De waakdienst bij mijn huidige werkgever bestaat uit eens in de zoveel weken achterwacht zijn voor de manager van dienst, bij ons de Major Incident Manager afgekort MIM’er geheten. Deze MIM’er zorgt buiten werktijd voor het prudent oplossen van grote verstoringen. Mocht hij of zij er niet uitkomen of het duurt te lang, dan vind er escalatie plaats naar directieniveau, oftewel de waakdienst waar ik regelmatig de wacht had.

In de week van de waakdienst hield ik altijd een meer dan schuin oog op de verstoringen om te kijken of die vlot werden verholpen. Verstoringen die overdag ontstaan kunnen leiden tot een escalatie in de avond. Een verstoring die buiten kantoortijden ontstaat, kan midden in de nacht leiden tot een escalatie. Dat hield in dat ik mijn telefoon extra hard zette in de week van de waakdienst en met een oor half open sliep. Dat is nu voorbij! Heerlijk.

Bij DSM was het nog erger, kan ik mij herinneren. Daar was ik de 24/7 voor alle medewerkers die aan het reizen waren en met een urgente vraag zaten. Daardoor kon ik op elk moment gebeld worden door hen, behalve als er niemand aan het reizen was. Na dat jaar van 24/7, waarbij alleen met Kerst en Oud en Nieuw ik geen dienst had, heb ik de telefoon met heel veel plezier uitgezet en heb ik heerlijk geslapen. De telefoon kon namelijk niet afgaan.

Onze gekke bruine monsters. Ik had hun pasgewassen dekentjes naar beneden gegooid, ze zijn er gewoon op gaan liggen slapen. De hele ochtend. Ondanks dat ik regelmatig langs liep.

Wat ook klaar is, is de halfjaarlijkse afsluiting van de financiële boeken. Op donderdag 27 juli gaan de laatste cijfers naar Aegon Group, de moeder voor het eerste half jaar. Ik was als belangrijk persoon aangemerkt om dit te realiseren en ik had afgesproken tot het moment dat dit klaar is, volledig beschikbaar te zijn. De afgelopen weken hebben we inderdaad de nodige problemen gehad waarbij snel ingrijpen noodzakelijk was. Of het altijd nodig was dat ik zelf ingreep, laat ik maar even in het midden. Blijkbaar vonden ze het belangrijk dat ik met mijn ervaring hier nog bij aanwezig was, mijn team heeft de problemen prima opgelost. Daar hadden ze mij niet voor nodig.

Desondanks voelt het alsof er een grote last van mijn schouders valt. Donderdagavond ben ik dan post-projectachtig moe en kom ik tot niet meer dan stom filmpjes kijken en vroeg gaan slapen. Omdat het allemaal toch behoorlijk soepel is verlopen, met slechts 2 dagen vertraging door iets in de data (niet in ‘mijn’ IT), had ik achteraf gezien best per 1 augustus uit dienst kunnen gaan. Als het niet goed was gegaan, hadden we de eerste week van augustus nog nodig gehad.

Mijn agenda overziend tot en met 14 augustus begint het werk op te drogen. Toch heb ik het ook nog druk, maar niet langer meer dan 40 uur in de week. Zo kan ik op vrijdagochtend mijn boekenkast opruimen en plaats maken voor nieuwe aanwinsten. De stapel van de foto heeft een nieuwe bestemming gekregen. Ook ontdek ik, weer, dubbele boeken. Niet zozeer omdat ik ze zelf dubbel heb gekocht maar blijkbaar heb ik uit de overlevering van de boekenkasten van mijn ouders toch wat zaken weer verdubbeld. Door mijn werkkamer uit te mesten en op te ruimen, komt ook mijn hoofd tot rust. De katjes kijken me meewarig aan en draaien zich in hun doos met schoon kleedje in de boekenkast nog maar eens om.