Het begon allemaal met een man die woensdag voor de zekerheid een testje deed. Hij had wat verhoging en zou die avond bij een vriendin gaan eten. Het testje bleek positief. Mijn testje niet. Dus mocht ik volgens protocol nog wel boodschappen doen en andere zaken buitenshuis. Desondanks heb ik voorbereidende maatregelen genomen en afstand gehouden. Ook tot de man. Dat betekende dat ik, samen met de katjes, op mijn werkkamer ben gaan slapen bijvoorbeeld.

Op donderdagochtend echter bleek uit mijn hernieuwde testje een minimaal streepje positiviteit. Optimistisch als ik ben….dat betekende thuiswerken. Voordeel: nu weet ik na de meer dan zestig testen die ik de afgelopen jaren heb gedaan, tenminste zeker dat ik goed test.

Zowel de man als ik hebben minimale klachten, hij een wattenhoofd, ik hoofdpijn en verkouden, beetje verhoging of koorts. Dat is donderdag. Op vrijdag wordt het al beter en naast het werken begin ik mij te vervelen. Houtvuurtje, boekje, glaasje wijn. Ja, ik ruik en proef nog uitstekend. De keel moet gesmeerd blijven, ik heb eigenlijk alleen nog een vervelend hoestje.

Op zaterdag moet ik mijn energie echt serieus kwijt en ook de man heeft voldoende energie. Dus gaan we het huis grondig schoonmaken. Ik stof de eerste en tweede verdieping heel grondig, inclusief de boekenkast en alle bovenkanten van de kledingkasten. Ook neem ik de kunst onder handen. Daarna zuig ik en maak ik de trappen schoon. Ondertussen help ik de man met het verplaatsen van de meubels in de woonkamer, want hij doet de benedenverdieping. Grondig, dus inclusief onderhoud aan de vloer door te zuigen, te dweilen en onderhoudszeep te gebruiken. In de tussentijd bedienen we ook de wasmachine, afwasmachine en de droger. Tenslotte doe ik het sanitair. Het huis is weer een stuk schoner dan het was, een schoonmaakster is helemaal top maar af en toe doen we het zelf. Dit nadeel van binnen moeten blijven heeft dit voordeel opgeleverd. Nu nog bedenken wat ik met de rest van de dag ga doen, het is half twaalf.