In december waren we nog een paar dagen van huis. Vandaag ben ik weer op pad, nu naar home away from home 2. Schiermonnikoog. Zoals elk jaar wel een keer. Appartement nummer 45 is blijkbaar het appartement waar mijn naam bij staat, ook deze keer.
Op het juiste moment in de maand kun je mij rustig een huis laten leegruimen en schoonmaken. De rest van de maand bak ik er niets van, gaat alles door mijn handen maar blijft het meeste behouden. Zo twee dagen per maand gaat alles weg wat geen emotionele waarde heeft en al een jaar niet gebruikt is. Rücksichtsloos ontspullen.
In tegenstelling tot vrienden en bekenden heb ik niet lang buiten hoeven wachten voor de boosterprik. In de nieuwe XL locatie Utrecht was het op zondagochtend vroeg in een sneltreintempo gedaan. Inclusief gele boekje bijwerken. Uit en thuis in 20 minuten, waarvan ik er 10 van heb zitten wachten op eventuele bijwerkingen. De andere 5 waren wachten op de prikker en nog 5 om door de locatie te wandelen.
Tijdens een overleg met een collega, tevens familielid, krijg ik de weersverwachting voor het weekend door. Buiig met stevige wind. Ik ben niet voor een kleintje vervaard, maar buitenwerk op een ladder met een kettingzaag doe ik liever bij in ieder geval bijna windstil weer. Dus we draaien het deze week om. Ik ga door de week wilgen knotten en in het weekend het werk doen wat daardoor blijft liggen.
Het is de eerste week van het nieuwe jaar. In de financiële wereld, en ook daarbuiten, betekent dat we de balans opmaken. Tot en met 5 januari mogen we nog kosten boeken, facturen verwerken en correcties doen. Het is een drukte van belang.
Aangezien ik normaal gezegd tot en met eerste kerstdag heel druk ben met vrienden, werk, muziek, hout en familie, ben ik de gewoonte afgeleerd om kerstkaarten te sturen. De man maakte al elk jaar een nieuwjaarsgroet. In de afgelopen jaren heb ik daarvoor het nodige beeldmateriaal ingeleverd, waardoor het onze nieuwjaarsgroet is geworden.
Ondanks alle herhalingen en droogoefeningen verleer ik langzamerhand het bomen zagen wel een beetje. Ik doe het te weinig, en als ik het doe zijn het altijd meteen ingewikkelde klussen. Omdat de boom op spanning staat, er geen valruimte is, de omgeving niet schoon te krijgen is of het een stormschade betreft waarbij de boom is gaan hangen. Desondanks begin ik er elke keer weer aan. Het haardhout komt er tenslotte niet vanzelf.
Het poezenleven gaat niet over rozen. We zijn op vakantie en dat is behelpen. Wij, Charlie en Leila, willen niet reizen. Ergens anders zijn is op zich prima, maar het duurt wel even voordat we gewend zijn. Het bed op dit adres is ook te smal. Hier kunnen we niet lekker met ons allen in slapen. Doen we wel. Dus duwen we vooral hem naar het randje, zodat zij met ons lekker kan dwars liggen.
Elk jaar weer ben ik op zoek naar een goed recept voor kerstbrood. Wat mij betreft is het brood van dit jaar erg geslaagd door behalve een goede vulling ook de benodigde luchtigheid. Daarom hierbij het recept.
Leila, Charlie, de man en ik zijn samen op wintervakantie. Zoals al een paar jaar op rij. Met ons allen braaf veel spullen ingepakt, de auto in en ruim anderhalf uur later op bestemming. De ouders hadden de verwarming al aangezet en de koelkast ook. Zo konden wij ons snel installeren, inclusief de vele spullen die we hadden meegenomen.