Het vermaledijde 49 jaar komt eraan. Ik onderken de symboliek van deze leeftijd, het vijftigste levensjaar en kan mezelf ook echt niet meer als jong zien. Het leven wordt voorwaarts geleefd en toch is het ook maar goed dat we er af en toe bij stilstaan welke dromen er reeds waar zijn geworden.
Uit de bundel ‘een wonder prachtig dier’ lees ik met de dagen mee, een beetje inhalend en vast vooruit kijkend naar de dagen, de gedichten bij de verschillende dagen van januari. Die van 29 januari deel ik graag hier even met, op de vooravond van de verjaardag van Leila.
18 juli
Bij al het water en de overlast in Limburg moest ik denken aan dit gedicht van Hendrik Marsman, uit verzamelde gedichten, dat hij schreef tijdens een verblijf aan de Middelandse Zee. Het gedicht beschrijft het Nederlandse landschap en de Nederlandse strijd tegen het water. Het is een van de bekendste Nederlandse gedichten en werd in 2000 gekozen tot ‘Gedicht van de Eeuw’ in Nederland.
18 juli
Na enkele uren op een laddertje gestaan te hebben, dat elke keer een meter verder moest komen, met kramp in beide handen, had ik inspiratie voor bijgaand gedicht, volledig vrij naar H. Marsman. Ik heb het dan nog niet over het heen en weer rijden van al het afval naar de kuil in het bos of het bij elkaar harken. Wat grotendeels trouwens door mijn ouders is gedaan.
17 juli
Bijgaand gedicht komt regelmatig door mijn leven. Vaak rond Allerzielen als we voor de Roos van Culemborg het requiem van Mozart uitvoeren in Beusichem. Soms ook op andere plekken, zoals op de uitvaart van afgelopen donderdag.
