige verschijnselen van een longontsteking. Met de CT-scan van een paar weken geleden ernaast, is haar conclusie al snel dat het hier gaat om een gangbare bijwerking van de hoge dosis radiotherapie van 14 november. Daarvoor is de reguliere behandeling niet de antibiotica die de man geslikt heeft op aanraden van de oncoloog, maar een prednisonkuur in afbouwvariant. Dat gaan ze eerst overleggen met de oncoloog en het brede medische team en een verwijzing longarts maken. Met deze niet zo opbeurende boodschap verlaten we op tijd weer het ziekenhuis. Ik ga na nog wat werken naar de apotheek voor de reguliere maanddosis opiaten voor de man. Het recept is helaas bij de verkeerde apotheek geleverd en ik heb een keer geen tijd om zelf op en neer te rijden. Dus ze gaan ervoor zorgen dat het dinsdagochtend vroeg wel op de juiste locatie beschikbaar is. Ik ga naar huis voor nog wat online vergaderingen, koken en me druk maken over onze medische zorg. Er wordt erg veel langs elkaar heen gewerkt, zelf op plekken waar ze pretenderen dat ze samenwerken.

Op dinsdag begin ik de dag met de was aanzetten. Aansluitend, na alle ochtendhandelingen die leiden tot een aangeklede dame, ga ik werken. Of eigenlijk eerst een sollicitatie doen voor een van de posities voor de Raad van Toezicht Museum Catharijneconvent. Ik heb niet de hoop dat ik door de procedure kom als ik alle teksten lees, maar schrijf desondanks een uitnodigende brief. Als de tweede was draait ga ik naar de apotheek voor de opiaten voor de man. Om half elf rijdt Fleur Bruil voor met een bus waarin mijn nieuwe schilderij ligt. Het is er eindelijk van gekomen. Fleur en haar moeder zetten het schilderij in de gang neer, ingepakt in de nodige lagen bubbeltjesplastic. Aangezien de schoonmaakster ook bezig is, zijn ze snel weer weg en kan ik weer aan het werk. Ik blijf vandaag de hele dag thuiswerken, het is een vakantieweek en ook op kantoor in het Zuiden is het rustig.

Op woensdag ben ik wel weer op kantoor, zowaar een hele dag. Daarbij praat ik uitgebreid bij met onze CFO en kom ik ook nog even de CEO tegen voor een kort gesprek. De kleine oogjes van maandag zijn weer verdwenen. Verder is er over deze dag niet zo veel te melden.

Ook over de donderdag kunnen we kort zijn. Ik begin de dag qua werk in ’s-Hertogenbosch (en de auto aan de lader leggen), rij op tijd naar Amsterdam voor een lunch met onze CFO en een leverancier en ga op tijd weer huiswaarts. Want ik ga naar de apotheek. We hebben bij de kwartaallevering niet helemaal goed opgelet en de man kwam deze week achter een tekort van een bepaald medicijn. Hij heeft een adequate huisarts/praktijk, dus het is alweer geregeld. Ik heb energie over, dus pak ik alle benodigdheden voor het boren van gaten om het schilderij op te hangen. Na drie keer meten en uittekenen heb ik de goede positie bepaald en boor ik met een hele scherpe nieuwe boor de gaten. Ondanks dat alles op elkaar is afgestemd, zijn de gaten toch te groot voor de pluggen. Ik ruim alles op en ga eten koken, hier moet ik eerst over nadenken.

Op vrijdagochtend zit ik met de man in de auto als hij vertelt over gaasjes met gips voor te grote gaten. Ik zet hem af bij de tandarts voor de vervanging van een vulling en rij zelf naar de Praxis op de Amsterdamsestraatweg. Daar vind ik in het enorme rek met pluggen inderdaad gaasjes. Ik zoek niet verder en ga deze afrekenen. Terug thuis met de man, ga ik eerst even naar de slager en stop daarna de pluggen omwikkeld met een natgemaakt gaasje in de te grote gaten. Na drie minuten schroef ik de haken erin, het werkt zoals bedacht en dit zit heel stevig in de muur. Met vereende krachten zetten we het schilderij voor de muur en besluiten dan gezamenlijk dat het verstandiger is als iemand anders komt helpen met het op de haken krijgen van dit looiige schilderij. Het is tenslotte beton op hout met een museumkwaliteit lijst. Ik ga weer aan het werk, bereid het college van komende dinsdag voor, eet een boterham, doe wat boodschappen, ga naar de stad voor nog meer boodschappen. Ondertussen heeft de man contact met zijn eigen radioloog bij het UMC, aangezien de longarts heeft aangegeven voorlopig geen tijd te hebben. De radioloog schrijft de standaardbehandeling bij deze complicatie voor. Ik wacht tot vier uur voordat ik naar de apotheek ga om te kijken of ze al iets voor me kunnen betekenen. Ik krijg de eerste week pillen mee, de rest doen ze even op een rustig moment. Terug thuis is vriend JP er en we krijgen met de nodige krachtinspanningen het schilderij op de haken. Het is gelukt, het ding hangt.

