Voordat het Allerzielen is, mag ik eerst een paar dagen werken. Op maandag neem ik met mijn managementteam de verschillende taken door en besluiten we te komen tot een nieuwe verdeling. Alles wat ze niet leuk vinden, vind ik wel leuk, dus ik trek een aantal zaken naar mij toe. Met een lid stemmen we ook af dat hij in de afgelopen jaren te veel taken naar zich toe heeft getrokken wat niet past, we komen tot een oplossing. In de komende weken zullen we nog wat zaken moeten fijn slijpen, voor het eind van het jaar moet de nieuwe verdeling een feit zijn. Ze krijgen van mij ook het boek Turn the ship around van David Marquet. Daarin wordt een stijl van leidinggeven uitgelegd die ik probeer na te streven.

Dinsdag bestaat uit veel overleggen met dezen en genen. Woensdag is iets rustiger. Echter, het is de eerste van de maand en ik heb drie jubilarissen. We vieren het 25-jarige jubileum met extra aandacht en ik haal worstenbroodjes voor iedereen. Ook heb ik de nodige RvB-leden geïnformeerd, aangezien ze ook in ’s-Hertogenbosch zijn voor een reguliere vergadering, komen er twee de jubilarissen persoonlijk feliciteren. Dat wordt gewaardeerd door de medewerkers.

De enige echte bakker voor worstenbroodjes in 's-Hertogenbosch, gelukkig op loopafstand van het werk

Op donderdag en vrijdag werk ik in Amsterdam. Donderdag stormt het, vooral in het westen van het land. Desondanks gaan bijna al mijn afspraken door. De laatste echter komt te vervallen, de hond van mijn gesprekspartner wil graag opgehaald worden uit de hondenschool. Ik rij daarom op tijd terug, het stuur stevig vasthoudend. Daarmee ben ik mooi op tijd thuis om met de man te eten. Hij is na het ziekzijn vorige week er minder genadig van afgekomen dan ik en heeft van mamma Doc een beetje extra medicijnen gekregen om hem weer goed op de been te helpen. We kunnen gezellig samen eten, voordat ik door de wind naar de Kathedraal loop. Daar tref ik organist, koor en dirigent in de laatste maten van de repetitie aan. Organist en ik lopen de liturgie door en bepalen hoe we het requiem van Fauré gaan doen. Ook hier ken ik zowel het stuk als het orgel dermate goed dat ik niet in paniek ga raken. Enige repetitietijd was handig geweest, maar desondanks maken we er een sfeervolle invulling van de kerkdienst van. Dit koor is zoals altijd goed, ik heb ze alweer een tijd niet gehoord. Vooral de mannensectie heeft de nodige versterking gekregen, wat de balans ten goede komt. Ik snap dat er een aparte mis gecomponeerd gaat worden alleen voor hen.

Ik ben dol op mooie kilometerstanden. Er komen er veel aan.

Op vrijdag ben ik pas aan het eind van de middag terug uit het werk en na nog een rondje wandelen door de stad nestel ik mij op de bank, voor het houtvuur. Nu ik op het werk gas aan het geven ben en meer en meer werk naar mij toegeschoven krijg, is de vrijdagavond met een glas of drie aan wijn, iets te eten en een week aan opgenomen Dagelijkse Kost voldoende. Ik ga vroeg naar bed.

