Op woensdagmiddag dus, kijk ik in mijn agenda voor de volgende dag. Ik loop alle afspraken na en zie bij een lange afspraak op donderdagochtend dat het op locatie is. In Den Haag. Geen hybride/inbelmogelijkheden. Het is ook een afspraak waarvan we hebben afgesproken om deze weer fysiek te gaan doen, eens in de twee weken. Ik heb zeker niet zitten opletten foeter ik tegen mijzelf. Want in de middag heb ik een aantal fysieke afspraken in Leeuwarden, waaronder een afscheidsborrel.

Niet getreurd, in overleg met mijn secretaresse besluit ik dat het een rondje IJsselmeer gaat worden. Dus op donderdagochtend zit ik rond half zeven in de auto naar Den Haag. Ik ben iets te vroeg voor het kantoor, dat gaat pas om half acht open. Dus ga ik snel even tanken. Tijdens deze rit komen er twee mails binnen. De eerste is de toevoeging van de inbelmogelijkheden voor de vergadering waarom ik naar Den Haag rij. De tweede is de mededeling van de voorzitter dat hij thuis werkt vandaag. Daar gaat mijn goede gedrag. Gelukkig wordt de voorzitter door een aantal van de deelnemers ongenadig op zijn nummer gezet over zowel tijdstip van melden als niet aanwezig zijn uiteindelijk. Daar is geen reden voor. Wij, de wel aanwezigen, hebben in de boardroom veel lol met elkaar. Aansluitend loop ik een rondje over twee afdelingen en heb veel ‘toevalsontmoetingen’ en even bijpraatmomentjes. Een van de redenen waarom ik graag op kantoor ben. Ook bij mijn lunch, een beker yoghurt met cruesli, spreek ik nog even wat mensen. Aansluitend stap ik in de auto, met een aantal vergaderingen op de carkit. Vijf, om precies te zijn. Allemaal half uurtjes, achter elkaar, waar ik vooral mag luisteren en af en toe even wat mag zeggen. Gaat prima, terwijl ik over de Afsluitdijk naar Leeuwarden rij. Daar heb ik nog een paar hybride vergaderingen en een fysieke. Gewoon, omdat het soms echt beter werkt dan via een schermpje.

Dan ga ik naar de Irish Pub in Leeuwarden. Daar schenken ze vandaag groen bier, want het is St.Patricksday. Ik ben er vooral voor het afscheid van een collega die na 23 jaar de overstap heeft gemaakt naar de Belastingdienst. In de afgelopen paar jaar hebben we een mooie dialoog gevoerd over wat hij bij mij aan het doen was en zijn werkelijke passie. Daar is uitgekomen dat hij een jaar lang opleiding krijgt en dan weer gaat doen waar hij goed in is. Dat werk bestaat niet meer bij mij, dus een win-winsituatie. Mooi om te zien wat de verschillende reacties zijn van collega’s. Sommigen vinden het gaaf, sommigen gek dat hij na zoveel jaar weggaat.

Om zeven uur zit ik weer in de auto. Met het terugluisteren van een paar opgenomen vergadering op de carkit rij ik met 130 km/u naar huis. De katjes wachten vol smart op hun bordje eten, manlief is buiten spelen en ik heb de voerdienst. Zo sluit ik het rondje IJsselmeer af, met het besef dat ik een hele lekker rijdende auto heb die ook dienstdoet als kantoor.

Op vrijdag heb ik een iets minder heftig rondje, namelijk Utrecht-Den Haag-Rotterdam. Dat valt dan best mee.