De goede week begint met wat dagen werken. Op donderdagochtend zit ik op tijd in de auto. De voorzitter Raad van Bestuur kent mijn werktijden en belt dus gerust al om half acht voor overleg. De rest van deze dag zit ik op de 17^e verdieping voor een offsite die we onsite doen. We doordringen onszelf van een aantal belangrijke dossiers en ik mag mijn ervaring rondom Azure Cloud en kostenbeheersing inbrengen. Daarmee krijg ik meteen een wisselbeker uitgereikt. Ik besluit de dag met een wandeling.

Goede vrijdag is in bankenland een vrije dag. In verzekeringsland, mijn vorige umwelt, was die dag ingeruild voor extra vrije uren. Aangezien ik geen vrije uren meer heb, de werkgever gaat er vanuit en dringt er op aan dat ik minimaal de wettelijke vakantieuren opmaak, is een collectieve vrije dag heerlijk. Dan werken de anderen niet en kan ik rustig mijn gang gaan. Naast wat dossiers behandelen en vooral alle persoonlijke ontwikkelplannen en prestatiedoelstellingen van mijn medewerkers langslopen, is het ook tijd voor alweer een museumbezoek. De man en ik lopen helemaal naar het Catharijne Convent voor de tentoonstelling De schepping van de wetenschap. Dit museum heeft vaak aantrekkelijke tentoonstellingen, ook deze is daar weer een mooi voorbeeld van. We genieten uitgebreid en gaan daarna samen lunchen. Ik loop daarna nog een extra rondje om chocolaatjes voor mijn ouders te gaan halen. De rest van de vrijdag is een rustige en stille dag, waarin ik nog brooddeeg maak dat ik daarna in de koelkast zet om rustig te rijzen.

Standaard opdracht aan mijzelf in een willekeurig museum: vind een of meerdere katten

Op zaterdag vroeg vorm ik het brooddeeg tot verschillende broden die in een handwarme oven verder mogen rijzen. Daarna ga ik koffie drinken en ontbijten met de ochtendkranten.

Daarna bak ik de broden af. De bedoeling is dat de nodige broden met zus en broer op tijd richting Friesland vertrekken. Terwijl ik alvast een rondje ga wandelen langs de verschillende bakkers voor croissantjes bereikt mij het bericht dat ze misschien niet gaan. Uiteindelijk blijkt een uur later dat er toch besloten is af te reizen, dus maken we een afspraak voor een broodoverhandigmomentje. Daarna rij ik door naar Doorn om even bij het graf van mijn broer te gaan kijken. Over een maand is zijn sterfdag, stille zaterdag is een mooi moment om alvast te kijken of het graf er nog netjes bijligt. Daarna rij ik terug langs eerst Jos in Bunnik voor asperges en daarna langs de Veldkeuken waar ik twee desembroden haal voor mijn ouders. Vervolgens ga ik nog even golfballen slaan op de driving range. De rest van deze dag verloopt in rust en stilte, we eten ’s avonds een kom soep. Daarna loop ik via een omweg naar de kathedraal voor de nachtmis. Mijn bemoeienis daarin is minimaal, ik geniet van mijn eigen plekje rechts van de speeltafel boven van het zicht op het altaar en belangrijker koor en organist links daarvan. Ik zorg dat ik daar op tijd aansluit voor het door de partituur slaan van de organist door het Te Deum van Benjamin Britten, een notoir lastige partij. We besluiten de mis boven met slotlied en sortie. Daarna loop ik door een donkere nacht naar huis en heb moeite om in slaap te komen. Het wordt ook nog eens zomertijd, waardoor ik na een hele korte nacht van slechts vier uur slapen toch om half zes wakker wordt.

Ik sta maar op voor normale ochtendrituelen. Halverwege de ochtend tref ik de man aan de ontbijttafel. We eten vers gebakken vruchtenbrood en matzes. Daarna loop ik een rondje door de stad voordat ik aansluit bij de repetitie in de kathedraal. Koor staat vandaag boven, ik zit vanaf het begin in de hectiek van deze kakofonie. Ruim na half een zijn we klaar, inclusief stukje napraten over opnames, opdrachten, composities, feesten en andere mooie gelegenheden. Ik haast mij via mijn zus, waar ik een groot chocolade ei ophaal, naar huis. Daar eet ik een snelle boterham voordat ik met dat ei en al richting Friesland rij. Gelukkig vergeet ik de asperges niet, dat is ons avondmaal. De weg naar Friesland is bezaaid met zondagsrijders. Die kom ik normaal gezegd niet tegen in deze getalen, omdat ik andere reistijden ken. Maar niet vandaag. Bij mijn ouders aangekomen genieten we van een kop thee, een rondje praten, een borrel en dus asperges. Gewoon heel simpel, met een gekookt eitje en gesmolten boter. Toe krijg ik advocaat met slagroom, waarna ik met de rest van de fles wijn naar het Boshuis vertrek. Ik ga vroeg slapen.

