Op vrijdag wordt er een go gegeven en gestart met het implementeren van een data muur tussen ons, van Aegon Nederland, en de rest van Aegon. Dat is Microsoftspul en duurt even voordat dit over alle servers is uitgerold. Traditiegetrouw probeer ik op zaterdag niet te werken, dus gaan we naar het Cobramuseum en rij ik met de man langs het nieuwe kantoor op de Zuidas. Ook ga ik even koffie drinken met een vriendin. Gewoon, omdat het kan.

Op zondagochtend zit ik om half acht al klaar om te kijken of het allemaal goed is, het officiële testen begint uiteindelijk om kwart over acht. Met een aantal collega’s aan zowel ‘mijn’ kant van de muur als ook met nu nog collega’s aan de andere kant van de muur testen we twee uur lang wat het al wel en niet doet. Het ziet er in het algemeen best goed uit. Ik lever mijn testresultaten en alle verzamelde bewijsstukken in en ga andere dingen doen. De volgende grote wijziging staat namelijk alweer op de planning en ik ga even lunchen tussendoor.

Leila lief

Op zondagmiddag namelijk is ook het netwerk voorzien van een nieuwe muur, waarbij we op een aantal plekken wel moeten kunnen blijven communiceren en op andere plekken niet. Ik heb voor deze testen een aantal collega’s opgetrommeld die ook daadwerkelijk bij onze applicaties kunnen, ik ben zelf maar een eenvoudige directeur en kan daarmee alleen maar wat HR- en financiële systemen uitproberen. De een na de ander meldt zich af bij mij met goede resultaten, ook deze change ziet er goed uit. Aan het eind van de middag meld ik mijn afdelingen af bij de coördinator van dienst, wat ons betreft is het goed. Ondertussen heb ik mijn mail bijgewerkt en naar nog een dossier gekeken dat de baas mijn kant opgooit. Daarin kriebelt iets, ik ga er even een nachtje over slapen.

Op maandag rij ik naar Den Haag. De management board van de overnemende partij komt zich daar vandaag voorstellen, alhoewel de transactie nog niet is afgerond. Het dossier van gisteren gaat hierover, ik weet ondertussen wat er niet goed in is. Ik meld dat bij mijn baas die dat vervolgens weer verder oppakt. Ik kijk ondertussen met argus ogen naar alle medewerkers en systemen om te zien of er zaken het toch niet doen. Gelukkig blijft ellende uit.

Ik kan mij daarom om half een bij een beduidend niet zo drukke sessie voegen waar de nieuwe management board zich voorstelt. Jos Baeten, voorzitter, is een makkelijke prater en behoorlijk consistent in zijn verhaal. Ingrid de Swart, die ik nog ken van 15 jaar terug met een andere naam, is helder en transparant. Ik verpoos mij een uurtje voordat ik weer terugga naar mijn gewone werk. ’s Avonds gaan we nog even naar een miniconcertje van een vrouwenkoor waar mijn achternicht in zingt. Heerlijke arrangementen die heel goed worden uitgevoerd, de kwaliteit is top.

Op dinsdag herhaalt zich de maandag zich maar dan in Leeuwarden. Tijdens het er heen rijden krijg ik het bericht binnen dat de transactie daadwerkelijk is uitgevoerd. Dat betekent dat we verkocht zijn en de afgelopen acht maanden en een week hard en harder werken niet voor niets zijn geweest. Een van mijn teams in Leeuwarden heeft de ondersteuning van Treasury op zich genomen, daar moeten we nog wat laatste puntjes op de I zetten vandaag en morgen. Het verhaal van de nieuwe management board is in Leeuwarden gericht op de bedrijfsonderdelen die zich daar hebben gevestigd, wat weer een ander accent aan het verhaal geeft, natuurlijk. Ook hoor ik dat het nog tot in de vroege uren van dinsdag heeft geduurd voordat de transactie definitief is geworden. Kun je je dat dossier nog herinneren van zondag waar ik een nachtje over moest slapen? Daar is nog verder over onderhandelt, wat hoop ik tot een beter resultaat heeft geleid dan het zondag was. Dat was namelijk niet goed genoeg.

