Naast een uitbraak Covid links en recht, die ik deze keer oversla, zijn er ook de nodige andere zieken deze week. De zorgen daarover kosten me energie, merk ik. Gelukkig gaat aan het eind van de week het beter met eenieder. Mijn duplicaat vogeltjes hebben ondertussen een onderkomen in Tilburg gevonden, bij een collega.
IC staat zowel voor Intensive Care als voor Internal Control, afhankelijk van de context. Beide waren van toepassing. Het was de week dat ik mij verbaasd heb over de onzorgvuldigheid in onze medische wereld, de week dat mijn nieuwe zegelring is gekomen en de week van het ophangen van de kerstverlichting en het traditionele KKU kerstconcert. Sinterklaas hebben we ongeveer overgeslagen. Alhoewel.
Het was weer een mooie week met veel aspecten. Terwijl er een paar muizen over ons plaatsje dansen, het buurhuis in twee delen verkocht is en de nieuwe bewoonsters hun intrek nemen, de andere buurvrouw dubbel glas laat plaatsen, buig ik me over van allerlei regelzaken.
Het is een drukke week omdat ik mijzelf een flink aantal taken heb opgelegd. Terwijl ik ook een kleine retraite op Schier heb. Vertrouwde, nieuw en herinneringen van lang geleden lopen door elkaar heen deze week. Het stormt.
Deze week staat in het teken van gasgeven. Op het werk maak ik de nodige nieuwe stukken ter voorbereiding van inspecties. Ik ben, anders dan mijn voorganger, wat meer op de afwerking van zaken en niet alleen de initiatie. Verder geef ik gas voor een middag uit en een dag met mijn broer naar mijn ouders.
Alhoewel ik zelf geen carnavalsvierder ben, werk ik nu wel weer in een omgeving waar het gewoon is deze tradities te eren. De 11e van de 11e bijvoorbeeld. Nu is het ook gewoon St-Maarten, patroonheilige van mijn woonplaats. En zo zijn er nog wat connecties te maken.
Deze week was het Allerzielen, een moment in het jaar om stil te staan bij hen die ons ontvallen zijn. In het afgelopen jaar of in de jaren daarvoor. Een moment ook om speciaal geschreven muziek ten gehore te brengen. We zijn er afgelopen zondag al mee begonnen en gaan rustig door.
De week begon met een gewone start. Opstaan, koffie, pilatus, douchen, aankleden, haar föhnen, koffie voor in de auto maken, naar het werk rijden. Daar maak ik een prachtige foto van de St. Jan in de mist. De werkelijkheid is mooier dan ik in de foto kan weergeven.
Wat doe ik als ik er even alleen voor sta thuis? Precies: werken, eten en slapen. Naast katjes kroelen, eten geven, bak schoonmaken en zo. Het was iets meer dan dat deze week, waaronder een presentatie geven voor een zaal vol dames. Je moet er wat voor over hebben om nieuwe medewerksters binnen te krijgen tenslotte.
Het is alweer twee maanden geleden dat ik bij deze werkgever aan de slag ging. De tijd is omgevlogen en ook niet. Het tempo is anders. Mijn gemiddelde hartslag en bloeddruk zijn gedaald. Dat eerste vindt mijn cardioloog niet super, dat andere wel. Ik heb namelijk van nature al een lage hartslag, deze hoeft niet nog lager. Desondanks voel ik mij goed.