Dat was nodig. Zowel voor veraf als voor lezen moest er het nodige gebeuren. Dus zit ik nu aan de multifocale bril. Dat is op een andere manier wennen. Wat is de lekkere afstand voor lezen, waar kan ik het beste doorheen kijken als ik wil typen? Ik type blind, meestal al mijmerend kijkend in de verte. Uit het raam, zo te zeggen. Het op en neer schakelen naar een beeldscherm werkt dan nog niet helemaal vanzelf. Dat zit in een ander stukje van mijn nieuwe bril blijkbaar. Met de laptop gaat beter dan met de computer.

Wat ook erg wennen is om naar de grond te kijken tijdens het wandelen. Daarvoor moet ik nu mijn hoofd bewegen in plaats van alleen mijn ogen. Het is allemaal net anders dan voorheen. ’s Avonds gaat het beter dan overdag. Blijkbaar ben ik dan al gewend dat ik niet alles hoef te zien.

Ook in het museum was het wennen. We hebben genoten van Picasso-Giacometti in Voorlinden. Lezen van tekst in het boekje gaat me voorlopig beter af dan lezen van teksten op de muur. Kunst blijft gelukkig kunst, daar kan ik uren naar kijken en beleven. Voorlinden heeft de mooiste kunst, zowel binnen als buiten (zie topfoto).

De hoofdpijn is weg, net zoals het meeste van de misselijkheid die ik door al het focussen en niet meer scherp krijgen opliep gedurende de dag. Nu de vermoeidheid nog wegkrijgen. Door minder te werken, meer leuke dingen doen op zowel het werk als daarbuiten, ontspannen door in te spannen. Of door gewoon toch op de bank in slaap te vallen, bij een snorrende houtkachel en twee snorrende bruine katjes ervoor. Wat helpt is dat ik weer iets minder ga reizen. Kantoor is dicht dankzij de regering. Niet dat we daar elkaar aanstaken. Zelfs verre van dat. We mogen het afkloppen, maar geen enkele besmettingshaard op ons kantoor is oorzaak geweest van uitval van collega’s. Dus het voelt een beetje oneerlijk. Net zoals de restaurants die vroeger dicht gaan. Ook dit gaan we gewoon weer doen, natuurlijk, maar ik merk dat mijn elastiekje minder rek aankan.

Mijn zegeningen tellend kijk ik weer fris de wereld in. Blijven genieten van alles dat er is. Knisperende bladeren op de paden, bomen nog vol goudgeel of roodbruin blad, heerlijke muziek, genoeg hout voor de kachel, apple crumble vers uit de oven, een glaasje wijn. Het vinkenlijstje afwerken gaat goed, ik kom nog niet altijd aan het eind toe. Oefening baart kunst.