Aan het eind van de dag rij ik naar een borrel in het nieuwe hoofdkantoor, een kort dankmoment voor het harde werken van de afgelopen maanden. Ik had al gehoord dat de levenslijn van het bedrijf is aangepast, wij staan er nu ook bij (zie topfoto).

Op woensdag stormt het. Desondanks ga ik naar Den Bosch. Er zijn de nodige files dankzij laag overvliegende takken en bladeren, dus ik vertrek op tijd en ben dan ook ruim op tijd op bestemming. Dit wordt de nieuwe werkplek vanaf half augustus en ik ontmoet een aantal nieuwe collega’s. Komende week ga ik officieel aangekondigd worden dus nu is het nog met de nodige geheimzinnigheid omgeven. Ik mag ook nog niet naar boven en heb de werkplek zelf daarmee nog steeds niet gezien. Wel krijg ik heel veel informatie om te verwerken. ’s Middags stuur ik de nieuwe baas even de tekst die ik wil plaatsen op LinkedIn volgende week, hij is er blij mee. Ik heb ondertussen de teksten voor op intranet goedgekeurd, zo zorgen we voor enige eenduidigheid.

Na even thuis geweest te zijn met nog een call met een dankjewel, rij ik vervolgens naar Scheveningen waar we met het team van afgelopen weekend gaan wandelen en eten. De meesten van het team hebben de afgelopen dagen het kantoor en een hotel gezien en zijn aan niet meer toegekomen, dus we gaan nu even een frisse neus halen en een beetje gezellig zijn. Dat lukt prima, ondanks de naweeën van de storm van vandaag.

Ja, dit zijn geen Nederlandse collega's....met blote voeten de zee in. Brrrrr.

Op donderdag hebben we de eerste vergaderdag zonder de oude raad van bestuur. Die zijn namelijk ontslagen met het ondertekenen van de transactie en ook daadwerkelijk uit het pand gezet. Zo gaat dat op dat niveau. Ik denk niet dat ik medelijden met ze hoef te hebben. Met het bereiken van de transactie is ook voldaan aan de voorwaarde van hun retentiebonus. Die wordt later deze maand uitgekeerd. De donderdag besluit ik met een borrel van een collega die al is vertrokken, voordat ik naar huis rij voor een bord eten.

Charlie wil perse onder het dekbed. Het is warm.

Op vrijdag ben ik weer in Den Haag, soms zou een hotel toch echt wel een optie kunnen zijn. ’s Middags ben ik bijtijds weer terug in Utrecht en ga ik met een relatie uitgebreid bijkletsen en het leven doornemen. ’s Avonds krijg ik frietjes en ga ik op tijd slapen. Het was een intensieve week zo al met al.

Ook in Utrecht staat er af en toe een brug open. Ik app die snel naar Johan, als onderdeel van een langlopende grap tussen ons

Op zaterdag ga ik uitgebreid shoppen en aan het eind van de middag naar een borrel van de dochter van een vriendin. De dochter wordt 18 en is nu zelf verantwoordelijk. De ouders blijven haar natuurlijk steunen en ik hoop dat deze nieuwe fase een belangrijke duw in de goede richting gaat zijn naar volwassenheid.

Op zondag vertrek ik op tijd naar mijn ouders. Ze kunnen me na de koffie niet weerhouden van het snoeien van weer een stuk beukenhaag, deze keer voornamelijk in de schaduw van de grote rode beuk. Gelukkig maar, want het stuk in de zon is geen feest. Veel te warm. Doordat deze haag onder de grote beuk staat, is deze niet heel dik of hoog, maar wel deels buiten het hek. Is weer een andere uitdaging. Na anderhalf uur heb ik slechts twee kruiwagens snoeisel verzameld en is het werk gedaan, mijn vader komt bij binnenhalen voor de lunch. Ik fris mij eerst even op door het ergste vuil van mijn gezicht te wassen. Na de lunch breng ik het afval weg naar de kuil in het bos. De rest van de dag zal ik wat rustiger aandoen, want het is echt te warm. Laat de regen maar komen.