De werkweek begint in Leeuwarden. Het is duidelijk merkbaar dat het meivakantie is. Zowel het aantal medewerkers op kantoor als online is beduidend minder dan anders. Ook op straat is het anders druk, veel schoolkinderen met ouders of grootouders. Verder is het 1 mei, in mijn internationale teams toch echt een vrije dag.
Op dinsdag ben ik in Den Haag, ook hier is het verhoudingsgewijs rustig. Zo kom ik wel aan wat werken toe. Totdat ik besluit een escalatie door te zetten, zodat de rest van de week gevuld wordt met heel veel overleggen met een en dezelfde leverancier. Ik ben klaar met alle discussies en zet de snelkookpan aan.

Op woensdag heb ik een bijzondere dag. Na wat werken ga ik naar de kapper voor een reguliere knipbeurt. Daarna laat ik mijn haar voor de verandering een keer föhnen. Het ziet er daarna super gelikt uit. Ook heb ik mijzelf in de make-up gezet, de blauwe kringen onder mijn ogen krijg ik ook met goed slapen niet meer weg. Een beetje nadruk leggen op mijn ogen, appelwangetjes ietsje camoufleren en met een beetje lippenstift vind ik mijzelf een stuk beter presenteerbaar. Want na de kapper ga ik weer naar Amsterdam voor wat ik het belangrijkste gesprek van de reeks vind. Het is namelijk het gesprek met de man die ik mogelijkerwijs ga opvolgen en die binnen het bedrijf een andere functie krijgt. Zijn goedkeuring is voor mij belangrijk, omdat hij iets fantastisch heeft opgebouwd en dat natuurlijk niet zomaar aan iemand wil gaan overdragen. Het is een heel leuk en geanimeerd gesprek, we zijn het over fundamentele zaken echt wel eens. Met een tot ziens verlaat ik het pand en rij ik naar Den Haag voor de eerste van de drie leveranciersvergaderingen deze week. De messen zijn geslepen aan alle kanten, we spelen het spel scherp vandaag. Nadat ik mijn onderhandelingspositie heb verteld en wat ik echt belangrijk vind, zijn we voldoende op elkaar afgestemd. Ik handel nog wat andere gesprekken af voordat ik mij omkleed en naar de golfbaan vertrek. Daar speel ik met een van onze system architecten negen holes. We worden langzamerhand beter, ik weet drie parren te spelen maar ook drie bogeys.

Op donderdag ben ik weer in Den Haag. We vieren dat na vijf jaar project we gisteravond conform de planning onze eerste nieuwe vorm van kwartaalrapportage hebben ingeleverd. Dat is een hele knappe prestatie, die helaas nog niet in het normale aantal werkdagen gaat. Er is het nodige gedaan tijdens de weekenden en feestdagen. Desondanks hebben we het wel allemaal gered, de geleverde IT heeft zich goed gehouden. Vijf jaar, het was een lang project.

Daarna krijg ik goedkeuring op een ander project dat we dankzij de aanstaande verkoop van ons bedrijf aan de concurrent moeten uitvoeren. Dit project moet in november gerealiseerd zijn, dat is mogelijk als ik het zo inschat. We nemen een extra maand de tijd in de planning voor onvoorziene omstandigheden. Voor ik het weet is het vier uur en mag ik voor mijn eigen troepen uitleg geven over alle bijzonderheden die spelen door de eerder genoemde overname. Ik besluit de dag met een 0.0 biertje in de huiskroeg, voordat ik naar huis rij.

Na het eten loop ik naar de binnenstad. Het is 4 mei. 10 jaar geleden begroeven we mijn broer op deze dag. Vandaag ga ik voor het eerst in 29 jaar naar het Domplein. Toen zat ik achter het orgel, te wachten tot de plechtigheden buiten gedaan waren en we binnen doorgingen met een programma. Ik kan mij niet meer herinneren wat we verder deden, alleen dat ik het reuze eng vond om voor het eerst officieel te registreren. We zullen het vast wel goed gerepeteerd hebben, ik denk dat ik ook toen tot het laatste moment de verschillende registraties droog heb geoefend. Dat doe ik nog steeds, al is het maar om enige routine in de handelingen te krijgen en ook blind naar de juiste registers op het juiste moment te grijpen. Deze keer sta ik buiten, stil te zijn. Na de toespraken loop ik weer terug naar huis.

Op vrijdag rij ik weer naar Den Haag. Ik heb eigenlijk maar 1 vergadering van een half uur met iemand die ook in Den Haag is en ik vind die vergadering belangrijk genoeg om de reis te maken. Ik ploeg mij met gezwinde vaart door een deel van de mailbox en actielijst heen, voordat ik mij weer meld in het overleg met de leverancier. Aan het eind van de ochtend heb ik ook de fysieke vergadering achter de rug. Dat betekent dat ik een gat in de agenda probeer te vinden dat ik weer naar huis kan rijden. Zo kan ik de week thuis eindigen met een vrijwel schone mailbox. De houtkachel kan aan, het is frietjesavond.

Op zaterdag doe ik een aantal klussen terwijl ik naar het inleidend programma van de Coronation kijk. Ik kan nog net Bryn Terfel het Kyrie in Welsch horen zingen voordat een gezellige plicht mij roept. Met man, zus, zwager en broer gaan we lunchen bij restaurant Wilhelminapark. We krijgen de tafel buiten onder de boom, diezelfde tafel waar we 9 jaar geleden in een andere samenstelling ons huwelijk vierden. Het scheelt 10 dagen.

We genieten ontzettend van elkaars gezelschap, verschillende verhalen, heerlijk eten omlijst met de nodige drank. De heren drinken allemaal iets anders bij het nagerecht, het levert een vrolijke foto op.

Op zondag zorg ik weer dat ik er zo goed als mogelijk uit zie, na de gebruikelijke zaken zoals toch nog wat werken, golftraining en even asperges halen. Wouter heeft namelijk tijd om een nieuwe statiefoto van mij te maken. Of twee. Dus ik zorg dat mijn haar netjes zit en besteed weer de nodige aandacht aan wat make-up. Ik ben niet heel goed in ontspannen staan terwijl hij met gekke houdingen en veel te grappige opmerkingen mij aanwijzingen geeft. Desondanks verwacht ik, zoals altijd, dat het weer publiceerbare plaatjes gaat opleveren. De nieuwe statiefoto of twee is nodig omdat ik hoop binnenkort een nieuwe werkgever te hebben. Dan wil ik graag een nieuw setje foto’s kunnen gebruiken.

Na de lunch thuis ga ik mij over het eten voor morgen buigen. Er komen verschillende collega’s uit Leeuwarden eten. We hebben namelijk tot het eind van de middag een vergadering bij de overnemende partij, bij mij om de hoek. Om nu tijdens etenstijd terug te rijden vond ik ongezellig, dus ik heb ze de optie gegeven om bij mij te komen eten. Ze hebben allemaal geaccepteerd. Dus ik bereid het eten voor, zodat het morgen alleen nog maar de oven ingeschoven hoeft te worden. Dan ben ik ook nog een beetje gezellig.

Na het schrijven van dit blog, dat ik doe als alles voor morgen klaar is en de keuken weer opgeruimd, zal ik ook de asperges voor ons eten vanavond koken, net zoals wat eitjes. Daarnaast zal ik wat botersaus maken, gewoon omdat het zo lekker is. Zo komt ook deze week weer tot een goed einde.