De zaterdag begon al om vier uur. Ik was te vroeg naar bed gegaan en daardoor ook te vroeg weer wakker. Blijkbaar heb ik in de kerstvakantie genoeg geslapen om weer redelijk bij te zijn. Onder de warme deken heb ik het tot zes uur sluimerend uitgehouden, toen was het geduld echt op. Met een kop koffie, een broodje jam en een glas jus begon de dag vervolgens. Zaterdagkrant erbij, op de tablet. Rustig aan beginnen. Om acht uur was ik helemaal wakker na de tweede kop koffie en de bakker open. Vers brood halen en tijd voor tweede ontbijt. Echt vers brood met roomboter, een traktatie. Met nog een kop koffie. Ondertussen had ik ook een boterhammetje voor de lunch gesmeerd en samen met wat water en een banaan in een tasje gestopt. De eerste krant uit, een boek dat ik aan het lezen was ook uit en een ander boek opgepakt. Om even voor tien uur loop ik naar de bushalte voor het hotel, check in en ga mee naar de haven. Klinkt gek, ben net gistermiddag aangekomen en ga nu alweer terug naar de boot.

Mijn rondje

Het is echter het begin van een lange wandeling. Een oud-collega stapt goedgemutst van de boot die mooi op tijd binnen is. In de afgelopen week heeft hij een wandeling uitgezet en ik heb gezegd dat ik ga afhaken op 11 kilometer. Hij doet er vandaag 22. We beginnen bij de boot en lopen dan met de klok mee linksom. Dus eerst langs de waddenzeedijk naar de jachthaven en vanaf daar buitengaards tot het Westerduinpad. We lopen eenzelfde tred en redelijk tempo, dat ons allebei bevalt. Zonder buiten adem te raken praten we bij over de periode achter ons, zijn werk (commissariaten, auditcommissies en lesgeven) en hoe het op mijn werk/zijn oude werk eraan toe gaat. Al wandelend drinken we wat water en eten een boterham. Hij loopt gemiddeld elke week een keer of een hele of een halve marathon. Vandaag is een halve. Ik ga dat niet redden, is mijn inschatting. Desondanks loopt het lekker. Vanaf de duinovergang bij het Westerduinpad draaien we het ruiterpad op om aan de binnenkant van de duinen naar de Badweg te lopen. Soms is het in de luwte van duinen of bos zodanig windstil dat mijn muts afgaat, soms lopen we met de wind op de kop en de wind door de haren, een enkele keer miezert het een beetje. Na de beloofde 11 kilometer heb ik nog wel zin en gaat het lopen nog goed. Dus ik draai na de Berkenpoel en het berkenbos daarachter rond de bunker mee richting Noordzee over het Reddingspad.

Zijn rondje

Daar is het dan wel gedaan met mij. Er beginnen wat pijntjes op te komen en ik vermoed dat ik een blaar heb gelopen. We nemen met een schoenenselfie afscheid. Hij gaat rechtsaf richting Willemsduin en dan terug naar de boot, ik linksaf richting de Marlijn en terug naar het dorp. De laatste kilometer(s) gaan wel in goed tempo maar met genoeg pijn.

Terug in het hotel doe ik mijn wandelschoenen uit en ga met mijn voeten omhoog lekker zitten lezen. De banaan beland weer in de fruitschaal. Zo keuvel ik de middag door, met een kopje thee, een strandkoek en Harry Potter.

Ik probeer nog een tukje te doen maar ondanks de vele kilometers lukt dat niet. Daarom lees ik mijn boek uit, maak een hapje te eten en schrijf dit blog onder het genot van een glaasje wijn.

Normaal gezegd struin ik op een dag als deze nog even de verschillende winkels af en zou ik misschien nog even naar Vespers zijn gegaan. Maar niet vandaag. Vandaag heb ik voor het eerst een langere afstandsloop gedaan.