Het weekend begon zoals zo vaak met oefeningen en daarna met manlief een rondje wandelen. We hadden het zo uitgemeten dat we langs de bakker terug naar huis konden. Daarna werd het tijd om het trappenhuis leeg te maken. Komende week gaan de schilders aan het werk. Grote trap naar de eerste verdieping en de grote lamp van het plafond af. Eerst glaasjes los, lamp eruit, daarna draadjes los en het skelet van de lamp tenslotte op een kast gelegd. Daarna werd de grote trap voor de kledingkast klaargezet. Zodat de Friese klok uit de gang beneden door mij uit de weg kon worden gelegd. Grote trap vervolgens naar beneden om daar de grote lamp uit elkaar te halen en op de hoge kast in de woonkamer weg te leggen. Terwijl manlief elke keer iets op die hoge trap deed, haalde ik ondertussen andere schilderijen en dergelijken van de muur en borg deze veilig op. De twee bruine monsters, a.k.a. onze burmezen, keken elke keer op gepaste afstand toe. Toen was de tweede verdieping aan de beurt. Met vereende krachten haalde we het grote schilderij van de muur om daarna de kast samen leeg te halen. Met spanbanden werd de kast daarna stevig gemaakt, zodat we deze op zijn kant mijn kamer in konden tillen. Daarbij hebben we ontdekt dat mijn kamer lager is dan de gang, want de kast kon niet omhoog. Dus deze werd op zijn zijkant tegen het raam gezet.

Zo waren we al klussend en verhuizend toegekomen aan wat mogelijk was om vandaag te doen. De rest van de zaterdag lezen we, slaap ik nog een uurtje, stoken we een kachel, eten een hapje en gaan we op tijd slapen. Ik lig zelfs al in dromenland voordat de avondklok ingaat.

Op zondagochtend beginnen we op tijd met de rest van de klusjes. Inpakken van kleren, medicijnen (hij), laptops en werkspullen (ik), eten voor de burmezen, eten voor ons enzovoort. We verzamelen alles wat mee moet voor een weekje logeren in Friesland. Ook halen we de laatste dingen van de muur, ontruim ik de hal waardoor de woonkamer lekker vol staat en drinken we nog een beker thee. Ik prepareer de auto voor het vervoer van de koninklijke hoogheden de burmezen. We zijn zo op tijd dat ik nog een snel rondje Wilhelminapark loop, alvorens de auto te gaan voorzien van alle tassen, kratjes en tenslotte poezenmand met inhoud en manlief. Ik rij ons, terwijl zij drieën op de achterbank gezellig tegen elkaar aan kwebbelen, in een rustig tempo naar de bekende plek in Friesland.

Alweer een mooie tekening in een boom.

Daar laden we de auto uit en laten de beesten weer los. Ze zijn hier een paar weken geleden ook nog geweest, dus binnen luttele momenten rennen ze weer vrolijk rond. Wij pakken nog even wat spullen uit om daarna naar de heerlijke koffie met appeltaart te gaan, om bij te praten met mijn ouders. Er gebeurt niet zoveel in ons aller leven, dus veel is er niet om over te praten, maar het is wel altijd heel gezellig. De nieuwe hond is ook altijd aanleiding voor gesprek, aangezien hij er alweer helemaal twee maanden is en ze elke dag nog van elkaar leren.

Na de koffie gaat de hond nog even op trainingsronde met mijn vader. Als ze terug zijn is het tijd voor mij om met quad, aanhanger en alle zaagspullen het bos in te gaan. Ik hou me ruim twee uur bezig met takken verzamelen voor de takkenwal en daarna een hangende berk te vellen nadat ik de omgeving heb ontdaan van bramen. Ik sta tot mijn enkels in het water, dit is eigenlijk geen weer om dit werk te doen. Dus ik zoek het na deze boom, die netjes in stronken in de aanhanger verdwijnt, het weer wat hoger op. Ik kap links en rechts nog wat takken en afgeknapte bomen, alvorens ik een omgewaaide grove den in het heidenveld in stukken zaag en versleep naar het pad. Die kan mooi op een volgende keer takken verzamelen mee naar de houtwal.

Mijn rug is na het uit- en inhuizen van vorige week voor het oliën van de vloer en deze bosarbeid echt wel toe aan wat rust, dus ik rij weer terug naar het erg om de berk in moten uit te laden in het kloofhok en al het gereedschap weer terug te zetten. Manlief maakt thee en een cracker kaas voor me. De thee is nog niet drinkbaar, of de grote hond loopt langs het raam. Dat is voor mij een teken dat er gewandeld gaat worden, dus ik schiet snel in mijn jas en laarzen om mijn moeder te vergezellen op een rondje bos. Kan ik haar meteen laten zien wat er aan werk verzet is.