Op het juiste moment op de juiste plek

Op het juiste moment op de juiste plek

Ik ben veel op kantoor en ook online zo benaderbaar mogelijk deze week. Dat helpt om mijn medewerkers al hun vragen te laten stellen en hun aannames duidelijk te krijgen. Ik onderscheid weer duidelijk de twee groepen medewerkers: de groep van alles is slecht want ik heb er zelf geen zeggenschap over en de groep het komt heus wel goed en anders gaan we toch gewoon wat anders doen. Heerlijk. Ik herken beide emoties, maar voordat we in Nederland onder een brug slapen met ons allen zijn er toch echt andere zaken aan de hand dan een goedmoedige overname van onze werkgever.

Charlie vindt veel best, als hij maar op schoot mag liggen

Ook tijdens het jaarlijkse afdelingsuitje in het noorden van het land, wat vanaf nu bowlen en gourmetten is wat ons betreft, gaat het er veel over. En ook niet, het werk gaat namelijk vooralsnog gewoon door en het is veel werk. Een integratie levert alleen maar meer werk op voorlopig. Het is een supergezellig samenkomen van veel collega’s met een hele ontspannen sfeer, veel lol en elkaar ontmoeten en beter leren kennen. Supertof.

Leila heeft een extra dekentje over zich heen getrokken, het is haar te koud

Tijdens het gourmetten ga ik andere dingen doen, namelijk even naar mijn vader in het ziekenhuis. Ik ben zijn eerste bezoek, vandaag is een pacemaker geplaatst. Ik vind hem niet alles, hij is wat hees. Op woensdag blijkt waarom, hij heeft een zeldzame maar wel bekende complicatie van een klaplong gekregen. Dat betekent verdere ingrepen en langer verblijf in het ziekenhuis. Mijn moeder, hoe lief en zelfstandig ook, heeft wat tegenslagen op het erf. Daarom besluiten mijn zus en ik om vrijdag gepland naar Friesland te gaan om even te helpen. Het is niet mijn verwachting dat mijn vader dan alweer thuis gaat zijn.

Maar het tegendeel is waar. Op vrijdagochtend klus ik mij door nog een vergadering en veel administratie thuis heen. Ik ben net even buiten een boodschap doen als zus appt met het verzoek om ogenblikkelijk te vertrekken in plaats van op de geplande tijd. Vijf minuten later sta ik weer thuis, de auto is al gepakt en kunnen we gaan. Mijn vader blijkt voldoende hersteld te zijn om naar huis te kunnen, wij gaan hem ophalen bij het ziekenhuis en thuis brengen. Zo gezegd, zo gedaan.

De man heeft een tas voor lekkernijen meegegeven, zodat we een tompouce kunnen eten bij de thee. Daarna doen we wat kleine klusjes, zoals het erf een beetje opruimen. Mijn vader ontdekt dat hele dagen in bed liggen wachten in het ziekenhuis zijn conditie geen goed heeft gedaan, hij gaat terug naar de bank terwijl mijn zus en moeder even met een hond naar de dierenarts gaan. Ik rij ondertussen een rondje door het bos om hout op te halen.

Na de borrel koken mijn zus en ik. We beginnen met snijden, daarna zet ik wat pannen op het vuur en geeft zus het een en ander op het juiste moment aan. Ondertussen regelt ze bestek en tafelzuur op tafel. Heerlijk, kan ik in de pannen blijven roeren.

Er staan twee reeën op deze foto......

Na het eten ga ik naar het Boshuis en op tijd naar bed, zus volgt wat later. Op zaterdag, wat voor mij als zondag voelt, zijn we op tijd op en gaan we lekker een rondje wandelen. De lucht prikt, we zien reeën en een damhert, genieten van de zonopkomst. Dan gaan we even ontbijten (ik een kopje thee drinken, heb al ontbeten) bij mijn ouders. Het normale leven vindt weer zijn weg, Mamma en zus gaan boodschappen doen, tanken en zorgen dat bij een volgende gelegenheid er niet ogenblikkelijk misgegrepen hoeft te worden in alle voorraden.

Een vriend draait hout, daarom neem ik wat blokken mee deze keer

Na de koffie en nog wat laatst klusjes rijden zus en ik weer richting ons eigen huis om te genieten van de rest van de zaterdag. Ik ga op zondag weer, gepland, naar Friesland. Ik mag nog een keer koken (pompoencurry met rijst) en maandag gewoon weer door naar het werk. Alle scenario’s voor pappa ophalen uit het ziekenhuis voor de komende week zijn weer van tafel, hij is thuis en moet even aansterken en zijn gewone klusjes oppakken. Net zoals mijn moeder.

De man heeft stoofpeertjes gemaakt. Superlekker!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *