De vorige week eindigde met een oefening voor de armen. Ik mocht namelijk de man (en mijzelf) vertegenwoordigen op een verjaardagsfeestje van een vriendin. Hij had een paar kilo boek gekocht die ik ben gaan brengen. Tussen de buien door ben ik aan het eind van de middag bij haar, net op tijd voordat de rest van de meute binnenkomt. We gaan lekker borrelen aan de lange tafel met voldoende cava, kaasjes, oesters en heel veel gezellige mensen. Ook mag ik minstens tien keer uitleggen waarom ik er alleen ben, de man is op vakantie. Ik ben na een paar uur uitgepraat en vertrek voor een korte omwegwandeling naar huis en ga op tijd naar bed.

Op maandag werk ik gewoon in ’s-Hertogenbosch en zorg ik dat ik zo op tijd mogelijk weer thuis ben voor de katjes. Ik moet wennen aan het nieuwe temperaturen en schroef de CV een half graadje hoger, tot 19 graden. Ik warm eten op, geef de katjes eten, maak het huis aan kant en ga naar bed. Zo ongeveer gaat het.

Op dinsdag herhaalt dit ritueel zich zo ongeveer, ik doe nog iets extra aan het huishouden door de was op te vouwen. Ook woensdag is saai: werken, eten, katjes verzorgen, vroeg naar bed. Ik heb overdag wel een goede bila met de baas. Hij is vergeten dat mijn proeftijd is afgelopen, ik vertel hem waar ik op ga doorpakken qua dossiers. Hij is het met me eens en mijn inschattingen dus ik kan aan de gang. Verder heb ik een groot misverstand met mijn zus, waardoor zij een plank bij mij voor de deur achterlaat (is voor bij mijn ouders), terwijl ik bij haar voor de deur sta op zoek naar een plank. Gelukkig wordt de situatie snel opgehelderd en stop ik met zoeken op de verkeerde plek:

Op donderdag is het een andere dag. Ik rij naar Amsterdam voor de nodige vergaderingen. Rond de lunch is het droog genoeg, ik ga met een kennis die bij Workday werkt wandelen. We praten lekker bij over onze wederzijdse werkkringen. Daarna verwissel ik de sneakers onder mijn jurkje voor hoge hakken, want de rest van de middag en avond heb ik overleggen op niveau. Zoals op niveau 15, met de voorzitter Raad van Bestuur. Hij werkt nu 2 jaar hier, ik 2 maanden en we wisselen een aantal conclusies uit. Ook wij zijn het vrij snel eens over de richting die ik aan het inslaan ben en ook hij is het daarmee eens. Het wordt tijd dat ik de handrem eraf ga halen en voorzichtig aan gas ga geven. Deze organisatie kan mijn oude tempo niet helemaal aan, maar misschien ben ik ondertussen toe aan een nieuw tempo. Ik score dankzij een attente collega al wel mijn eerste nieuwe kerstvogeltje (topfoto).

Bericht voor mijn broer waar hij het eten voor de katjes kan vinden

Aan het eind van de middag klim ik nog een paar verdiepingen omhoog waar ik naast het organiserend comité en mede presentatoren (2 mannen, 15 vrouwen) nog 65 dames tref. We organiseren een Women in Tech-bijeenkomst voor potentiële kandidaten van het vrouwelijke geslacht om bij ons in de IT te komen werken. Na een netwerkmoment met voldoende eten gaan we naar de algemene presentaties. Daarin vertel ik met veel enthousiasme in twee minuten wat mijn afdeling bijdraagt aan ons bedrijf. Na alle afdelingen vertellen drie dames die via een dergelijk event zijn binnengekomen hoe het hen bevalt bij ons. Zij nemen iets te ruim hun tijd, timemanagement hebben we ze nog niet helemaal goed bijgebracht blijkbaar. Daarna hebben we driemaal een kwartier netwerkrondes, waarbij twee collega’s en ik in een zaaltje de geïnteresseerden uitleggen wat we precies doen en welke posities we open hebben staan. Daarna gaan we met ons allen naar de bar een verdieping lager voor een laatste netwerkmoment waarbij iedereen de laatste ronde van vragen kan stellen. Veel dames gebruiken deze avond om een goede indruk te krijgen en ook om een goede indruk achter te laten.

Mijn collega’s komen om kwart over negen voorzichtig bij mij vragen of het genoeg is geweest, ze zijn uitgepraat. Dat was ik een uur geleden al, dus we stappen snel in de auto en ik rij ze naar huis. Genoeg kippenhok voor een avond. Mijn broer heeft ondertussen de katjes gekroeld en eten gegeven.

