Deze zaterdag was het op het erf klussen met mijn ouders en zus. Mijn vader is stukje bij beetje een fruitwei aan het uitkrabben, hij had alweer twee aanhangers vol afval op een hoop verzameld. Op aanwijzing hebben we daarna de grote appelboom gesnoeid en meer ruimte gegeven door de kop van een rododendron ernaast eraf te halen. Om daarna, na al het afladen van dit groenafval, een aanhanger takken te verzamelen. Na een kop thee zijn mijn vader en zus die gaan verwerken in een takkenwal, terwijl ik een kleine voorbereiding deed op de volgende klussen van de middag en wat rommel opruim in het kloofhok.

Om daarna de uilenkasten te gaan schoonmaken. Althans, ik hou de lange grote ladder vast terwijl mijn zus met emmer en schepje naar boven gaat. Bij het terug inschuiven van de ladder gaat het even fout, het losse deel schiet uit mijn hand en neemt een deel van mijn vest mee in een schamp van mijn bovenarm. Met recht een kleerscheur, waar ik verder zonder veel last vanaf kom. We moeten weer even iets beter nadenken. De andere uilenkast gaat alweer een stuk makkelijker. Routine doe je niet op door iets een keer per jaar te doen, is mijn conclusie. Het is wel regelmatig, maar niet routineus.

Terwijl de honden worden uitgelaten organiseer ik het meegebrachte diner van Restaurant Wilhelminapark, benodigde servies en steek ik de houtkachel aan. We genieten met wijnen en port uit de huisvoorraad uitgebreid van al het lekkers, na dit dagje rommelen op het erf.