Na een week met vijf dagen naar een kantoor rijden, veel toevalsontmoetingen en evenveel geplande afspraken ben ik op de vrijdag redelijk op tijd thuis. Om het hoofd leeg te maken ga ik nog even een half uur wandelen, terwijl de houtkachel al lekker snort en de fles wijn lonkend op het aanrecht staat. Ik weersta alle verleidingen, inclusief smekende katjes.

Een volle appelboom, een zondagtaakje

Na een rustige avond en een redelijke nacht slapen ben ik op tijd wakker. Niet uitgeslapen, dus we starten de zaterdag wat rustiger op dan ik in het plan had staan. Na alle ochtendrituelen zit ik toch met de mail al bijgewerkt vanaf acht uur achter de werkcomputer. Ik wil het nodige af hebben, het gaat duren, zolang als het duurt. De man loopt naar de bakker, ik eet een croissantje bij de mid-morning-break. Daarna ga ik terug aan het werk. Rond elf uur ben ik echt klaar en stap ik in de auto naar een nabijgelegen golfclub. Ik heb alweer een maand niet gespeeld of getraind, dus het is de hoogste tijd om weer eens af te slaan. Daarbij ontdek ik dat bij een van de clubs de kop los zit. Daarmee gaat de rest van het programma op de helling. Ik speel namelijk komende week twee keer, een keer negen holes en een keer achttien holes. Mijn favoriete club dan buiten gebruik hebben is geen optie. Ik was van plan een rondje door het bos rond Amelisweerd te lopen. Het wordt de auto parkeren bij Amelisweerd en op-en-neer naar de Jumbo Golf in Bunnik lopen. Geluk bij een ongeluk, ik hoef niet met harde wind onder bomen door te lopen die met de nodige snelheid eikels of andere vruchten afvuren op de wandelaars. Ik wilde vandaag namelijk een iets grotere wandeling maken en dit is de oplossing om wel kilometers te maken en geen tijd te verliezen. Bij de Jumob Golf hebben ze de kop met een paar draaien van de speciale sleutel snel weer vast. Ik koop nog een nieuwe golfparaplu. Ik heb me namelijk voor achttien holes-dagen een nieuwe golfkar aangeschaft, waarbij de paraplu-houder niet alle paraplu’s blijkt te kunnen bergen. Luxe-problemen. Met de club en de nieuwe paraplu onder de arm loop ik terug en haal ik een snelle lunch bij de Veldkeuken. Nadat ik mijzelf terug naar huis heb gereden is het tijd voor middagdutje. Het past vandaag allemaal precies, ik doe wat ik op het programma heb staan, inclusief alle optionele onderdelen zoals trainen en slapen.

Uitzicht op de driving range, tussen de buien door

Voor de wekker ben ik alweer wakker, ik fris mij op, kleed mij in donkerblauwe concertkleding en drink nog de nodige koffie.

Rond vier uur pik ik Wouter op bij station Driebergen-Zeist. We hebben vanavond namelijk een concert, volledig gewijd aan de muziek van Herman Strategier. Ik ken het orgelrepertoire van deze componist best goed, net zoals een aantal koorwerken. Ik wist niet dat hij dankzij de organisator van vanavond, John Holvast, ook het nodige voor accordeon heeft geschreven.

Om even voor vijf uur melden wij ons in de Kruiskerk in Arnhem Zuid en gaan het orgel verkennen. We repeteren, registreren en organiseren onszelf door vier stukken heen, ondertussen gestoord door voorzitter en organisator.

Aansluitend lopen we naar het verenigingsgebouw van de accordeonvereniging waar de vrouw en stimulator van John Holvast ons drie gangen voorzet, soep/gevulde omelette/aardbeienbavaroi. Ondertussen worden we bijgepraat over de reden van het concert, de genodigden, de historie etcetera.

Terug in het kerkgebouw oefen ik nog de stukken droog, speelt Wouter nog wat delen even door en wachten we tot de aanvang. Ik schrijf tussen alle bedrijven door het maandblog voor het werk, dat is het laatste taakje op het lijstje voor vandaag dat lukt. In de nodige samenstellingen spelen we een vol programma Herman Strategier, Wouter orgelsolo met mij aan de registerknoppen. Na afloop en het napraten rij ik ons met gezwinde spoed weer terug naar Driebergen en mijzelf daarna naar huis. Rond half twaalf schenk ik mijzelf thuis een port in en meld ik mij bij de oppasdienst Leila&Charlie. Zij hebben zich uitermate goed van hun taakje gekweten en gaan even rond racen om de overtollige energie eruit te lopen.

Een tevreden Charlie, ergens deze week, op schoot tijdens het werk

De zondag begint zonder wekker, desondanks ben ik rond zes uur wakker. Na de nodige ochtendtaakjes en een rondje lopen begeef ik mij naar Friesland/mijn ouders. Daar vult de dag zich met kleine taakjes als appels rapen, hout in de auto zetten, nog een restje/kruiwagen vol kloven, samen lunchen, uurtje slapen, rondje over de hei lopen (zie topfoto), borrelen, samen met pappa koken, hapje eten. Een rustige zondag.