Op zondag gaan we gezellig lunchen bij Anne&Max met dochter, schoonzoon en de bijbehorende kleinkinderen. De man publiceert op Substack onder pseudoniem meneer de Vries (zonder hoofdletter D) over zijn kleine belevenissen van de dag. Daar zit regelmatig ook Anne&Max bezoeken bij voor een flesje perensap, bronwater en groot glas waarin hij de twee mengt. De kinderen waren benieuwd naar deze plek, dus gaan we lekker aan de grote leestafel bijpraten over hun vakantie (Thailand en Maleisië) en onze belevenissen.

De maandag breng ik op het werk door, met niet zelfgebakken Engadiner Nusstörte. Die wel volgens het recept gemaakt is dat ik ook ken. Iets minder walnoten dan ik zelf zou gebruiken, wel erg lekker met een vleugje citroen. We vieren de gelukte grote implementatie en mijn aankomende verjaardag.

De verjaardag die begint zoals elke dinsdag. 50 jaar geleden was 5 augustus ook een dinsdag trouwens. Deze dinsdag is 1,25milliseconden korter dan andere dagen door een speling van de planeten, dus ik ben iets minder lang jarig dan anders. Na alle ochtendgymnastiek wandelen de man en ik rond half negen naar Anne&Max voor het feestontbijt. We zijn op tijd terug, zodat ik op deze sprintwisseldag gezellig wel virtueel aan kan sluiten bij alle reviews van de sprints. Zo midden in de vakanties ben ik de enige van senior management die er wel bij kan zijn, dus dat heb ik er graag voor over. Na een paar uur luisteren en bemoedigende woorden voor de volgende sprint, spreek ik mezelf moed in. We gaan de rest van de middag boven wonen waar ik de kleine koelkast voor aangezet heb. Beneden ontruim ik de keuken van alle losse zaken die op de vloer staan of liggen en zet ook in de woonkamer de nodige zaken uit de weg. Dan dweil ik de vloer een paar keer grondig met heet water en daarna reinigingsmiddel (keuken) en onderhoudsmiddel (woonkamer). Als alles heel goed droog is, zet ik de keuken vervolgens in de olie. De rest van de middag brengen we boven door en we eten lekker worst en kaas. Ik ontkurk voor mezelf een fles champagne. Dat is een tijd geleden, ik ben de souplesse kwijt maar het lukt desondanks. Met de TV op de iPad aan, bespreken we de echt belangrijke zaken van het leven.

Verder is de dag gekenmerkt door heel veel lieve gelukswensen in de vorm van kaarten, appjes, belletjes, cadeautjes en grote gedachten. Superlief van iedereen.

Op woensdagochtend zorg ik dat de woonkamer en keuken weer gewoon bruikbaar zijn voor de man. Daarna vertrek ik naar het werk, waar ik in een paar uur tijd het volledige budget 2026 in elkaar knutsel én slordigheden uit de invoertemplates weet te halen. Verder is het een gezellige dag op kantoor.

Donderdag heb ik mezelf grotendeels vrij gegeven. Dus ben ik om half acht bij de bakker voor nog een extra walnotentaartje. Daarmee begeef ik mij naar het zuiden om bij de andere afdeling waar ik voor werk de ochtend door te brengen. Aansluitend ga ik met vriend Hans K. lunchen bij Christoffel. Omdat ik mezelf toch echt vrij heb gegeven, ga ik de middag verpozen in het Design Museum bij de tentoonstelling Vrouw als Technologie en aansluitend bij het Noord Brabants Museum me vergapen aan de werken van Magdalena Abakanowicz. Om daar te komen mag ik nog wat Sluijters bewonderen. Het zijn boeiende tentoonstellingen met goede audio tours, waardoor ik toch weer anders kijk.

Terug in de zon buiten geniet ik van de toeristen en lokalen. Hier in het zuiden kleden de dames zich toch echt anders. Verzorgder. Ik doe een paar goede ideeën op voor mooie combinaties.

Vrijdag heb ik geen zin in werken. Alles wat ik voor mezelf gepland heb, verschuif ik naar volgende week. De dag vult zich met auto onderhouden (schoon zuigen, proberen bandenspanning te controleren maar dat mislukt, laden), boodschappen doen, wandelen, sporten, nieuw boek uitzoeken (mislukt ook), extra slapen. Dat soort werk.

Zaterdag zet ik het grote luieren en genieten van de vakantieperiode door. Weliswaar bij mijn ouders, dus met wat snoeiwerk, een stukje van de oprit opnieuw bestraten, nog meer snoeien en ander tuinwerk tussendoor. Maar niets hoeft en alles mag. Verder wordt ik door mijn ouders verwend voor mijn verjaardag en eten we visplateau met sla erbij. Heerlijk, een grote verwennerij. Na het toetje van rode bessen uit eigen tuin, rij ik mijn broer en mezelf weer terug naar Utrecht.

