Op maandagochtend rij ik weer naar Leeuwarden voor de nodige overleggen. Het is goed dat ik er ben, we kunnen zelfs 1 vergadering met 9 mensen in 1 zaaltje doen. Zoveel zijn er alweer op kantoor. Desondanks vertrek ik redelijk op tijd weer huiswaarts, want die katjes…..

Op dinsdag begin ik thuis. Daarom zet ik het dakluik open en de raampjes in de voordeur, waardoor het huis lekker kan luchten. Net na de middag ga ik snel de auto wassen en rij daarna naar mijn nieuwe werkgever in Amsterdam. Daar heb ik voor de rest van de middag kennismakingen staan met drie nieuwe collega’s en tussendoor nog even een online vergadering. Zo kan dat ook.

Op woensdag begin ik al vroeg met een wandeling naar het gebouw van a.s.r. Daar blijkt dat de wandelgangen geïnformeerd zijn over mijn aanstaande vertrek bij Aegon. Jammer dat mijn baas mij dit niet zelf laat vertellen en ik leer meteen a.s.r. nog beter kennen. Het is een doorgewinterde familiecultuur met alle voor- en nadelen. Je hoort erbij of niet en je zegt elkaar slechts omfloerst de waarheid want je mag een leven lang met elkaar door. Ik heb inderdaad al menig manager of medewerker gesproken die langer dan 20 of 30 jaar hier werkt. ’s Middags werk ik thuis, beneden. Ondanks dat het op mijn werkkamer slechts 1 graad warmer is dan beneden sinds de dakisolatie, voelt het door het hoge plafond beneden echt koeler. Charlie maakt misbruik van de situatie door voor mij op de eettafel te komen liggen en kroeltjes te willen. Heel veel kroeltjes. Aansluitend ga ik om de hoek even een biertje drinken met Johan, gezellig bijpraten.

Op donderdag rij ik naar Den Haag. Met vereende krachten met de secretaresse van de baas informeren we ongeveer een derde van het bedrijf per mail over mijn aanstaande vertrek dat komt omdat ik een nieuwe baan heb. Ik kan nog niet zeggen waar ik heen ga, maar wel dat ik over twee maanden niet meer bij Aegon werk. Het heeft een paar weken gekost om mijn opvolging te regelen, en die kunnen we vandaag ook meteen aankondigen. Er zijn een paar sessies waarin ik vragen kan beantwoorden. Die zijn er niet heel veel, de mail was duidelijk genoeg.

Op vrijdag ben ik weer in Den Haag. Vanmorgen wordt ik afgelost als Manager Facilitair Bedrijf / a.k.a. kattenpersoneel door de man, dus ik kan met een gerust hart mijn hielen lichten. Na een niet supergezellige vergadering waarin ik vooral andere dingen aan het doen ben, ga ik lunchen met Bob. Gewoon omdat het kan. Hij was mijn contactpersoon bij een grote leverancier waar ik bij de vorige en huidige werkgever veel mee te maken had. Hij is ondertussen overgestapt naar de concurrent en ik heb daarom helemaal niets meer met hem te maken. Desondanks houden we contact, om een beetje te weten wat in elkaars wereld aan het gebeuren is. Hij is net getrouwd met zijn Eline en we hebben het over het fenomeen eerst kinderen krijgen en dan trouwen. Ik ken veel stellen die dat doen. We zitten heerlijk op het terras bij de Landbouw en genieten van het leven. Daarna ga ik met piepende bandjes naar huis voor de laatste paar uur werken. De man is inderdaad thuis en bezig met zijn tas uitpakken en vooral katjes kroelen. Aan het eind van mijn werkdag tref ik hem beneden aan en we glijden rustig de avond in met frietjes van de Pieper.

Op zaterdag ben ik vrij-vrij. Dus begin ik met een uitgebreide sessie pilates, daarna ga ik een lange ronde wandelen. Vervolgens meld ik mij voor de golfles op de Hilversumsche bij Annemieke. We lopen even alle slagen langs op de trackman, maar eerlijk is eerlijk, er is niet superveel aan te doen. Dus gaan we putten, waar nog wel wat winst te halen is. Ik heb mij ingesmeerd, want de zon schijnt lekker.

Terug thuis ga ik verder met wat klusjes en daarna zet ik mijn hoed op en loop ik naar de Kathedraal. Het conservatorium heeft de komende week examens voor leerlingen op het grote orgel, dus help ik Wouter met het nalopen van alle tongwerken. Een voor hem warme klus, ik hoef alleen maar noot voor noot de juiste toets in te drukken. Aansluitend ga ik lunchen met de man en een alcoholvrije versnapering.

De rest van de middag is er een van slapen en lezen, lekker loom zijn. Ik maak daarna de wat mij betreft laatste asperges van het seizoen klaar met een gekookt eitje, gekookt krieltje en eigengemaakte botersaus erbij.

Op zondag rij ik na de ochtendoefeningen en een kleine wandeling naar mijn ouders. Na de koffie begin ik aan de klus die beukenhagen heet. Het is redelijk bewolkt maar wel warm. Met de grote snoeischaar doe ik eerst de paar meter bij de tractorschuur. Dat is een mooi stukje om weer even aan het gereedschap te wennen en met mijn vader te overleggen hoeveel er af mag. Meer dan ik denk. Het is zwaar werk. Nadat we de eerste kruiwagen vol blad hebben afgevoerd verhuizen we naar de haag achter het huis. Die krijg ik net voor de lunch af, er is 20 tot 30 centimeter van de zijkanten af als ik er twee keer langs ben gelopen. Ook zit het meeste dan al in kruiwagens of ligt op hopen. We gaan eerst even lunchen, mijn vader smeert een boterham. Ik kan mijn rechterhand namelijk niet stilhouden dankzij de kniijpbeweging van de snoeischaar, die trilt voorlopig nog even na.

Na de lunch brengen mijn moeder en ik de rest van het blad naar de kuil in het bos, waarna het rustuur is. Ik besluit dat dit voldoende arbeid is voor deze dag. De rest van de beukenhagen mogen wachten op een volgende gelegenheid. De rest van de zondag is rustig. Ik schrijf een stuk blog, slaap een uurtje, borrel bij mijn ouders met een restje cava en daarna een stevig glas witte wijn. Mijn vader en ik ‘koken’ een heerlijke salade roodlof, komkommer met een knoflook/yoghurtsaus en schelvis in de roomboter. Gewoon, simpel eten. Ondertussen blijft de conversatie aangenaam en licht, want het leven is wat het leven is.