Op maandagochtend slaap ik uit. Het onweer en de bijpassende regenbuien heb ik niet opgemerkt. Ik klus wat op het erf en zorg dat mijn achterbak gevuld is met hout. Na een rondje met de grote honden lopen en een kop koffie vertrek ik weer naar huis. Daar ben ik precies op tijd voor de lunch met het laatste van het paasbrood. Daarna ga ik hout uit de achterbak halen. De duif in de boom boven de auto heeft ervoor gezorgd dat ik de auto niet meer herken als met witte lak. Het leed is geschied, de auto is weer toe aan een wasbeurt. Maar niet vandaag, ik ga eerst beginnen aan de april beweegmaand. Dat betekent dat ik meedoe met mijn afdeling op het werk om veel (extra) beweging te hebben, dus ik loop extra kilometers.

Op dinsdagochtend resulteert dat in een loopje naar de Helftheuvel in ’s-Hertogenbosch, waar ik koffie ga drinken met vriend en oud collega Hans. Hij is sinds zijn pensionering fulltime bezig met de Nederlandse gezondheidszorg. Helaas niet op de goede manier, namelijk als patiënt. Hij is geen geduldige patiënt, we praten er uitgebreid over bij met de koffie. Hij leert me vooral te genieten als het kan en niet te wachten. Daarnaast doe ik nog twee bila’s wandelend, waardoor ik op een mooie score uitkom voor deze dag.

Op woensdag valt een vergadering uit waarbij ik zou gaan wandelen. Dan maar wandelen zonder vergadering, verder werk ik lekker de dag door. Ik ga uiteindelijk iets later dan ik wil naar de wasstraat. Na een uitgebreide voorbehandeling is de meeste duivenpoep er wel af en kan de boenmachine de rest doen. Daarna ga ik proberen de auto te ontdoen van spinnetjes en houtsplinters. Over een paar maanden gaat deze auto terug naar de leasemaatschappij, na de vele houtvrachten van afgelopen winter is het nodige ongedierte in de auto achtergebleven. Ik zal een aantal keer nodig hebben om deze weer in goede staat te krijgen, dit was de eerste.

Een oud collega stuurt mij deze foto, hij is aan het overstappen terwijl ik het pand toevallig net verlaat

Op donderdag werk ik in Amsterdam en ga ik aansluitend borrelen met den Pep bij The Lobby. Hij is wat relaxter en eet gezellig kaasbitterballen en frietjes mee naast zijn biertje, terwijl ik het bij huisgemaakte ginger ale houd. We wisselen de wetenswaardigheden en roddels over en weer uit, altijd grappig om te horen wat er over je gezegd wordt in de grote buitenwereld. Vaak is het goed dat er over je gepraat wordt, in dit geval was het iets positiefs namelijk dat ik een opvallende ster aan het firmament van mijn werkgever ben.

Op vrijdag werk ik thuis aan het op orde krijgen van mijn gedachten en beweging hebben en houden op belangrijke ontwikkelingen en relaties. Vrijdag is ook mijn standaard dag geworden om na te denken over mijn netwerk en deze in stand te houden of uit te breiden. Ik ben daar bewuster mee bezig, omdat ik telkens vanuit het netwerk nieuwe en uitdagende banen over weet te houden. Aangezien ik op zoek ben naar een commissariaat of twee om de dagen te vullen, boor ik weer eens een nieuwe tak aan. ’s Middags is alweer de auto aan de beurt, deze keer voor de zomerbanden. Ik ga een rondje in Terwijde lopen, die april beweegmaand komt niet vanzelf vol met gelopen kilometers. Terug thuis overpeins ik met Leila in mijn armen het mooie leven.

Leila is het niet altijd eens over het delen van mijn daybed...zij denkt dat het helemaal van haar is. 

Op zaterdag begin ik de ochtend met een rondje lopen langs de verschillende bakkers. Daarna krijg ik golfles, met de laatste puntjes op de I zou ik in staat moeten zijn het komende seizoen met wisselend succes door de verschillende banen te gaan. De eerste afspraken staan gepland. Na de les loop ik nog een rondje naar Broese, aangezien de man binnenkort jarig is en hij het nodige op de verlanglijst heeft staan. Zo ook een stukje kunst, dat we ’s middags in Laren uit de galerie JanKnegt gaan halen, van Jackie Mulder. Ik besluit deze drukke zaterdag met een bezoek aan de kapper, voordat ik op de bank zak. Voor de man is het seizoen van bekijken van alle wielerkoersen op TV volop gaande. We eten door hem gehaalde asperges, die ik traditiegetrouw schil en kook. Met een eitje erbij en voor ons thuis ondertussen traditionele botersaus. We eten een stukje kaas toe, bij een glas poort.

Op zondag maak ik eerst een overzichtje voor alle gelopen kilometers. Ik blijk de vijftig te kunnen aantikken, daarvoor hoef ik deze zondag er slechts 5,5 te moeten lopen. Dat ga ik dus eerst maar doen, een rondje rond de kerken en dan door naar de bakker voor croissantjes. Thuis ga ik vervolgens nog wat rommelen voordat het tijd is om geheel in het zwart gekleed mij op te maken voor repetitie en concert. Daarover misschien meer in een volgend blog.