Ook deze zondag, mijn vierde dag in quarantaine, slapen we uit. Tot half zeven. Ik hoest bijna niet meer en hou daarmee mezelf ook niet wakker. We hebben lekker lang geslapen. Na de gebruikelijke ochtendrituelen ga ik planken. Ik sla een oefening over en doe een oefening aangepast. Verder gewoon weer terug in het ritme. Met wat kleine onderbrekingen werk ik mij vervolgens in drie uur tijd door twee pittige dossiers heen. Wat moet dat moet, het werk blijft niet wachten. De man maakt ondertussen de binnenkant voor het woonkamerraam schoon en maakt daarna suddervlees. Zondagseten, het huis ruikt er heerlijk van, ik kan het zelf op mijn werkkamer ruiken. Nog steeds niets mis met mijn reukvermogen.

Een handenbindertje, a.k.a. Charlie

Ondertussen brengt zus hout en groenten uit Friesland. Mijn ouders hebben De Krat, maar eten minder dan het krat levert, daarom krijgen wij af en toe (veel) groenten mee. Superlief van zus dat ze het wil komen brengen, net zoals ze gisterochtend hier alle Sinterklaasspullen en andere zaken voor Friesland, broer en haarzelf is komen ophalen.

De man heeft ondertussen ontdekt dat de achterdeur in de gang niet van het slot te krijgen is. De achterdeur in de keuken is geblokkeerd door de steiger van de schilders. We hebben een uitdaging. Want we willen graag de trap van de binnenplaats naar binnen hebben. Waarom? Omdat ik het stoute idee heb om vandaag de kerstversiering op te hangen. Het is pas 4 december. Klopt! Geheel tegen mijn eigen regels. Die schrijven namelijk voor om dat pas na Sinterklaas te doen. Nu hebben wij gistermiddag alvast Sinterklaas gevierd, met alle goede gaven en gedicht van Zusklaas. Plus ik verveel mij. Mag niet naar buiten, wandelen, energie kwijtraken. Dus ik heb de man zover gekregen om vandaag te helpen.

Nieuwe aanwinsten

De achterdeur in de keuken kan ver genoeg open voor mij nadat de man een van de verstevingsbalken van de steiger verschoven heeft. Ik wring mij door de kier. De man heeft het slot van de andere deur al van binnenuit ingespoten, ik doe het nu van buiten. Desondanks is er nog geen beweging in te krijgen. We drinken eerst maar een kop koffie. Daarna demonteer ik wat dwarsverbanden van de steiger, waardoor de deur verder open kan. Terwijl ik in de gang de sleutel probeer om te draaien, wrikt de man met een mes de schoot. Ik voel wel beweging, maar er is geen beweging. Voordat de man de slijptol gaat pakken, wisselen we van positie. En zowaar, het lukt ons om het slot open te krijgen. De man steekt de sleutel in zijn zak, voorlopig maar even zonder dit slot doen. Totdat hij een nieuw slot kan kopen en erin kan zetten. De deur heeft nog twee opzetsloten, die moeten voldoen voorlopig. Dat was hindernis nummer 1.

Samen lopen we naar boven om de kerstspullen te gaan pakken. De man is echter met zijn hand toch ergens blijven haken en heeft een bloedende vinger. Niet erg, maar voldoende om eerst eens een pleister op te zoeken. Hindernis nummer 2 noem ik het.

Nog meer nieuwe aanwinsten

Daarna verdelen we de verschillende onderdelen van de kerstversiering over het huis. Beneden testen we de lange guirlande met de batterijen. Alhier hindernis nummer 3. Een deel van de verlichting doet het niet goed. Er blijken uiteindelijk 2 breukjes in de draadjes te zitten. Terwijl ik lunch maak, prutst de man het nodige los en bereid wat soldeerwerk voor. Ik ga met een doos met kerstversiering en mijn thee naar boven, de katjes volgen mij braaf als hondjes. Zo kan de man rustig solderen. Ik versier alvast de guirlande op mijn werkkamer en hang mijn kerstster voor het raam op. De man, a.k.a. McGyver, heeft alles weer netjes aan de praat gekregen. Ik versier de krans op de voordeur terwijl hij zijn gereedschap opruimt. Dan hangen we samen de grote guirlande in de keuken op. We hebben de hindernissen overwonnen, ik kan beginnen aan de grote klus. Met meer geduld dan andere jaren en met goed uitkijken dat ik niet van de trap val, bevestig ik vervolgens de rest van de 350 vogeltjes, 2 katjes, 3 nestkastjes en 2 vogelkooitjes. Waarom met meer geduld? Omdat ik denk dat er nog wel een paar bij zouden moeten kunnen passen. Als ik met iets meer zorg de vogeltjes ophang, kunnen er meer in. Mijn hypothese blijkt te kloppen, de grote guirlande ziet er een stuk minder druk uit dan vorig jaar. Terwijl er meer vogeltjes in zitten.

Zo gezellig, deze twee knuffels bij alles wat ik doe. Ik kan nog geen 30 seconden zitten of.....

Een paar uur later dan bedacht ben ik klaar. Ik ruim de woonkamer op, zuig zoveel mogelijk gevallen glitter op, zet thee, maak de houtkachel aan. De man komt ondertussen helpen met de trap weer buiten zetten, het gebrachte hout opruimen en ook de katjes durven zich weer beneden te laten zien. We sluiten de klus af met een kop thee en ik eet nog een stuk marsepein. Het is tenslotte wel nog 4 december. Ondanks alles hebben we het maar weer mooi voor elkaar, op deze dag. Tevreden nestel ik mij op de bank voor het schrijven van dit blog.