Het was een week van contemplatie, veel improviseren, lekker hard werken en opnieuw het besef dat het leven verdiend geleefd te worden. Hoe pittig het ook klinkt, het kan tenslotte zomaar over zijn. De katjes houden me gezelschap tijdens alle momenten thuis, als ze niet op een oor in de zon liggen te slapen.
De man is vertrokken naar de voorbereidingen van Oerol. De katten zijn aangewezen op mij, wat wennen is. Zowel voor hen als voor mij. Ze moeten nu de aandacht verdeeld krijgen op een eerlijke manier. Waar de man wordt wakker gemaakt door Leila heeft deze weken Charlie de wekdienst om te zorgen dat er op tijd eten geserveerd wordt. Maar voordat deze situatie ontstond, hadden we nog een mooie week. Bij deze een verslagje.
Het waren weer een paar mooie weken met voldoende belevenissen om over te vertellen.
Ook zaten er wat fotomomenten tussen. Helaas ook met mij als onderwerp. Ik ben niet zo heel gewillig als het om foto’s nemen gaat. Maar daarover later meer.
De tijd vliegt soms zomaar voorbij en dan is het 10 jaar verder. 10 jaar nadat de man en ik de handtekening onder de huwelijksakte hebben gezet, net zoals onze getuigen. Verder hebben we van die dag en alle dagen daarna een feestje gemaakt, gewoon omdat het kan.
Terwijl de platanen voor mijn werkkamer me alweer het zicht op de Dom ontnemen, reis ik door stad en land voor werk en plezier. Bij deze een klein overzichtje van mijn bezigheden in Antwerpen, Kijkduin, ’s-Hertogenbosch, Amsterdam, thuis, Groesbeek en Nijeberkoop.
In de enige agenda uit die periode die ik heb bewaard, staat op woensdag 4 mei 1994 de aantekening 19.15u Dom Wouter. Veel tijd voor repetitie kreeg ik ook toen blijkbaar al niet. Wat ik mij wel kan herinneren is dat we rond acht uur de gebruikelijke stilte in acht hebben genomen en daarna nog een tijd moesten wachten voordat we konden beginnen. Tijd genoeg dus voor mij om zenuwachtig te worden en alles droog door te nemen. Die gewoonte is ook gebleven, 30 jaar later.
Deze twee weken kenmerken zich door veel werken, veel muziek en onkruid wieden. Dat vele werken bevalt me erg goed, het tempo gaat omhoog. We hadden ook een issue in de rapportageketen, niet door ons veroorzaakt. Wel door ons op te lossen. Heeft wat uurtjes slaap gekost, soms gaat dat zo.
Het bleek een week van lekker eten te zijn en voldoende worstenbroodjes. Ook voldoende beweging, muziek, mooie ontmoetingen met nieuwe en oude collega’s, kennissen en vrienden. Bij deze een overzicht.
Terwijl het weer van rond het vriespunt tot een zomerse föhn strekt maak ik een paar mooie weken mee. Iets minder werken door de week levert volgens een goede kennis een beter uitziende Roos op. Ik weet nog steeds niet zo goed wat ik met de tien extra beschikbare uren in de week aan moet. Deze weken besteed ik ze aan iets meer bewegen.
Ken je het liedje Perfect Days van Lou Reed? Zo begon de zondag niet maar heb ik er wel van gemaakt. Bij deze een overzicht van de mooie momenten van een gewone week. De topfoto is op zondag genomen, een dag met veel wind, regen, hagel en ook zonneschijn. Een moment die de mooie zondag mooier maakte.