Zo gezegd, zo gedaan. Het werd uiteindelijk zaterdagochtend, voordat ik eraan toe kwam, terwijl het me al een tijdje door het hoofd speelde. Ik was op de gebruikelijke tijd van half zes wakker en na de gebruikelijke ochtendrituelen inclusief kattenbak schoonmaken en de beesten voeren was het eerst tijd om te strijken. Dacht ik. Terwijl de bout aan het opwarmen was had ik al een kast doorgespit. Na het strijken konden ook de andere twee kasten flink onder handen genomen worden. De regel van een jaar niet gebruikt gaat even niet op. Een jaar thuiswerken vraagt andere kleding. Jurken waar ik me van herinner dat ik me er niet 100% lekker in voel, ook na een jaar niet dragen, gaan er alsnog uit. Voordat het definitief de kledingcontainer in verdwijnt ga ik eerst een paar boodschappen doen en daarna scones en bladerdeegtaartjes met brie bakken. De man heeft een rijk gevulde koelkast achtergelaten met veel kaas waar ik een uitgebreide thee voor mijn peettante en mijzelf uit maak. Met de afsnijsels bladerdeeg maak ik nog een paar zoete koekjes. Daarna loop ik met twee goed gevulde vuilniszakken oude kleding naar de container, om aansluitend nog even wat aanvullende kleine boodschapjes te doen en een rondje door de wijk te wandelen. De zaterdag is dan nog niet half om. Mijn lijstje met dingen doen is ook nog niet af.

Deel dat op de nominatie staat om ook nog weg te gaan.