Midden in de zomer jarig zijn heeft voor- en nadelen. Een voordeel is dat het vaak mooi weer is, zo ook deze 5 augustus 2020. De dag begint met gebruikelijke rituelen, aangevuld met cadeautjes bij het ontbijt. De hele dag blijven de felicitaties binnenstromen via alle media, van persoonlijk gebrachte kaarten, door de post gebracht, mails tot en met vele whatsappjes. Ook wordt ik al om kwart over acht gebeld door mijn ouders!

Naast het genieten van deze aandacht werk ik een paar uurtjes. Er is iets teveel achtergebleven na de afgelopen dagen en weken om met een gerust hart te gaan genieten van een paar vrije dagen. Om tien uur echter gaan we aan de Oranjekoek. Gisteren was ik in Leeuwarden voor het werk en heb ik een doos van deze lokale specialiteit opgepikt bij de bakker tijdens een van de vele wandelbila’s. Er waren een paar stukjes over, die we bij wijze van verjaardagstaart opsmikkelen bij de koffie.

Daarna rijden we naar het Kröller Müller. Er is wat consternatie bij de toegang tot het park aan de Otterloo-kant maar door de uitstekende voorbereidingen van manlief kunnen we uiteindelijk zonder verder oponthoud door en naar binnen. De standaard tentoonstelling slaan we over deze keer, we genieten wel erg van ‘Niet met zoveel woorden’. De route door het museum, de stoplichten voor de WC’s, het is hier heel doordacht hoe het moet werken om een beetje normale afstand tot andere bezoekers te houden. Als we de beeldentuin bezoeken gaat dat natuurlijk nog beter. We genieten van oude en vernieuwde bekenden, zoals de Jardin d’Émail van Jean Dubuffet. De zon is zo fel, het kunstwerk zo wit dat de tranen mij over de wangen lopen. Aansluitend lunchen we in de bedoeïentent in het park, waar ze ons een heerlijke bagel met gerookte zalm en gepocheerd ei serveren. Een luxe die mij welbesteed is vandaag.

Terug rijden we over de andere kant van het park, waarbij we een nieuw stuk van het park ontdekken doordat we een afslag te vroeg nemen. Deze weg loopt dood dus moeten we omkeren. Deze kant van het park en ook de toegang is veel rustiger, waardoor ik me voorneem voortaan de wat langere reistijd van deze route voor lief te nemen en weer ouderwets over Arnhem binnen te komen.

Op de A12 gaat de cruise control op 100 en kachelen we richting huis. Ik stop even bij de Jumbo Golf in Bunnik voor een paar kleine benodigdheden zoals een nieuwe handschoen. Thuis doe ik nog aanvullende boodschapjes zoals mueslirepen. Waarom? Omdat ik ondanks de verwachte hitte voor de komende dagen ga golfen. Daarover later meer.

De rest van de middag gebruik ik om wat achterstallig strijkwerk weg te werken, mijn nagels te lakken en nog een hazenslaapje te doen. Om zes uur zitten we namelijk prinsheerlijk op het terras van restaurant Wilhelminapark. Ik in feestjurk en sandalen. We laten een fles bubbels komen, zowel met alcohol als in een watervariant vanwege de warmte. Verder eten we uitstekend, hij Opperdoes met gepocheerd ei vooraf en daarna ossenhaas, ik salade caprese voor en daarna de Opperdoes met gepocheerd ei. Hij besluit met een kaasbordje, ik met Brownie. Die krijg ik niet op, zo groot is de portie. Ik lust nog wel één warme Madeleine bij de koffie. Volledig tevreden wandelen we hand-in-hand weer terug naar huis. Het was zo een feestelijke zomerse verjaardag.