Zo heb ik op vrijdagochtend nog een paar uur werk te doen en niet geheel onbelangrijk, het taakje de bestelde verjaardagstaart op te halen bij de bakker. Rond het middaguur ga ik naar de golfbaan in Bunnik. Op de driving range probeer ik de enorme draw van mijn driver eruit te krijgen, ik heb een idee hoe ik het enigszins kan normaliseren. Vervolgens ga ik met Bas, een relatie van een groot consultantsbureau, de baan in voor 9 holes. We spelen aardig en bij vlagen zelfs goed, het leuke aan dit spelletje is dat ik er eindelijk een beetje behoorlijk in begin te worden. Het duurt even en serieus oefenen helpt ook echt ondertussen. Na de koffie ga ik naar huis.

Het is oudejaarsavond, dus gaan de man en ik uitgebreid dineren bij restaurant Wilhelminapark. Het valt ons op dat het publiek vanavond, een vrijdag, een stuk jonger is dan we gewend zijn. Dat is goed om te zien. Ook de gebruikelijke grijze knarren inclusief wijzelf zijn er. Wij genieten van de uitstekende en attente bediening en de goede keuken. Na de koffie met madeleines rollen we weer voorzichtig naar huis.

Op zaterdag staan we op de gebruikelijke tijd op en voeren we een gebruikelijk ochtendritueel uit. Aangezien de gebruikelijke bakker aangepaste openingstijden heeft vanwege de vakantieperiode, loop ik door naar District voor croissantjes. Eigenlijk vind ik ze veel lekkerder bij District dan bij Verspeek, het is het doorlopen waard. Thuisgekomen kan ook de man de geur van de warme versnapering niet weerstaan bij nog een kopje koffie. Daarna pakken we de overgebleven lekkernijen en de taart en begeven we ons naar mijn ouders in Friesland. Daar krijgen we koffie en snijd ik de chipolatataart aan. Na een tweede snipper taart lopen mijn moeder en ik nog even het bos in om een geknapte boom te beoordelen.

De man en ik gaan daarna door naar museum Belvédère voor een uurtje mooie schilderijen van lokale kunstenaars. Aangezien we nog geen trek hebben slaan we de lunch over en rij ik ons weer terug. In Friesland scheen de zon, op de terugweg krijgen we te maken met stevige regen. Thuisgekomen is het nog niet koel genoeg om de houtkachel te gaan stoken alhoewel het wel behoorlijk in de buurt komt. Daarom trek ik maar een fles rode wijn open voor bij de borrel.

Leila en ik op het bankje

Op zondag ga ik door de regen naar mijn neef die in de binnenstad woont. Hij heeft het familiearchief Dahmen overgenomen en wil hier graag doorheen. Na een kop thee en het aanvalsplan doorgesproken te hebben, gaan we aan het werk. Drie uur later hebben we vier archiefdozen doorgespit en alleen de voor het familiearchief zelf belangrijke zaken bewaard. De rest van de correspondentie, rouwbrieven en bidprentjes gaan weg. Ook blijft er een stapel foto’s over die we nog een keer moeten doornemen. Ongeveer een kwart blijft over. We hebben ook pas een kwart van het volledige archief gedaan en maken daarom een nieuwe afspraak voor later in de maand. Ik snap dat mijn neef wat opzag tegen eraan beginnen, zo samen aan zijn keukentafel onder het genot van wat easy listening muziek en later ook een gintonic erbij, is het toch al deels goed gekomen.

Thuis krijg ik zondagavondeten: kip uit de oven.

Op maandag begint mijn afscheidstournee van de huidige werkgever. Niet dat ze het al helemaal doorhebben. Maar ik loop na de eerste opstartvergadering naar a.s.r. met wat zelfgebakken taart voor een paar vergaderingen. Rond het middaguur kan ik ongezien, want iedereen is lunchen, het gebouw verlaten. Thuis werk ik verder via wat virtuele vergaderingen en laatste afstemmomenten. De vergaderingen zijn korter dan gebruikelijk door de zomervakantie en daardoor minder inhoud en deelnemers. Dat maakt het notuleren, mijn secretaresse is helaas ziek, ook wat eenvoudiger. Ook begin ik met het opruimen van mijn digitale archief, voor zover dat niet al gewoon online staat op de verschillende teamschijven.