Ook deze anderhalve week staan in het teken van het zien van verschillende medische specialisten. Het zijn er vier, aangevuld met nog twee bezoeken aan de apotheek. We noemen het ondertussen kwartetten, want we zitten op 13 verschillende specialisten die we een of meerdere keren hebben gezien binnen 1 maand. Verder heb ik ook momenten dat het niet over ziek zijn gaat. Het leven bestaat uit meer.
De hoofdtekst van dit blog teruglezend, merk ik dat het gezellig druk is en dat ik me gezellig druk maak. Door vooruit te werken hoop ik een ontspannenheid te behouden om te doen wat er gedaan kan worden de komende periode. Het leven is tenslotte vol verrassingen.
De week begon met het aflossen van de hypotheek. Het kan maar klaar zijn. Daarna was er ruimte voor heel veel gezellige en kunstzinnige ontmoetingen. Het geplande golfen schoot er helaas bij in.
Deze week mocht ik een praatje houden in het Dordrechts Museum, waar de tentoonstelling Kunst voor de Kost was. Het praatje was voor relaties en potentiële relaties van mijn werkgever, in aanwezigheid van ook een lid van de RvB. Samen met de verschillende bankers hebben we de aanwezigen tijdens een uitstekende lunch bijgepraat over ons werk en een stukje van de wereld.
10 jaar geleden stond ik in de Sint Jansbasiliek in Laren, te registreren bij Bas Groenewoud in een première. Deze 15 juni stond ik er weer om Bas te ondersteunen. Deze dag geen premières maar een programma dat het orgel laat stralen in al haar facetten.
Het was een week van contemplatie, veel improviseren, lekker hard werken en opnieuw het besef dat het leven verdiend geleefd te worden. Hoe pittig het ook klinkt, het kan tenslotte zomaar over zijn. De katjes houden me gezelschap tijdens alle momenten thuis, als ze niet op een oor in de zon liggen te slapen.
De man is vertrokken naar de voorbereidingen van Oerol. De katten zijn aangewezen op mij, wat wennen is. Zowel voor hen als voor mij. Ze moeten nu de aandacht verdeeld krijgen op een eerlijke manier. Waar de man wordt wakker gemaakt door Leila heeft deze weken Charlie de wekdienst om te zorgen dat er op tijd eten geserveerd wordt. Maar voordat deze situatie ontstond, hadden we nog een mooie week. Bij deze een verslagje.
Het waren weer een paar mooie weken met voldoende belevenissen om over te vertellen.
Ook zaten er wat fotomomenten tussen. Helaas ook met mij als onderwerp. Ik ben niet zo heel gewillig als het om foto’s nemen gaat. Maar daarover later meer.
In de enige agenda uit die periode die ik heb bewaard, staat op woensdag 4 mei 1994 de aantekening 19.15u Dom Wouter. Veel tijd voor repetitie kreeg ik ook toen blijkbaar al niet. Wat ik mij wel kan herinneren is dat we rond acht uur de gebruikelijke stilte in acht hebben genomen en daarna nog een tijd moesten wachten voordat we konden beginnen. Tijd genoeg dus voor mij om zenuwachtig te worden en alles droog door te nemen. Die gewoonte is ook gebleven, 30 jaar later.
Deze twee weken kenmerken zich door veel werken, veel muziek en onkruid wieden. Dat vele werken bevalt me erg goed, het tempo gaat omhoog. We hadden ook een issue in de rapportageketen, niet door ons veroorzaakt. Wel door ons op te lossen. Heeft wat uurtjes slaap gekost, soms gaat dat zo.