Op vrijdag begin ik met thuiswerken, nadat ik snel nog even het huis weer in schoonmaakster-juiste-opgeruimde-stand heb gezet. Rond tien uur loop ik naar Pauw in de stad, zij hebben voor mij drie jasjes laten komen. Ik pas ze, ze zitten allemaal goed. Ik koop er twee. Daarna loop ik door naar de juwelier. Daar blijkt dat ze vergeten zijn mij te bellen, de opnieuw geregen parelketting ligt er al een tijdje en kan ik nu meenemen. Tenslotte haal ik nog een pakje met een tweed jasje op bij het servicepunt, ik ben daarmee bij met alle geplande aankopen die ik moest ontvangen. Denk ik.

Na het bestuderen van Google Maps besluit ik over de A1 naar Hoenderloo te rijden, de man wil graag opgehaald worden van vakantie. Dat blijkt de slechtste beslissing voor vandaag te zijn, ik kom in een dikke file terecht met een half uur vertraging. Terug thuis is de schoonmaakster zo goed als klaar. Ik ga weer aan het werk en tussendoor een nieuwe zegelring bespreken. Vervolgens loop ik opnieuw naar het servicepunt, waar nog een pakje voor mij is afgeleverd. Van vier tot vijf sluit ik de werkweek af met een overleg met een van mijn managers.

Daarna ga ik de houtkachel stoken en samen met de man de door hem ingeslagen boodschappen omvormen tot een borrel met vrienden. Zij schuiven rond zes uur aan en we maken er een gezellige avond van. De katjes komen af en toe een knuffel halen en krijgen tussendoor eten van me.

Op zaterdag ga ik naar mijn ouders. Nadat ik natuurlijk de plank in de auto heb gelegd, nog wat andere boodschappen en de achterbak ontdaan heb van twee golftassen. Ja, twee. Ook neem ik wat grote tassen mee, om hout mee in terug te nemen. Ik ben op tijd voor de koffie in Friesland, we praten uitgebreid bij. Daarna gaan mijn vader en ik de meegenomen plank en wat andere planken schilderen, dan kunnen mijn zus en zwager die volgende week op de loods gaan monteren.  Daarna geef ik de kettingzaag groot onderhoud en slijp ik de ketting weer netjes. Zo rommelen mijn vader en ik nog wat verder in de schuur, ik vul ondertussen ook de achterbak van de Beamer met voldoende hout voor de komende weken. Daarna is het tijd voor een vroege lunch. Met mijn moeder kijk ik online naar de door mij gekochte jasjes. Ze is benieuwd, mijn moeder.

Na de lunch gaan mijn ouders rusten, ik ga met de quad, aanhanger en voldoende gereedschap en beschermende kleding het bos in. Er hangt een berk over het pad. Ik zaag deze met veel beleid los en af. Vervolgens kloof ik de grote blokken in hanteerbaar kachelhout. Ik stapel alles op de aanhanger en rij het geheel terug naar het erf. Daar laat ik de quad even achter voor het hek en ga zelf op een bankje zitten, voor me uit staren. Het rustuur is bijna over. Terwijl mijn ouders thee gaan drinken, zaag ik de zaag leeg in het houthok, daar liggen nog wat blokken die ik nog moet kloven maar ook wat te lang zijn. Daarna ga ik de quad afladen en opbergen, al het gereedschap schoonmaken en weer op de juiste plek leggen en tenslotte omkleden. Ik krijg een kop thee bij mijn ouders, omdat ik niet blijf slapen heb ik de verwarming in het Boshuis uitgelaten vandaag. Om vijf uur dop ik een flinke hand doppinda’s voor ons bij de borrel. Aansluitend koken mijn vader en ik, we eten vis. Na nog een kop thee met een bonbon stap ik in de auto, het is dan bijna zeven uur. Met gemiddeld ruim meer dan 100 km/u rij ik naar huis, waar ik even voor half negen aankom. Daar pak ik een andere doos bonbons uit de kast en ga naar boven, waar de port en de man op mij wachten voordat ik moe en voldaan in slaap val.

Houthok en aanhanger voor en na, de zon is ondertussen ook weer gaan schijnen. 

Met het nieuwe werk is het niet langer noodzakelijk dat ik op zondag veel aan het werk doe. Tenzij ik door de week andere dingen dan werk heb gedaan. Aangezien dat deze week niet aan de hand is, ga ik lekker even nieuwe laarzen bestellen online, met een kortingscode. Na een korte wandeling door de stad (rondje om de Dom) stappen de man en ik in de auto. Over Alkmaar rijden we naar onze nichten. We gaan heerlijk bijpraten en krijgen ondertussen koffie en een uitstekende quiche met salade geserveerd. Met een klein glaasje wijn. Supergezellig, het is goed om weer bijgepraat te zijn. Ook maken we een optie-1 afspraak voor het knotten van de wilgen. De man en ik vergeten helaas de eitjes van de buurkippen mee te nemen, zo gezellig is het. Via Hoorn rijden we terug naar huis, waar ik na de nodige administratie voor de houtkachel dit blog ga afschrijven. Het was een week met genoeg kippenhokken. Even met Leila knuffelen (geluid aan!).