Leila, Charlie, de man en ik zijn samen op wintervakantie. Zoals al een paar jaar op rij. Met ons allen braaf veel spullen ingepakt, de auto in en ruim anderhalf uur later op bestemming. De ouders hadden de verwarming al aangezet en de koelkast ook. Zo konden wij ons snel installeren, inclusief de vele spullen die we hadden meegenomen.

Het hoofd begint wat minder vol te zijn. Op het werk bemoei ik me met eenheid van communicatie. Ondertussen wandel ik door weer en wind. Bekijk allerlei recepten en plan vast de weken vooruit om te komen tot een feestelijk kerstdiner met minimale inspanning. Althans, tijdens het diner.

Nu het samenkomen na vijf uur ’s middags weer aan banden is gelegd, kijk ik naar andere mogelijkheden. Deze maand had ik een flink aantal etentjes gepland staan Een paar daarvan schuiven door naar andere tijden. De rest, zakelijke gelegenheden, zet ik om naar lunches. Oude tijden herleven, in mijn beleving.

Naast het nodige thuiswerken bestond deze week ook uit het proberen van een nieuwe eetmethode, extra wandelen, eten met oud projectgenoten, golfles en het bezoeken van mijn ouders. Daar trof ik een nieuwe oudere heel schuwe hond aan ter uitbreiding op de menagerie. Broodfokkers die hun honden niet goed behandelen mogen wat mij betreft het gevang in.

Mijn eigen blogs teruglezend kwam ik steeds vaker slapen tegen. Slapen tussendoor, slapen op een houten koorbank, slapen midden op de dag. Naast wandelen. Veel wandelen. Even de blik op oneindig zetten, het zicht verzetten naar ver weg. Blijkbaar allemaal om mijn ogen wat rust te geven. Daarnaast merkte ik steeds meer hoofdpijn en misselijk zijn op. Dus was het tijd voor de opticien.

Woensdagavond. Na een dag opleiding en wat uren werken ga ik wandelen. Niet omdat ik zin heb maar omdat het mij vinkjes oplevert in een app. Feitelijk omdat het goed is voor mijn fysieke toestand, een beetje beweging na een dag op een stoel hangen. Zeker ook omdat ik de dagen met vinkjes vul. 1 dag per week geef ik mezelf belet in deze app om niet de nodige vinkjes te halen.

18 september
Zaterdagochtend, het is in het midden van het land mistig. Ik maak nog even wat werk af dat anders uit mijn geheugen verdwijnt, voordat ik vertrek. Eerst naar golfles, dan naar mijn ouders. De mist in Flevoland is nog veel erger, er gebeuren de nodige ongelukken. Geen van alle met of door mij. Zodra ik Friesland in rijd klaart het op en schijnt de zon volop.

4 september
Ik snap wel waarom het aantal fysieke winkels aan het afnemen is. Vandaag heb ik weer een voorbeeld van goed gedrag (mijn kant) laten zien om ze in stand te houden. Zwaar teleurgesteld moest ik huiswaarts, zonder product en weer een illusie armer.

23 augustus
Vrijdag. Ik heb een tas ingepakt, mijn plankoefeningen gedaan en zit op een normale tijd in de auto naar Leeuwarden. Even een paar uur werken. Rond twee uur is het gedaan, heb ik een visje gegeten op de markt, de nodige mensen gesproken en is het tijd voor vakantie. Ik rij in een klein half uurtje naar Holwerd, door het vlakke Friese land.

15 augustus
Door omstandigheden zit ik deze week drie van de vijf werkdagen in de auto naar het werk. Op twee van die dagen heb ik een felgroene sprinkhaan op de spiegel meeliftend. Beide keren stop ik, bij hetzelfde tankstation, om deze gasten een groene wei te geven. Anders eindigen ze in de parkeergarage op het werk, lijkt me niet de bedoeling. Op zaterdag lift oudste broer mee, naar Friesland.