Ik heb wel weer een loopje gehad met een doel, in plaats van voor de 365^ste keer een rondje te lopen omdat het zo goed voor me is. Dat was het voordeel. Op deze mooie zonnige zaterdag in september.

Het begon allemaal met de constatering dat de cover van mijn iPad uit 2018 gescheurd was. Precies natuurlijk op het randje waarmee deze aan de iPad klikt met de magneet. Niet meer te gebruiken. Met een doel voor ogen begon ik daarom na de lunch aan mijn dagelijkse wandeling: de iMac store in het centrum. Daar kan ik goed komen zonder door het centrum te hoeven, waar ik op deze zaterdagmiddag het nodige winkelende publiek verwacht. Wat ze er doen, snap ik ondertussen niet meer. Want in de iMac store, met de stukken cover in mijn hand, duurde het minuten voordat de verkoper mij het volgende duidelijk had gemaakt. Hij bleef maar vragen om de iPad of het type van de iPad, terwijl ik bleef zeggen dat ik eenzelfde cover wilde als ik in mijn hand had. Het duurde even voordat hij aangaf dat deze niet door hen verkocht worden. Deze winkel verkoopt alleen nog maar covers waar de hele iPad ingaat. Die wil ik niet, want ik ben verder zuinig op dat ding, wil alleen maar de cover om het scherm te beschermen en als steuntje om deze rechtop te zetten. Want in tegenstelling tot de vorige iPad van bijvoorbeeld manlief heeft mijn achterkant slechts lichte gebruiksschade. Ik heb dus helemaal geen full cover nodig. Uiteindelijk was het advies van deze verkoper om online een front cover te kopen.

Daar ging ik met mijn goede gedrag om weer eens naar een winkel te gaan voor een fysieke aankoop. Totaal zinloos. Thuis had ik binnen vijf minuten online de juiste cover besteld, deze zit dinsdag in de post. Tot die tijd moet ik maar even extra voorzichtig doen met mijn iPad en de oude cover zo goed mogelijk in eren houden.