2 augustus
Maandagochtend, vroeg. Ik word wakker in het Boshuis. Op zondag heb ik de reis naar Friesland gedaan samen met mijn nichtje. Vervolgens heb ik met mijn moeder een aantal klusjes in en rond het huis gedaan en ’s avonds samen met mijn vader gekookt. Een hele ontspannen en rustige zondag.
8 augustus
Het is feestmaand. Dat is augustus altijd. Omdat ik jarig ben. Omdat het in het algemeen een maand is waar ik iets minder in werk. Omdat het een maand is waarin ik tijd en aandacht besteed aan vrienden en familie, met mijn verjaardag als aanleiding. Omdat dit een maand is waar ik lekker taartjes eet en bubbels drink alsof er geen morgen is.
7 augustus
Ze doen het weer. Ze verzetten alle spullen beneden, maken stapels, de vensterbank vol en maken een soort troon voor mij bij de achterdeur in de gang. Ik kan vanaf hier, op de bank gelegen, heerlijk naar alle beweging op het plaatsje buiten kijken. Zij komt zelf via deze deur naar binnen terwijl ik nieuwsgierig zit te kijken, om over de bank, om de stoelen heen zich als een klimaapje naar de andere kant van de gang te begeven. Vier pootjes hebben is soms toch echt wel handig.
25 juli
Vrijdagochtend, elf uur. De werkweek zit erop, ik heb een vrije middag. Deze week bestond uit veel dossiers, aantal overdrachten van collega’s die op vakantie gaan. Verder heb ik negen holes gegolfd met een collega (ging niet heel goed bij mij, maar goed genoeg). Ook ben ik wezen wandelen met een collega en mocht ik aansluiten bij het eten. Tenslotte hebben mijn baas en ik geborreld om haar lange rustperiode in te luiden.
18 juli
Bij al het water en de overlast in Limburg moest ik denken aan dit gedicht van Hendrik Marsman, uit verzamelde gedichten, dat hij schreef tijdens een verblijf aan de Middelandse Zee. Het gedicht beschrijft het Nederlandse landschap en de Nederlandse strijd tegen het water. Het is een van de bekendste Nederlandse gedichten en werd in 2000 gekozen tot ‘Gedicht van de Eeuw’ in Nederland.
18 juli
Met grote broer vertrek ik op zaterdagochtend naar Friesland. De beamer rijdt bijna vanzelf, de weg is bekend. Na de koffie en bijpraten over de afgelopen twee weken met de ouders, gaan we aan de slag. We beginnen met de ladder vasthouden terwijl mijn moeder (77 jaar) de goten schoonmaakt. Andersom was geen optie volgens haar. Zolang ze het kan, blijft ze het doen.
18 juli
Na enkele uren op een laddertje gestaan te hebben, dat elke keer een meter verder moest komen, met kramp in beide handen, had ik inspiratie voor bijgaand gedicht, volledig vrij naar H. Marsman. Ik heb het dan nog niet over het heen en weer rijden van al het afval naar de kuil in het bos of het bij elkaar harken. Wat grotendeels trouwens door mijn ouders is gedaan.
17 juli
Bijgaand gedicht komt regelmatig door mijn leven. Vaak rond Allerzielen als we voor de Roos van Culemborg het requiem van Mozart uitvoeren in Beusichem. Soms ook op andere plekken, zoals op de uitvaart van afgelopen donderdag.
15 juli
In het rijtje bijzondere uitvaarten had ik er vandaag weer een. In hartje Maastricht. Terwijl het Limburgse land gegeseld wordt door overdadige stortbuien, al dagenlang. De beken, riviertjes en rivieren treden buiten hun oevers, snelwegen lopen onder of verzakken, er is een klein verkeersinfarct en vele vele bewoners hebben te maken met ondergelopen huizen of erger.
14 juli
Het aantal overuren dat ik werk neemt af. In het weekend dan. De chaos nog niet. De uitwerking van de OR-aanvraag is zodanig dat op vele cruciale posities nog geen managers benoemd zijn. Blijkbaar kunnen we wel even zonder voor een poosje. De bom is redelijk ingeslagen afgelopen week, veel zittend management gaat niet door. Ik wel, mijn positie was ook geen onderdeel van deze tombola.