Het gaat weer naar de periode toe dat ik me een molletje voel. Het is heerlijk herfstweer buiten en daardoor ook grijs, nat met wind. Ik begin om half zeven in het donker te werken, per dag schuift het licht worden alweer snel op. ’s Avonds is het nog licht als ik het werk afsluit, alhoewel dat ook snel over zal zijn. Hebben we dit jaar nog wintertijd? Het zal wel, eind deze maand schuift de werkdag en de lichtbeleving dan een uur.

Het voordeel van thuiswerken is dat ik door de week overdag buiten kan komen. Even een wandeling maken terwijl ik meeluister op een vergadering, een kopje koffie drinken in de stad met bijvoorbeeld mijn baas of een andere collega, een boodschapje doen. Waar ik andere jaren eigenlijk alleen nog maar in het weekend even de herfstwind opsnoof, door de ritselende bladeren struinde of een spat zon opving moet dat deze herfst toch ook op andere dagen gaan lukken.

Gaat het genoeg zijn om mijn lichte neiging tot wat minder vrolijk zijn in deze periode te compenseren? Wat deze periode mij in ieder geval wel leert is niet te veel te verwachten van de toekomst en vooral te genieten van wat er nu is. Morgen kan het tenslotte weer anders zijn.