Zo gezegd, zo gedaan. Mijn achterbak had ik afgelopen weekend al volgeladen. Toen eerst met hout en alle zaagspullen. Bij het opruimen van het Boshuis op maandagochtend kom ik gelukkig nog net op tijd mijn helm tegen, die ook de auto nog in gaat. Daarnaast een kettingzaag, benzine, olie, emmertje met gereedschap, zaagschoenen en zaagbroek. Thuisgekomen haalt manlief het hout uit de auto, ik gooi later de golftas er weer in. Met deze achterbak vol rij ik donderdag naar Noord-Holland, waar de nichten een hele gastvrije boerderij onderhouden. Vanuit de achterbak kleed ik mij om in alle beschermende kleding en start de kettingzaag. Nicht D. haalt ondertussen het trapje uit de schuur. Dit trapje heeft als voordeel dat ik ruim onder mijn schouder kan werken, stevig sta en voldoende afstand van de stam kan houden. Ik snap dat het meeste wilgen knotten door vrijwilligers met de hand moet worden gedaan. Veel wilgen zijn hoger (je ziet het pas, als je er op let...ik zie opeens weer heel veel wilgen), daardoor moet je er een ladder tegenaan zetten en dan kom je veel te dicht bij de takken uit.

Ik begin willekeurig middenin met een wilg en werk gestaag in drie kwartier naar links, 12 wilgen af. Veel oefenen is gewoon nodig om met gevaarlijk gereedschap veilig te blijven werken. Daarom zijn deze uurtjes voor mij zo belangrijk om behendigheid te houden. Slechts 1 keer maak ik een overkomelijk foutje waarbij ik niet goed sta en de zaag een kleine terugslag geeft. Ik behoud mijn evenwicht ruimschoots, dit is precies waarom veilig werken belangrijk is! Nicht is ondertussen begonnen met het verwerken van de takken in de takkenwal.

Zoals te zien is op het filmpje regent het verderop. Wij staan echter nog in de stralende zon en ik trek op een gegeven moment mijn jas uit want het is te warm en het werk inspannend.

We gaan rond een uur naar binnen, ons even ontdoen van de lagen kleding en zware schoenen (bij mij). Ik bewonder de vorderingen van de grootschalige verbouwing binnen. Vervolgens ga ik in de altijd lekker warme keuken zitten kijken hoe de nicht lunch voor ons maakt. Heerlijke boterhammetjes, stukje fruit. Er is altijd thee in een thermoskan. De nicht heeft een hotelopleiding gedaan, ik vermoed dat ze daarvoor dit soort gastvrijheid ook al in zich had. Ik voel me altijd welkom, ook als ik niet een klusje kom doen of zoals nu ervaringsuren draaien. Collega-nicht schuif ook aan voor een snelle lunch. Ondertussen betrekt de lucht.

Na de lunch ga ik de overgebleven zeven wilgen ontdoen van hun takken. Het miezert inderdaad, met mijn helm op merk ik er niet al te veel van. Dit zijn de wilgen bij de moestuin, dus als het knotten gedaan is help ik even met deze takken verwerken. Zo veel rommel achterlaten kan ik niet. We drinken, nadat ik de achterbak weer volgegooid heb, nog een kop thee voordat ik met een hele mooi schaal lentegoed als volledig onnodig bedankje, tevreden huiswaarts rij. Het was weer een leuk klusje op een mooie winterdag.

Met dank aan nicht de 'After' foto. Was ik weer vergeten te maken.

Dit blog schrijf ik trouwens op zaterdag, terwijl het inderdaad stevig waait en er de nodige regen naar beneden valt. Geen idee hoe het in Noord-Holland is, maar ik zit tevreden bij een haardvuurtje.