De herfst is in volle glorie losgebarsten. Met mist, prachtige blauwe zonluchten, bladeren die in grote getalen naar beneden regenen en opgeruimd kunnen worden. Laat ik nu net dat gedaan hebben afgelopen weekend. Het was een zenbezigheid tussen alle bedrijven door.

Tussen het wachten op uitslagen, diagnose en misschien nog eens een keer een prognose door, maken we kleine momenten waardevol deze weken. Zo hadden we op maandagavond opeens alarmfase 1: geen gebakken uitjes in huis voor bij de Gadogado.

Als ik de afgelopen twee weken overzie ben ik vaak bij de apotheek en drogist geweest. Meerdere apotheken zelfs. Gelukkig bestaan er medicijnen en nuttige instellingen zoals apotheken.

Ik tref de man, als ik terugkom uit het Noorden op zondag, met veel pijn aan. Hij is opgestaan en heeft voor de katjes gezorgd, maar veel verder is hij niet gekomen. Dat tekent de rest van de week.

Het vorige blog eindig ik midden op de zondag met orgelmuziek. Aansluitend ga ik lunchen met de organist om ons komende jaar door te spreken en te horen hoe zijn vakantieperiode is geweest. Thuis heb ik verder een luie middag en de Last night of the Proms nog op de recorder.

Heel soms werk ik mee aan publicaties van derden. Zo heb ik een paar jaar geleden een interview gegeven voor het huisblad van EY over IFRS17 IT implementatie. Dit jaar heb ik weer meegewerkt, nu voor het huisblad van ITDS.

De zomervakantie is over, het tempo begint weer zodanig te worden dat ik werk en het sociale leven plan. Want ik maak graag haast als ik tijd heb, zodat ik tijd heb als er haast nodig is. Dat kwam deze weken goed uit.