Van Ebbinge. We zijn vandaag te gast bij Van Stal in Amstelveen. Ze hebben hier een filosofie hoe om te gaan met paarden (en honden) die gebaseerd is op paddock-paradise. We beginnen met een introductie van de mensen vandaag. Aan de hand van een voorwerp mag iedereen in maximaal drie minuten vertellen wie hij of zij is of wat hem of haar karakteriseert. Ik vertel iets over mijzelf aan de hand van een snoeischaar. De overeenkomsten tussen bos- en boomverzorging en een afdeling leiden zijn legio, daarover misschien een andere keer meer. Als alle cursisten zichzelf geïntroduceerd hebben zijn Iris Garnier en Nita Wink aan de beurt. Zij coachen systemisch en met paarden.

Na nog een kop koffie is het tijd om de bak in te gaan terwijl de dames twee paarden ophalen. Champion en Toon. De groep is ondertussen ook verdeeld in tweeën. In anderhalf uur krijgen we om de beurt vijf minuten de kans om kennis te maken, in mijn geval met Toon. Ondertussen mogen de anderen observeren en middels een paar steekwoorden op geeltjes teruggeven wat ze hebben gezien. Paarden reageren op de emoties die ze waarnemen, niet zozeer op geluiden. In essentie zijn het vluchtdieren en toch ook nieuwsgierig.

Tegen de tijd dat ik aan de beurt ben ligt Toon lekker tegen de wand van de bak de wereld te bekijken. Ontspannen dus. Ik mag ernaast komen zitten en hem knuffelen. In eerste instantie vind ik het best eng. Uit de feedback van de medecursisten blijkt dat dit me niet aan te zien is. Toon merkt het natuurlijk wel, staat op en gaat een rondje lopen, mesten om dan terug te komen voor nog een knuffel. Aangezien de tijd ruim is hebben we in onze groep na de kennismaking nog tijd voor een andere oefening. Kunnen we Toon laten bewegen zonder hem aan te raken. Dit is een vrijwillige oefening die ik wel wil proberen. Dat lukt mooi niet zomaar. Ik kan wel een aantal stappen vooruit zetten en dan loopt Toon wel achter me aan als ik niet te ver doorloop. Dat is echter niet de bedoeling. Op een of andere manier moet ik door schuin van achter hem een beweging te maken hem ‘voortduwen’. Geen beweging in hem te krijgen op deze manier. Totdat ik op aanwijzing van Iris, terwijl ik tegen hem aan sta op schofthoogte met mijn neus in zijn nek (paarden ruiken zooooo lekker), een paar keer heel diep uitadem. Bij de derde keer begint hij te lopen, draait een ronde en komt weer bij me staan. Toon mag hierna terug de paddock in, terwijl wij gaan lunchen. Soepje en salade.

Daarna gaan we terug de bak in. Daar staan stoelen in een kring. De coachen leggen uit wat systemisch coachen is en vragen om een aantal situaties voor te dragen vanuit de praktijk van toezicht houden waarmee we aan het werk kunnen. Dan gaan zij paarden halen terwijl wij besluiten met welke situatie we aan het werk willen. Het wordt die van Klaas (niet zijn echte naam). De coaches komen terug met Wolkje, Puk en een shetland pony waarvan ik de naam ben vergeten. Wij staan in de kring van de stoelen te praten, de paarden komen er graag even bij om kennis te maken. Daarna gaan Klaas en Iris aan het werk om met een aantal representanten een opstelling te maken. Grappig is om te zien dat de shetland pony zich actief bemoeit met de situatie en op de plek van een van de representanten gaat staan, voordat de representant daar kan komen. Hij laat zich ook niet zomaar aan de kant zetten, ondanks zijn omvang heeft hij een flink karakter. En dat natuurlijk precies bij de cursist die het meest bang van paarden (of in dit geval een pony met een schofthoogte van nog geen 60cm). Terwijl de verschillende representanten vertellen hoe het voelt voor hen op de verschillende posities bemoeien de paarden zich volop met de situatie. Door positie in te nemen ten opzichte van de opstelling. Of mee te bewegen als de opstelling anders wordt. Wolkje staat op de diagonaal en komt dichterbij als de opstelling kleiner wordt. Puk blokkeert een deel van de groep actief af (niet in de opstelling). We hebben te weinig tijd om alle invalshoeken van de opstelling te onderzoeken, Iris duidt waar mogelijk of nodig middels vragen. Ik heb hele goede oren en kan alles goed volgen wat er gebeurd, ook door te kijken hoe mensen en dieren reageren. Voor anderen is dat minder goed te doen, waardoor we na deze oefening stoppen. Ik mag even helpen Wolkje weer terug naar de paddock te brengen en kan zo goed zien wat de opzet van de stal is. Andere paarden komen nieuwsgierig kijken wat we aan het doen zijn en snuffelen. Na een appeltje en wat te drinken is het tijd voor de evaluatie van de dag. Mark maakt de dag rond en neemt nog wat praktische zaken door. Met het boek Corporate Governance als leesvoer voor de volgende keer vertrek ik nadat ik Iris en Nita uitvoerig bedankt heb.