Na de biefstukken met wittebrood rij ik nog even naar Culemborg voor een condoleance.

Op zaterdag ga ik op tijd croissantjes en een kaneelbroodje halen bij de bakker. Mijn croissantje eet ik op bij de tweede kop koffie. Het kaneelbroodje eet ik als lunch op Nuwenhuys. Vandaag kunnen we buiten lunchen maar tegen de tijd dat het zover is, heb ik mijn zaagbroek al uit. Ik ben er namelijk rond kwart over negen en vanaf half tien werk ik van achteren naar voren door de gemaaide bosrand heen. Ik snoei en zaag dood hout. Daarna ga ik een grote wilg naast de vijver omhalen. Op de foto is te zien dat deze een flinke diameter heeft. Ik maak deze vervolgens kort in hanteerbare stukken en alle takken eraf. Opperstalmeester Jean-Marie werkt om mij heen om de takken te scheiden in bruikbaar en te versnipperen, nadat we alle blokken op de aanhanger hebben gegooid. Daarna zet hij de versnipperaar aan en ga ik deze ruim een uur voeren met takken. We redden het ruimschoots niet om op tijd klaar te zijn voor de lunch, dus dat gaan we eerst doen op dat zonovergoten terras. Jean-Marie maakt koffie voor me, Annina schuift aan als ze de B&B-gasten de weg heeft gewezen naar Ulvenhout.

Na de lunch ga ik verder met versnipperen. Ik laat de versnipperaar vastlopen, dus halen we deze even uit elkaar om alles weer te ontdoen. Daarna maak ik snel de rest af. Daarna ga ik achter bij de schuur met de kloofmachine alle blokken op zodanige grootte maken dat ze in een kachel kunnen. Als het kloofhok er weer netjes uitziet en alles is opgestapeld is het kwart over twee en tijd voor mij om richting huis te gaan. Ik ben eerder thuis dan de man, die uit lunchen is met vrienden. Ja, alweer bij het Wilhelminapark. Nadat ik de auto weer ontdaan heb van alle zaagspullen ga ik mijzelf schoon schrobben onder een hete douche, het was een inspannende werkdag zo. Aangezien het bijna half maart is, is dit ook voorlopig de laatste reguliere bosdag voor dit seizoen.

Op tijd begin ik aan het avondeten. Ik bak alvast alle groenten kort aan en ook de kip gaat door een hete pan. Daarna leg ik alles netjes geschikt in een bakblik en doe er folie over. Collega Iris komt met haar nieuwe partner namelijk eten. We maken er een gezellige avond van met alcoholvrije Gin&Tonics, citroenkip uit de oven en overheerlijke bonbons van Puccini toe.

Op zondag heb ik geen zin om te werken dus besteed ik het grootste deel van de ochtend aan sporten. Ik doe fitness, pilatus, ga wandelen op Amelisweerd en trakteer mezelf vervolgens op een mueslikoek. Aansluitend ga ik naar golftraining, thuis lunchen en lekker slapen. De katjes halen me op tijd weer uit bed voor Evensong.

Op maandag heb ik een reguliere werkdag in het Zuiden. Dankzij uitval van vergaderingen door zieke collega’s weet ik mijn dag zo te plooien dat ik op tijd thuis ben voor een online stuurgroep. Daardoor kan ik aansluitend nog even de rest van de afbouwkuur  voor de man ophalen bij de apotheek. Ik vergeet het niet op recept spul mee te nemen, doe wel nog even boodschappen bij de Albert Heijn. Nicht Nicole komt namelijk mee-eten, maar de feta die ik in huis heb is niet de juiste. Ik haal andere. Ze schuift op tijd aan om gezellig mee te eten van alweer een ovenschotel, deze keer wortellinten met dus feta van koemelk.