Dozen
Gedurende de weken komen de nodige dozen het huis binnen. De man en ik bestellen regelmatig iets online. Zo was er voor de man dezelfde bestelling dubbel geleverd een tijd terug. Voor het gemak had ik de doos, die zakken drop bevat, boven neergezet. Een vriendin vraagt of wij een bestelling voor haar in ontvangst kunnen nemen. Natuurlijk kan dat, ook die doos zet ik boven neer totdat ze terug is van vakantie. Oudste kleindochter is de volgende die graag iets naar ons routeert, aangezien ze zelf in de ontgroening zit tot eind augustus. Dat was onverwacht, want alsnog ingeloot in de tweede ronde. Ook die doos gaat naar boven, de verzameling groeit. Naast een regulier pakje voor een buurvrouw verderop, komen ook de schoolboeken voor onze buurjongens nog binnen. Dan is het voorlopig compleet, onze dozenverzameling. Aangezien de kleindochter toch snel de doos komt ophalen (ontgroening wordt deels afgelast, iets met een wolf op de Utrechtse Heuvelrug) en de man door zijn voorraad dropjes in het blik heen is, is het alweer overzichtelijk.

Ook de tweede week kenmerkt zich door een combinatie van werken en vrij zijn. De grote rode lijn in mijn werkweken zijn heel veel verschillende mensen spreken en cijfers rammelen in excel. Verder was ik de auto en ontdek ik bij deze wasstraat een werkende bandenspanningspomp. Dus dat is dan eindelijk ook geregeld.

Op donderdag geef ik mijzelf een paar uur vrij en loop ik door een heel warm Amsterdam naar het Rijksmuseum. Ik heb de koptelefoon mee en via de app volg ik de tour Vrouwen. Daarmee wordt ik door alle zalen geleid en specifiek op een aantal kunstwerken door of voor vrouwen gewezen. Het is soms een zoektocht door alle krochten en rond de vele vooral buitenlandse bezoekers met soms hele grote kinderwagens heen. Heel vermakelijk en amusant. Ik ga op tijd weer terug de hitte in voor de rest van de werkdag.

Op vrijdag doe ik zogenaamd niets aan werk. Ik ga floaten in Vugt. Het is heel lang geleden dat ik nog eens gefloat heb maar binnen vijf minuten lig ik in een soort coma in de cabine. Na deze verwennerij ga ik nog even op het werk bijpraten met een van mijn managers die net terug is van vakantie. Hij is naar Afrika geweest waar hij zonder werktelefoon moest. Dat was wel een keer lekker, gaf ook hij toe.

De rest van de middag ga ik doorbrengen op de golfbaan De Haverleij. We spelen hier eind september ons bedrijfstoernooi waar ik de wedstrijdleiding van doe (en de rest van de organisatie). Met de winnaars van de vorige twee edities en de vertegenwoordiger van de personeelsvereniging gaan we op onderzoek uit. Ik heb hier eerder gespeeld en toch is de baan elke keer anders. Ik speel niet heel slecht, ondertussen de regels uitleggend en de organisatie doorsprekend. Het is wel grappig om de collega’s op een andere manier te leren kennen. Aansluitend eten we een hapje op het zonovergoten terras.

Zaterdag ga ik nog wat fijn slijpen aan mijn golfspel met pro Annemieke op De Hilversumsche. Het is jammer dat het me altijd weer een paar ballen kost om echt goed te slaan, het zou zo lekker zijn als ik vanaf de eerste bal de juiste swing weet te raken.

De rest van de dag staat in het teken van wassen, boodschappen doen, drukverband aanleggen om het been van de man en zorgen dat hij zijn been en benen hoog kan leggen. Ik ben helaas zelf niet helemaal 100%, desondanks zet ik maar even door. De kinderen komen borrelen, ik doe mee met wat droge crackers en af en toe even katjes kroelen boven. Halverwege de borrel trek ik tenslotte aan mijn stutten en ga naar bed met wat verhoging. De katjes vinden dat helemaal niet erg en kruipen tegen mij aan. De man borrelt gezellig door en zorgt nog voor koffie. Hij ruimt na vertrek van de kinderen ook nog de hele keuken op en zet de afwasmachine aan, ondanks mijn protest.

Op zondag slapen we wat uit en worden desondanks niet heel uitgerust wakker. Maar het leven gaat gewoon door met beenverzorging, de was, administratie, de laatste weekboodschappen, glas wegbrengen en gezellig samen lunchen. Ondertussen heb ik ook deze week nog een nieuwe telefoon gekocht en ben ik de eennalaatste app in orde aan het maken. Het valt me nooit mee en toch begin ik er elke paar jaar weer aan. 168 apps is misschien ook wat veel en ja, ik had alles al van de oude telefoon gegooid dat ik niet gebruikte.

Zo, dat was weer een overzicht van beslommeringen huize hier.