Dat vertaalt zich helaas niet in extra slapen. Om vier uur ben ik alweer klaarwakker. Terwijl de katjes en de man rustig doorslapen, pak ik alvast de digitale kranten erbij. Als zij ook zover zijn maak ik ontbijt en gaan we het normale ochtendritueel in. Inclusief voor mij een lange wandeling door de stad en langs de verschillende bakkers voor croissantjes. Ik ga daarna naar mijn ouders in Friesland. In de auto krijg ik al wat berichten door van mijn zus over aangepaste bezoekschema’s, in Friesland krijg ik te horen waarom. Mijn oudste broer is toe aan een grote lichamelijke revisie, dat gaat hem en mijn ouders niet in de koude kleren zitten. Na het uitgebreide bijpraten en de koffie ga ik wat reguliere klusjes doen zoals de verschillende houtvoorraden aanvullen en wat zaken op het erf opruimen. Ook wandel ik samen met mijn vader, de twee grote honden en de poes een regulier rondje door het bos, terwijl mijn moeder thuisblijft met de teckel. Aansluitend lunchen we. De storm van deze week heeft geen extra stormschade in het bos veroorzaakt, hier in Friesland was deze storm beduidend minder hard dan aan de westkust. Daarom heb ik de middag vrij, althans volgens mijn ouders. Ik ga een heerlijk middagdutje doen en aansluitend sla ik een boek open dat hier ligt. Het is een boek van mijzelf, dat ik een jaar geleden heb uitgeleend aan mijn vader toen hij in het ziekenhuis lag voor een pacemaker. Het blijft een mooi boek dat ik prima een keer kan herlezen. Het regent, het is ook echt geen weer om buiten te zijn.

Aan het eind van de middag verzamelen we ons voor de brandende houtkachel, zelfs de laatste aanwinst van de honden is over de angsten heen en nestelt zich op de bank, tussen mijn ouders in. Wij drinken een glas, praten verder bij. Vervolgens gaan mijn vader en ik koken. Mijn moeder heeft behoefte aan een toetje, dus maken we appels onder soezendeeg. Ik schil de appels, mijn vader maakt het deeg.

Als het in de oven staat, heb ik de aardappeltjes al geschild en de witlof klein gesneden. Vervolgens koken en stoven we deze, terwijl ik nog een olie met veel kruiden maak, want we bakken ook nog wat zalm. We smikkelen er lekker van en eten aansluitend een appeltje met slagroom. Mijn ouders kunnen de calorieën wel gebruiken, ik doe alsof ik vandaag veel fysieke arbeid heb gedaan. Met een fles rode wijn trek ik mij vervolgens terug in het Boshuis voor een uur lezen en wat beschreven muziek luisteren.

Opnieuw ga ik op tijd naar bed en slapen. Ook slaap ik voor mijn doen uit, het is pas zes uur als ik opsta voor ontbijt. Ik heb mezelf een paar uur op de werklaptop beloofd om wat zaken uit te werken en bij te werken. Ik doe dat lekker in pyjama, niemand die mij hier ziet. Na de bijna dagelijkse pilatus-oefeningen drink ik nog een kop koffie en ga daarna hout kloven. Ik heb een kleine achterstand die opgestapeld ligt in het kloofhok van afgelopen zomer, het zou handig zijn als deze weg is voordat ik deze winter nog veel erbij krijg. Er staan nog ten minste drie bomen in het bos die gezaagd en gekloofd moeten worden. Als dat op het tempo van twee weken geleden kan, dan is het nog geen dag werk. Als het meer wordt, dan ben ik tussen Kerst en Oud-en-Nieuw wat langer bezig. Maar eerst maar een paar kruiwagens vol wegkloven. Ook zie ik dat er de nodige bladeren over de rand van de dakgoten van het Boshuis hangen. Ik pak de ladder erbij en ga ze leegmaken. Ik ben nog niet halverwege dit klusje als mijn moeder met de grote honden en de poes een wandeling door het bos wil maken. Ik loop gezellig mee, zo kom ik tenminste aan mijn dagelijkse hoeveelheid stappen. Terug op het erf gaan we koffiedrinken, ik maak daarna de klusjes af. Na de nodige opruimacties in het Boshuis en de laatste tas met hout in de auto zetten, ben ik zover om afscheid te nemen van mijn ouders. Ze zwaaien mij uit en ik rij over Zwolle een hele saaie weg terug, de mooie momenten van afgelopen week overdenkend. Vlak voor huis kom ik Bas Groenewoud nog tegen, thuis maak ik de auto leeg. Na de lunch ga ik alweer slapen, de katjes komen in mijn knieholte liggen. De middag wordt afgesloten met Evensong, de houtkachel die snort en borreleten. Vanaf nu is het elke week bal met etentjes, verjaardagen, borrels en andere gezelligheden. Tot kerst. De sobere week met veel introspectie ligt achter mij.