Op dinsdag ben ik zodanig vroeg wakker dat de eerste was klaar is en de tweede draait voordat ik op een reguliere tijd vertrek naar het werk. Ik rij tijdens lunchtijd weer terug en loop nog even naar de apotheek voor het niet op recept maar wel nodige spul. Wie zijn hoofd niet gebruikt, moet extra lopen. Daarna ga ik naar Nyenrode voor de eerste van zes colleges in de reeks Risk en Compliance. We worden welkom geheten door de ondersteuning, krijgen een beker én een thermosfles en ook nog verse speculaascake. Martin van Staveren is vandaag onze docent. Anderhalve week geleden heb ik al een verkorte versie van dit collega gehad bij ons op kantoor, deze keer heb ik mijn gedachten er wel goed bij en maak ik braaf aantekeningen. Met mijn mede-cursisten gaan we om vijf uur al een bordje eten halen. Dat is anders dan in mijn tijd van de Executive MBA, toen kregen we om vijf uur een warme snack. Dat is bij die opleiding nog steeds zo, zie ik als ik twee collega’s tegen het lijf loop die nu in die opleiding zitten. Zij krijgen later op de avond pas eten, of dat nog steeds in de menses is heb ik niet nagevraagd. Wij gaan terug naar onze zaal voor het tweede deel/1,5 uur les en opdrachten doen. Al met al ben ik voor acht uur weer thuis, bijgepraat over de inzichten van Martin op risicomanagement.

Op woensdag heb ik weer een intensieve dag voor een introvert met een twee uur durende sessie met tachtig mensen die ik modereer. ’s-Middags heb ik nog een regulier MT en aansluitend een borrel met mijn afdeling. Ik haak op tijd af en ga thuis Captains Diner maken.

Op donderdag ga ik eerst de auto wassen. Het is echt heel erg nodig. Aansluitend werk ik flink door en ga ik met een collega door een zonovergoten Beatrixpark lunchwandelen. Het begint net weer te regenen als we terug zijn. Ik maak er vandaag een voor mijn doen latertje van en zit pas om kwart voor zes weer in de auto. Desondanks weet ik me langs veel file snel naar Zeist te begeven waar ik om half zeven cadeaudochter Iris met een krat eten voor Gado Gadoo en een satébarbeque ophaal. Gezamenlijk rijden we naar huis, waar andere cadeaudochter Anne Marie al aan het bijkletsen is met de man. De dames maken de saté af, ik roer de satésaus warm op het fornuis,  pel de eieren, de man zorgt voor het nodige bestek en borden op tafel en schenkt wijn in. We vermaken ons zeer met het gezelschap en het heerlijke eten.

Vrijdag begin ik met werken, ik heb een paar stevige klussen en de nodige vergaderingen te doen. Ook heb ik een gesprek met de Head of Mission van de DNB onsite van november/december. Het rapport had eind januari in mijn postbus moeten zijn beland, het gaat waarschijnlijk over twee weken komen. Hij praat me wel alvast bij over de inhoud, die me goed meevalt. Ik moet het rapport zelf natuurlijk eerst nog lezen, maar dat volgt. Ik loop met de man naar zijn lunchafspraak en ga zelf aansluitend wandelen, al luisterend naar een hoorcollege van TU Delft. Aansluitend rij ik even naar de Veldkeuken voor nog wat broden voor mijn ouders. Terug thuis leg ik de auto aan de lader en ga nog twee rondjes boodschappen doen. Om stip drie uur sluit ik vervolgens de werklaptop af en ga ik op mijn bankje liggen tukken. Althans, voor zover de katten dat toelaten, want ze hebben erg veel aandacht nodig vandaag. Dus ben ik op tijd toch weer terug beneden om de auto van de lader te halen en de ovenschotel van vanavond voor te bereiden. Terwijl deze gaart, lees ik wat lectuur, geniet ik van de houtkachel en drink ik een glas wijn.

Op zaterdag worden we weer op tijd uit bed gegooid door de bruine monsters, a.k.a. de katten. Ik loop daarom op tijd naar de bakker voor de nodige croissants en ga ook op tijd naar Friesland. Aangezien het flink waait in de verkeerde richting, ben ik blij dat de accu weer helemaal is opgeladen, anders moet ik voor de terugweg ergens de auto aan de snellader gaan leggen. Bij mijn ouders praat ik uitgebreid bij, bezie ik de grote hond die nog niet beter is maar ook niet veel slechter, drinken we koffie en ga ik daarna maaien. Na de lunch trek ik me terug in een ondertussen warm Boshuis voor het schrijven van het blog.

Na het rustuur hark ik vier kruiwagens vol maaisel bij elkaar en breng die weg. Verder rommel ik wat op het erf. Mijn ouders zijn door alle perikelen niet heel energiek op dit moment. We borrelen wat, eten kippensoep en daarna rij ik via Zwolle (A27 tussen Almere en Hilversum is dicht) terug naar huis met een gangetje van 100. Daarmee red ik thuis prima op de accu.

De zondag begint met veel sporten, ondanks de vermoeide benen van deze week. Ik verhoog de gewichten voor een nieuwe cyclus van 30 dagen oefenen (drie tot vier keer in de week) en doe aansluitend pilatus. Verder heb ik een ontspannen zondag voor de boeg, is het idee.