Op Schiermonnikoog had ik een lichthuisje gezien en niet gekocht. Gewoon omdat ik op zaterdag wandelen was en de winkel op zondag dicht is. Lekker ouderwets. Thuis gekomen heb ik er nog een paar keer aan het lichthuisje gedacht, wat een teken is dat ik het blijkbaar toch wilde hebben. Dus op internet gezocht en aangekocht. Het was een kleine uitgave.

Ondertussen waren we op weg naar het concert vorige week langs de grachtengalerie gelopen met in de etalage onder andere werk van Cher Mattijsen. Ook deze waren blijven hangen afgelopen week, zowel bij de man als bij mij. De man had ook ontdekt dat tussen de beelden er een zat die Central Park heet.

Dus zijn we vandaag in de benen geklommen en weer naar de stad gelopen. Het toeval wilde dat het beeld in de etalage niet Central Park was, maar in de zending die zojuist geopend werd, er wel een Central Park zat. Dus konden we het beeldje rustig bekijken en beoordelen of dit een plekje thuis zou gaan krijgen. Zogezegd, zo gedaan. Met een looiige tas aan de arm waarmee ik een willekeurige voorbijganger een flink gat in de kop had kunnen slaan liepen we weer naar huis om de dame met lange benen een plekje op een plankje te geven.

Anke Birnie is onze volgende ontdekking. Daar moet ik echter nog even voor doorsparen.