De week begon in Leeuwarden, met een intensieve en gezellige program increment dag 1 planning. Bijna iedereen was op kantoor. In plaats van voor de elfde keer mijn verhaaltje af te draaien had ik een pubquiz georganiseerd met daarin alle belangrijke wetenswaardigheden uit mijn verhaal. Na 10 keer vertellen zouden ze het wel ongeveer moeten weten. Dat deden ze grotendeels. De kracht van communicatie is tenslotte de herhaling. De dag eindigde om half zeven met het teruglopen naar de auto met de harde kern van deze dag (ready team en ik). Ik had een open Ketelbrug, een practical joke waarvan ik elke keer een foto maak om aan een zeilvriendje te sturen. Een gekke routine.

Op dinsdag had ik de eerste dag van de program increment planning in Den Haag, zowel bij mijn eigen afdeling daar als bij een afdeling waar we heel veel mee samenwerking. In Leeuwarden werd ondertussen de tweede dag gehouden, zodat ik met het nodige kunst- en vliegwerk bij alle belangrijke momenten aanwezig kon zijn. Ook hier was de dag pas om half zeven afgelopen.

Op woensdag was ik weer in Den Haag, nu voor ‘slechs’ de tweede dag van de twee program increment planningsdagen aldaar. De dag werd afgesloten met een gezamenlijke borrel, heel gezellig. Ik was ruim voor zes uur er klaar mee en onderweg naar huis.

Op donderdag had ik het briljante plan om thuis te werken. Echter, de baas van de baas was over uit de U.S. en we hadden nog een kennismakingsgesprek gepland, dus toch maar gebruik gemaakt van de gelegenheid om even face-to-face elkaar te spreken. Aangezien er ook een feestje voorbereid werd op het parkeerterrein, moest ik de hele dag op kantoor werken of de auto ergens in de wijk zien kwijt te raken. Het werd de hele dag op kantoor werken. Na mijn laatste vergadering waarvoor ik er was, ben ik met piepende bandjes naar huis gereden voor een borrel met mijn vorige baas. Even bijkletsen.

Vrijdag ben ik op tijd met wat opgenomen vergadering op de koptelefoon naar Leeuwarden gereden. Ik had daar een lunchwandelafspraak, die we gebruikt hebben om een bakje kibbeling te scoren op de markt. Aan het eind van de dag was er een bedrijfsfeestje. Even na vijf uur zijn we daar met een groepje heengelopen. Geheel volgens traditie waren er frietjes. Want voor mij is vrijdag frietjesdag. Of pizza. Of shoarma. Of heel soms sushi. Vrijdag is ‘er wordt eten bezorgd-dag’. Ik ben nogal gehecht aan dergelijke routines. In dit geval, bedrijfsfeestje, vergezeld van een 0% biertje. Na een cornetto toe werden de aanwezige directeuren, daar ben ik er een van, uitgenodigd voor een soundcheck op het podium. Niet dat ik iets ging zeggen, vooral even leuk lachen, bloemen uitdelen en foto’s maken. Met een koptelefoon op. Net zoals iedereen.

Daarna werden nog de nodige silent disco maar dan anders energizers gedaan. Ik had er al snel genoeg van, mijn ouders had ik beloofd er uiterlijk half tien te zijn. Dus via de AH voor wat ontbijt ben ik even na acht uur naar mijn auto gelopen en was ik rond negen uur bij mijn ouders. Nadat ik twee dassen een wei over had zien hollen en een ree zag springen. Twee dassen! Terwijl het nog licht was. Heel bijzonder.

Bij mijn ouders heb ik een glas wijn gedronken en na het bijpraten ben ik met het restant van de fles naar het Boshuis vertrokken. Ik had nog niet echt slaap en ben pas tegen elf uur naar mijn bedje gegaan. Desondanks was ik op zaterdag gewoon weer om half zes wakker. Zonder bril op mijn telefoon leek het half zeven. Na het meegebrachte ontbijt ben ik aan de weekendkranten begonnen en rond half negen wat hout gaan kloven. Aansluitend de niet meer gebruikelijke maar vanwege het is ’s avonds nog te warm toch ’s ochtend wandeling met Paco (grote hond), Bliksem (kat) en mijn moeder gemaakt en de klusjes in het bos opgenomen. Sommige paden zijn bijna niet meer begaanbaar door het welig groeiende groen. Ook op het terrein bij het huis (binnen het hek) moet er het nodige gebeuren, dus na de koffie begin ik daaraan, met de bosmaaier. Na de klusjes in het bos is het tijd voor lunch en middagslaapje. Ik verslaap mij ruimschoots tot half vijf, als het alweer tijd is voor een borrel. Aansluitend kookt mijn vader uit het Krat een heerlijke wokschotel chinese kool met kip en bijbehorende wortelsalade. Heerlijk. Ik verhuis daarna weer naar het Boshuis voor een avondje wijn drinken en kranten lezen. Deze keer lig ik er wel op tijd in.

Op zondagochtend lukt het om uit te slapen, tot kwart over zes. Niet dat ik niet al wakker ben om half zes, maar ik blijf deze keer gewoon liggen soezen. Na het ontbijt ga ik wat aan het werk doen en om half negen sta ik weer in het kloofhok. De rechterkant is nu zo goed als opgeruimd, er staan nog vijf of zes te lange stukken berk die een keer een kettingzaag moeten zien voordat er een kloofbijl ingaat. Het hoge kloofblok, van een stuk berken, is ondertussen doormidden. Niet dat het ooit een lang leven beschoren was, daarvoor is het te zacht. Van de eiken die nog in het bos liggen ga ik twee nieuwe kloofblokken afzagen, een wat hogere en een wat lagere. Die zullen wat langer meegaan dan de vijf jaar dat dit kloofblok erover heeft gedaan.

Ook nu, terwijl ik de derde kruiwagen aan gekloofd hout opberg in het houthok, komen de nodige honden langs. Tess, de nieuwste hond, vind mij nog niet alles, dus ik ruim de spullen op, zodat we daarna Paco en Bliksem kunnen gaan uitlaten. Terug thuis krijgen we een kop koffie van pappa, daarna pak ik mijn spullen bij elkaar en rij met geen enkele brug open (dat is een redelijk unicum) terug naar huis, voor de lunch, een middagslaapje (met Leila) en rustig het weekend uitdeinen met een glaasje wijn. Routines, ik vaar er wel bij.