Het waren weer een paar mooie weken met voldoende belevenissen om over te vertellen.
Ook zaten er wat fotomomenten tussen. Helaas ook met mij als onderwerp. Ik ben niet zo heel gewillig als het om foto’s nemen gaat. Maar daarover later meer.
De tijd vliegt soms zomaar voorbij en dan is het 10 jaar verder. 10 jaar nadat de man en ik de handtekening onder de huwelijksakte hebben gezet, net zoals onze getuigen. Verder hebben we van die dag en alle dagen daarna een feestje gemaakt, gewoon omdat het kan.
Terwijl de platanen voor mijn werkkamer me alweer het zicht op de Dom ontnemen, reis ik door stad en land voor werk en plezier. Bij deze een klein overzichtje van mijn bezigheden in Antwerpen, Kijkduin, ’s-Hertogenbosch, Amsterdam, thuis, Groesbeek en Nijeberkoop.
Deze twee weken kenmerken zich door veel werken, veel muziek en onkruid wieden. Dat vele werken bevalt me erg goed, het tempo gaat omhoog. We hadden ook een issue in de rapportageketen, niet door ons veroorzaakt. Wel door ons op te lossen. Heeft wat uurtjes slaap gekost, soms gaat dat zo.
Het bleek een week van lekker eten te zijn en voldoende worstenbroodjes. Ook voldoende beweging, muziek, mooie ontmoetingen met nieuwe en oude collega’s, kennissen en vrienden. Bij deze een overzicht.
Terwijl het weer van rond het vriespunt tot een zomerse föhn strekt maak ik een paar mooie weken mee. Iets minder werken door de week levert volgens een goede kennis een beter uitziende Roos op. Ik weet nog steeds niet zo goed wat ik met de tien extra beschikbare uren in de week aan moet. Deze weken besteed ik ze aan iets meer bewegen.
Ken je het liedje Perfect Days van Lou Reed? Zo begon de zondag niet maar heb ik er wel van gemaakt. Bij deze een overzicht van de mooie momenten van een gewone week. De topfoto is op zondag genomen, een dag met veel wind, regen, hagel en ook zonneschijn. Een moment die de mooie zondag mooier maakte.
Even een kijkje achter wat schermen gehad de afgelopen weken en ik zal je een kijkje achter schermen geven bij mij. Soms is het maar goed dat het publiek niet alles ziet.
Deze weken ben ik regelmatig van huis voor afspraken. Afspraken met anderen, afspraken met mijzelf. Eens in de zoveel maanden heb ik even behoefte aan een dialoog zonder inmenging van anderen. Dan ga ik op vakantie, een paar dagen uitwaaien.
Deze weken stapelen herinneringen zich op. Mooie, lieve, zoete herinneringen en ook bitterzoete. Ik lees oude dagboeken terug van twintig jaar geleden. Ook de dagboeken van daarna blader ik door en ik begin te schrijven aan een nieuw dagboek. Dat is iets anders dan deze blogs, alhoewel een deel van mijn dagelijkse beslommeringen hier wel in terugkomen.