Deze winter duurt weer net iets te lang voor mijn gemoedsrust. Vooral de kou breekt me na deze lange periode behoorlijk op. Ik wil graag dat het weer wat warmer wordt. Voordat het voorjaar echter aanbreekt, komt er nog even een week met extra kou onze kant op. Dus blijf ik maar veel in beweging, met af en toe wat zon op mijn gezicht. Anders zou ik maar somber worden.
In deze periode van de vasten sta ik stil bij de enorme weldaad en luxe waarmee we leven. Anders geniet ik er ook van, maar juist door even minder te snoepen, kopen of uit te gaan geniet ik de rest van het jaar weer extra.
Ook deze week had de nodige uitdagingen, veel gezelligheid en vier verschillende werkplekken. Plus de nodige fysieke oefeningen. Ook was er veel overeenkomst tussen mijn werk en het uitoefenen van een hobby met meerdere familieleden. Lees gerust verder.
Het was me weer een weekje wel. In de planning stond geen enkele avond thuis eten. Bij nader inzien werden er dat er toch twee, de donderdag en de zondag. Want het leven plannen is een ding, het leven plant zelf ook. Daartussen moet gelaveerd worden.
Mijn moeder is dol op taartjes. Deze winterperiode met grijs en koud weer is niet mijn favoriete periode van het jaar. Dat gecombineerd bracht mij op het idee om een aanleiding te hebben om taartjes mee te nemen.
De werkweek is nog niet over of we maken er een late avond van. Met wat kleine aanpassingen in de agenda en door toeval komt het goed op donderdag, ik ben ruim op tijd thuis en heb daardoor geen stress.
Zondag zijn de man en ik naar een tentoonstelling geweest. Over Kees van Dongen, in het Singer Laren. Ik kwam er vandaan met een gemengd gevoel. Ik had eerder een grote tentoonstelling van zijn werk gezien en die had meer indruk gemaakt.
Deze week was ik, in tegenstelling tot de week ervoor, vijf van de vijf dagen op kantoor. Een kantoor. Een kantoor van mijn huidige werkgever of alvast het kantoor van de volgende werkgever.
Ik heb vakantie. Kerstvakantie. Dat betekent dat het tempo omlaaggaat en ik de tijd neem om wat klusjes weg te werken. Geen werkklusjes, gewoon klusjes die zijn blijven liggen in de afgelopen periode.
Soms lijkt het universum aan te geven dat je iets niet moet doen. Maar ik laat me niet zomaar overtuigen, ik ben moeilijk van een voornemen af te brengen en ik heb veel doorzettingsvermogen. Vandaag is zo’n dag dat er wat meer moeite gedaan moet worden om resultaat te bereiken.